Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΠΡΟΑΙΡΕΤΟΥ

 

..

(Το πρώτο άρθρο, γραμμένο το Νοέμβριο του 2014)

Χαίρετε  όλοι οι καλοπροαίρετοι.

Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός να ελευθερώσει την Πατρίδα μας απο την «Τουρκοκρατία» της Παγκοσμιοποίησης. Και όπως τότε βρέθηκαν γενναίοι πιστοί και ανέλαβαν ηρωϊκό αγώνα απελευθέρωσης, και όπως τότε βρέθηκαν φλογεροί Κληρικοί και άναβαν πρώτα τη φλόγα της ψυχικής ελευθερίας και μετά της Εθνικής, μακάρι και σήμερα νά βρεθούν παρόμοιοι, φωτισμένοι από τό Πανάγιον Πνεύμα, να ξυπνίσουν και να ξεσηκώσουν τό Λαό μας τό ναρκωμένο από τα media και την αποστασία της αμαρτίας.
Επειδή δέ ξεχνάμε και τό μεγάλο και σπουδαίο ρόλο, που έπαιξαν τα Μοναστήρια για την απελευθέρωση μας από τους Τούρκους, γι αυτό και σήμερα περιμένουμε πολλά από αυτά για την απελευθέρωσή μας από τούς σημερινούς Σουλτάνους της Παγκοσμιοποίησης.
Ψάχνοντας λοιπόν καλοπροαίρετα στο Διαδίκτυο για αυτούς, που αντιστέκονται στη συνωμοσία της Παγκοσμιοποίησης και κυρίως για Μοναστήρια, που να κάνουν αντίσταση, βρήκα μετά τό περασμένο Πάσχα στο YELLOW JOURNAL 44. BLOG¬SPOT.GR, μέσα σε μιά κόντρα απαντήσεων γιά το πρόσωπο του Επισκόπου Νήφωνα, πρώην Ηγουμένου Μονή Αγίας Σκέπης, εκ των οποίων οι περισσότερες δυστυχώς ήταν χυδαίες και υβριστικές, και το κατωτέρω κείμενο:

  

ΔΙΑΤΙ  ΠΟΛΕΜΟΥΝ
ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΝ
ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΝ;

Η απάνθρωπη Νέα Τάξη Πραγμάτων χρησιμοποιεί πολλούς δόλιους τρόπους, για να επιτύχει τη συνωμοτική Παγκοσμιοποίηση, όπου οι αξίες του Χριστιανισμού, της ηθικής, της ελευθερίας, της δικαιοσύνης θα καταργηθούν, οι εθνικές παραδόσεις και ταυτότητες θα καταστραφούν και ο άνθρωπος θα κλωνοποιηθεί σ’ ένα πνευματικά και ηθικά ανάπηρο ον, που η μόνη του ελευθερία θα είναι να παίζει το παιχνίδι των αφεντικών του…
Για να επιτευχθεί ο σατανικός αυτός στόχος, που προετοιμάζει το έδαφος για τη μασονική Πανθρησκεία και για την έλευση του Αντιχρίστου 666, επιδιώκει η «Νέα Τάξη» να διαλύσει τα κάστρα της Ορθοδοξίας, η οποία κατέχοντας τη μόνη Αληθινή Πίστη διώκει το διάβολο, ανορθώνει πνευματικά τους ανθρώπους και εμποδίζει την πνευματική και ηθική υποβάθμιση και υποδούλωση της ανθρωπότητας.
Μεγάλο Κάστρο της Ορθοδοξίας είναι το Άγιο Όρος, το οποίο δυστυχώς διέβρωσαν με τα πακέτα της Ε.Ε.. Μόνον η Ι. Μονή Εσφιγμένου και οι ζηλωτές Πατέρες αντιστέκονται κατά της οικουμενιστικής προδοσίας και της Παγκοσμιοποίησης.
Ένα κάστρο είναι και η Ι. Μονή Αγίας Σκέπης Κερατέας, η οποία από χρόνια ήτο στόχος των σκοτεινών δυνάμεων, που ετοίμαζαν και περίμεναν την κατάλληλη ευκαιρία, για να την κτυπήσουν. Και γιατί έγινε στόχος τους; Διότι :

1) Η Μονή έχει ένα μη ελεγχόμενο από αυτές αγωνιστή ενάρετο ηγούμενο, τον Σεβ/τον κ. Νήφωνα, που με τη σωστή πατρική του καθοδήγηση και τη μεγάλη του αγάπη ωφελεί χιλιάδες ορθοδόξων πιστών και τους διδάσκει πως να ανεβαίνουν πνευματικά και πως να μη προσκυνούν τα σύγχρονα είδωλα της Παγκοσμιοποίησης, ήτοι την σαρκολατρεία, την ανηθικότητα, το μοντερνισμό, τον Οικουμενισμό, τα σφραγίσματα 666 κ.α. Και τώρα, τους διδάσκει πως να σηκώνουν ανεξίκακα τις άδικες συκοφαντίες!
2) Η Μονή με τους Κληρικούς της εξυπηρετεί μερικές Ενορίες και Ιερές Μονές, όπου πολλοί πιστοί αγιάζονται από τα Ιερά Μυστήρια, ωφελούνται ψυχικά και διαφωτίζονται σωστά για οτιδήποτε πνευματικό θέμα.
3) Η Μονή ξεκίνησε από το 1986 τον αγώνα κατά του αντιχρίστου σφραγίσματος 666 με φλογερούς λόγους του Γέροντος Νήφωνος στις συγκεντρώσεις και με χιλιάδες έντυπα.
4) Με δεκάδες χιλιάδες επίσης αγωνιστικά και διαφωτιστικά έντυπα, επώνυμα και ανώνυμα, που μοιραζόταν παντού, στα πανηγύρια των Ναών, στις διάφορες συγκεντρώσεις κ.α., η Μονή ενημέρωνε το λαό για όλους τους κινδύνους, που απειλούν την Ορθοδοξία, την Πατρίδα, το Έθνος και την κοινωνία, και καλούσε σε αντίσταση.
5) Η Μονή της Αγίας Σκέπης διοργάνωσε δυναμικούς Ελληνορθόδοξους πνευματικούς αγώνες με άτομα, με πλακάτ, με αφίσες και χιλιάδες έντυπα και φέιγβολάν κατά του Οικουμενισμού, κατά του μασονικού Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών που ήλθε εδώ το 2005, κατά του αρχιμάγου David Copperfield που ήλθε στην Αθήνα καμαρωτός και έφυγε καταισχυμένος, κατά των βλάσφημων έργων «τελευταίος πειρασμός», «κώδικα Ντα Βίντσι» και «Ιησούς Χριστός σούπερ σταρ», κατά της εδώ ψήφισης του Ευρωσύνταγματος από την Ελληνική Βουλή, και γενικώς αγωνίσθηκε και αγωνίζεται η Μονή αυτή εναντίον πολλών άλλων αντορθοδόξων και ανθελληνικών επιβουλών.
Αυτή η μεγάλη πνευματική ακτινοβολία και προσφορά του Ηγουμένου Νήφωνος και της Μονής του, καθώς και οι γενναίοι αγώνες της, εκίνησαν το φθόνο των ψευδαδέλφων και ήσαν η αιτία για να γίνει η Μονή στόχος των σκοτεινών δυνάμεων* του σιωνισμού, που επεδίωκαν την ευκαιρία, για να κτυπήσουν τη Μονή, ώστε να μη τους ενοχλεί πλέον…
Και την ευκαιρία αυτή την έδωσαν κάποιοι αξιολύπητοι φυγάδες ρασοφόροι, που με τις αισχρές κατηγορίες και συκοφαντίες τους έβαλαν τον Ηγούμενο στη φυλακή…
Τελικός στόχος, βέβαια, των όπισθεν αυτών κρυπτομένων σκοτεινών δυνάμεων είναι η βρωμική επίθεση εναντίον και άλλων Πατέρων της Μονής και εναντίον όλης της Μονής, για να τη διαλύσουν… Όμως, η Παναγία δε θα αφήσει!
Ο Σεβ/τος κ. Νήφων είναι Κληρικός με καλώς μαρτυρημένη πλούσια Ορθόδοξη ακτινοβολία. Ως Αρχιμανδρίτης καθηρέθη αντικανονικά από τη Σύνοδο του, όχι για λόγους ηθικής, αλλά διότι απετειχίσθη εξ αυτής λόγω ότι δεν συμφωνούσε στην καινοτόμο εισαγωγή καταστατικού χάρτη στην Εκκλησία και στην προτεσταντική σωματοποίησή της.

——————————————————————————
* Είναι τυχαίο ότι ο εσχάτως προβληθείς «έλληνας» ως αρχηγός των μασόνων Illuminati εμφανίστητε, προ τριετίας, ξαφνικά στο Γέροντα Νήφωνα ως «μετανοημένος» μασόνος και «φίλος» της Ορθοδοξίας και διείσδυσε έτσι πολύ στο περιβάλλον του Γέροντα;;;

  

 Ο Σεβ/τος Νήφων είχε αναλάβει υπό την πνευματική του πατρότητα μερικούς έφηβους με τη συγκατάθεση και προτροπή των γονέων τους. Κάποιοι όμως από αυτούς, λόγω του κακού χαρακτήρα τους, εξετράπησαν σε αποστασία και ανεχώρησαν από τη Μονή. Αυτά τα αμφιβόλου ήθους άτομα τελευταία τον κατηγόρησαν από κακία και τον έστειλαν στη φυλακή.

Αν είχαν αυτοί μέσα τους φόβο Θεού, θα προσπαθούσαν με χριστιανικό τρόπο να τον διορθώσουν, αν ήτο ένοχος, ως λέγουν. Θα έκαναν πρώτα μία έγγραφο καταγγελία στο Σύλλογο της Ι. Μονής Αγίας Σκέπης, απειλούντες έστω για τα περαιτέρω, αν δεν εγίνετο διεξοδική έρευνα.
Αντίθετα, όπως ομολογείται ρητά και στη καταγγελία του αρχηγού τους, όλοι μαζί απεφάσισαν να κάνουν καταγγελία στην Αστυνομία και ξαφνικά έστειλαν τον Γέροντα μεσάνυκτα στο Κρατητήριο και το πρωί εμφανίστηκε στα Μ.Μ.Ε. ένα Δελτίο Τύπου δήθεν της Αστυνομίας, το οποίο δεν είχε καμμιά σφραγίδα και υπογραφή από την Αστυνομία και περιείχε αβάσιμες συκοφαντικές κατηγορίες κατά του Γέροντα…
Έτσι, μέσα στη Σαρακοστή κατασκανδάλισαν αμέτρητους ανθρώπους, δυσφήμισαν την Ορθοδοξία, το Μοναχισμό, το ράσο και ζημίωσαν αναρίθμητες ψυχές προς χαρά του διαβόλου…
Οι κατήγοροι αυτοί, πριν φύγουν από τη Μονή, δεν κατήγγειλαν στη διοίκηση της Μονής καμμιά τέτοια κατηγορία κατά του Γέροντα, μόνον τα διέδιδαν στο στενό τους κύκλο με σκοπό την ανατροπή του Γέροντα Νήφωνα και την ανάδειξη ως ηγουμένου του εκλεκτού αρχηγού τους (π.Π.), ο οποίος αργότερα έστειλε γράμμα μετανοίας, αναγνωρίζοντας το δόλο των συκοφαντιών κατά του Γέροντα.
Ο δε εξ Αμερικής προερχόμενος νέος αρχηγός τους (π.Ν.), πριν διωχθή από τη Μονή της Αγ. Σκέπης για την κακή διαγωγή του και την απειθαρχία του, διαφήμιζε τον Γέροντα ως άγιο και θαυματουργό, ενώ τώρα, αφού μάζεψε και οργάνωσε με άριστο συνωμοτικό τρόπο όλους αυτούς τους κατηγόρους, τον δυσφημίζει ως ανήθικο…
Σε τέτοια, λοιπόν, αλλοπρόσαλλα άτομα, και κυρίως σε ένα ανήλικο, που έχει υποστή πλύση εγκεφάλου και ζει μακριά από τη μητέρα του (η οποία κατέθεσε υπέρ της αθωότητος του Γέροντος Νήφωνος), στηρίχθηκε η «δικαιοσύνη», για να κλείσει τον Γέροντα στη φυλακή ως επικίνδυνο…, αυτόν, που ευεργέτησε τους κατηγόρους του και ο οποίος, παρ’ όλη τη συνεχιζομένη μεγάλη κακία τους, τους συγχωρεί και συμβουλεύει στα πνευματικά του τέκνα να μην τους βρίζουν!
Και, αν λάβομεν υπ’ όψιν ότι στο στόχο των σκοτεινών δυνάμεων είναι το Ορθόδοξο Εορτολόγιο, ο Μοναχισμός και ιδίως η Ι.Μονή της Αγίας Σκέπης, που με ποικίλους τρόπους έκανε και κάνει μεγάλο αγώνα κατά των αντίχριστων έργων, ο καθείς ας συλλογισθεί μόνος του, ποιά σκοτεινά συμφέροντα εξυπηρετούν οι αξιοθρήνητοι κατήγοροι του Γέροντος Νήφωνος, οι οποίοι έδωσαν δυσώδη τροφή στα άθεα παγκοσμιοποιημένα Μαζικά Μέσα Ενημέρωσης, για να ρίξουν το βρομερό οχετό τους εναντίον της Ορθοδοξίας…
Όταν ο Χριστός λέγει να μη κατακρίνουμε κανένα, πως στηρίζονται κάποιοι σε κατηγορίες ανθρώπων αμφιβόλου αξιοπιστίας, για να σπιλώσουν ένα πανθομολογουμένως πνευματικό άνθρωπο και τη Μονή του;
Όταν Άγιοι της Εκκλησίας μας (Χρυσόστομος, Μέγας Αθανάσιος, Γρηγόριος Θεολόγος και Παλαμάς, Νεκτάριος κ.α.) συκοφαντήθηκαν φοβερά σε καλύτερες εποχές, τι το παράδοξο σε εποχή αντίχριστη να συκοφαντείται ένας ενάρετος Κληρικός;
Όσοι πράγματι αγαπούν τον Θεόν, την Ορθοδοξίαν και θέλουν να υπάρχουν πνευματικοί άνθρωποι, ας αφήσουν τη μετάδοση της λασπολογίας και ας κάνουν θερμή προσευχή προς τον Χριστόν, την Παναγίαν και τους Αγίους, να επέμβει ο Πανάγαθος Θεός και να διαλύσει τα σκοτεινά σχέδια των αντιχρίστων και των οργάνων τους.

(Φίλοι της Ι. Μονής Αγίας Σκέπης 19/6/2009).

………………………………………………………………

Εδώ μου έκανε εντύπωση αυτό, που γράφεται ανωτέρω σαν υποσημείωση, ότι ο αμέσως, μετά την σύλληψη του Γέροντα Νήφωνα, προβληθείς ως αρχηγός των μασόνων Illuminati, Ν. Λάος, εμφανίστητε τρία έτη, πριν από την σύλληψη του Γέροντα Νήφωνα, ξαφνικά στη Μονή Αγίας Σκέπης ως «μετανοημένος» μασόνος και «φίλος» της Ορθοδοξίας και διείσδυσε έτσι πολύ στο περιβάλλον της Μονής… Και απ’ ό,τι έμαθα, ο κ. Λάος ένα εξάμηνο περίπου, πριν από την σύλληψη του Γέροντα Νήφωνα, εξαφανίσθηκε από το περιβάλλον του Γέροντα…
Είναι αυτό κάτι τυχαίο; Όχι βέβαια γι αυτούς, που έχουν νουν και γνωρίζουν τό υπόγειο ρόλο των σκοτεινών δυνάμεων…
Επίσης στο ίδιο BLOG¬SPOT διάβασα ένα σχετικό κείμενο της αγωνίστριας Μαρίας Δουράκη από ένα αποκαλυπτικό βιβλίο της, πού κυκλοφόρησε.

Επειδή το κείμενο αυτό μεταφέρθηκε στο BLOG¬SPOT με πολλά λάθη, φρόντισα νά βρω κάποιο πρωτότυπο, από όπου το σκανάρισα καί τό παρεμβάλλω σαν PDF αρχείο, γιά να είναι πιό αξιόπιστο.  Ιδού:

1.Geronta-Nifon

Σαυτό το κείμενο μού έκανε μεγάλη εντύπωση η επιστολή του Ιερομονάχου Παϊσίου, η οποία, αφού γράφτηκε σέ περιβάλλον ησυχίας και ηρεμίας, πρέπει νά είναι ειλικρινής και αληθής.
Γιαυτό προσπάθησα να μάθω το ρόλο του σαυτή τη σκοτεινή υπόθεση. Έτσι αναγκάστηκα νά μάθω πολλά από αυτή τή δικαστική υπόθεση του Γέροντα Νήφωνα.
Έμαθα λοιπόν ότι ο π.Παῒσιος ήταν πνευματικός προϊστάμενος όλων αυτών, που κατηγόρησαν το Γέροντά τους στά δικαστήρια. Επομένως ο π.Παῒσιος τα ήξερε όλα, αφού τον είχαν εμπιστοσύνη και του τα έλεγαν όλα.
Στήν ανωτέρω επιστολή λοιπόν της μετανοίας του, ένα μόνο χρόνο πρό της σύλληψης του Γέροντά του, γράφει ο π.Παῒσιος ότι χρησιμοποίησε τις φήμες, πού ακούστησαν, και έπεσε στο παράπτωμα της κατηγορίας καί συκοφαντίας.
Επίσης χαρακτηρίζει ως ανοησίες όλες αυτές τις ανήθικες συκοφαντίες κατά του Γέροντά του, τις οποίες και ο ίδιος ξεστόμισε κατά πρόσωπο στό Γέροντά του, κατά την τελευταία του, ως γράφει, συνάντηση, με το Γέροντά του Νήφωνα, που έγινε την άνοιξη του 2006, ως έμαθα, στη Μονή μπροστά σε άλλους.
Πως, λοιπόν, όλοι οι κατήγοροι είπαν στό δικαστήριο ότι ο π.Παῒσιος εγνώριζε όλα αυτά, για τα οποία κατηγόρησαν ετεροχρονισμένα τό Γέροντά τους; Οταν ο π.Παῒσιος μιλάει γιά φήμες, γιά συκοφαντία και για ανοησίες…
Καί, ως έμαθα, στο δικαστήριο δεν πήγε ο π.Παῒσιος, αλλά έστειλε χαρτί ψυχιάτρου. Γιατί;;;
Και το δικαστήριο, γιατί δεν τον ανάγκασε να παραστή, αφού ήταν ο προϊστάμενος των κατηγόρων;
Καί γιατί το δεύτερο δικαστήριο-εφετείο δεν κάλεσε για εξέταση καί τόν άλλο βασικό εχθρό του Γέροντα Νήφωνα και εγκέφαλο της υπόθεσης, π. Νείλο;
Από εδώ φαίνεται πόσο οι δικαστές θέλαν νά βρούν την αλήθεια στην υπόθεση. Μάλλον κάτι άλλο επιθυμούσαν, αυτό, πού έγινε τελικά, η καταδίκη και ο εξευτελισμός του Γέροντα Νήφωνα και της Μονής του.
Γιατί ἄραγε;;;
Επίσης μεγάλη εντύπωση μού έκανε, όταν έμαθα, ότι τη μέρα, πού καταδικάστηκε πρωτόδικα ο Γέροντας Νήφωνας, ακούστηκε μέσα στήν αίθουσα του δικαστηρίου ότι πνίγηκε δυστυχώς ο πατέρας του π. Παϊσίου στη θάλασσα, πρώην καπετάνιος, που πήγε γιά μπάνιο… Ήταν μιά απλή σύμπτωση;;;
Ἐπίσης, ως έμαθα, ο ιερομ. π. Γ., στενός συνεργάτης του π. Παϊσίου, ένας από τούς πρώτους βασικούς κατηγόρους, κυρίως υπεύθυνους για τη σύλληψη του Γέροντα Νήφωνα, πάσχει, όπως έμαθα, δυστυχώς από μεγάλες ασθένειες και αναγκάστηκε, αν και νέος, να λειτουργήσει καί μέ αναπηρικό πί….
Τελικά θα αφήσουμε στό Χριστό να δείξει την αλήθεια σ’αυτή τη πολύπλοκη σκοτεινή υπόθεση, όποτε Εκείνος θέλει.

Επειδή όμως, δε θέλω να σκανδαλίζονται ψυχές, πού μαθαίνουν ότι ένας ηγούμενος ήταν δήθεν παιδαρεστής, και έτσι καταφέρονται κατά του Ορθόδοξου Μοναχισμού και γενικά κατά της Ορθοδοξίας, θα συνεχίσω καλοπροαίρετα την έρευνά μου.

Στο ανωτέρω, λοιπόν, έγγραφο των Φίλων της Ι. Μονής Αγίας Σκέπης καί στό κείμενο της Δουράκη και στο βιβλίο της είδα νά τονίζεται ότι το Μοναστήρι της Αγίας Σκέπης είχε κάνει μεγάλο αγώνα κατά των σκοτεινών δυνάμεων της Παγκοσμιοποίησης και κατά των αντορθοδόξων και ανθελληνικών έργων τους, και έτσι έγινε στόχος τους, με αποτέλεσμα την οδυνηρά εξέλιξη της καταδίκης του Γέροντα Νήφωνα.

Με μπήκε λοιπόν η περιέργεια να ψάξω καλοπροαίρετα και να μάθω, αν πράγματι το Μοναστήρι της Αγίας Σκέπης Κερατέας είχε κάνει τέτοιο μεγάλο αγώνα, που εξηρέθισε τις σκοτεινές δυνάμεις, ώστε να το κυνηγήσουν και να το σπιλώσουν τόσο πολύ.

Καθώς όμως προχωρούσε η έρευνά μου, ο ιδιοκτήτης του ανωτέρω BLOG¬SPOT έσβησε ό,τι είχε γραφεί για τον Ηγούμενο Νήφωνα της Μονής Αγίας Σκέπης Κερατέας. Γιατί άραγε; Μήπως έμαθε κάτι ή κατάλαβε ότι κακώς δίνει χώρο στούς υβριστές του Επισκόπου Νήφωνα; Έτσι στό διαδίκτυο έμειναν μόνο κάτι παλιά δημοσιεύματα η παλιές ειδήσεις-σχόλια-αναρτήσεις για την υπόθεση του Επισκόπου Νήφωνα.
Εγώ όμως συνέχισα την έρευνά μου, γιατί βρήκα εντυπωσιακό υλικό.
Η πρώτη πηγή έρευνας ήταν τα περιοδικά, που εξέδιδαν, γιατί όπως έμαθα, κυκλοφορούσαν δύο περιοδικά, πρώτα την «ΑΓΙΑ ΣΚΕΠΗ» και κατόπιν τήν «ΑΜΠΕΛΟ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ», η οποία σταμάτησε μετά τή σύλληψη του Γέροντα Νήφωνα.
Φρόντισα νά προμηθευτώ τά τεύχη και των δύο περιοδικών καί ό,τι άλλες εκδόσεις έκανε η Μονή.
Σε όλα αυτά καί σε πολλά άλλα στοιχεία-πληροφορίες, που συνέλεξα, διαπίστωσα ότι τό Μοναστήρι της Αγίας Σκέπης πράγματι έκανε ένα μεγάλο αγώνα κατά των αντορθοδόξων και ανθελληνικών έργων της Παγκοσμιοποίησης και επομένως έγινε στόχος των σκοτεινών δυνάμεων της, που σίγουρα θα συμμετείχαν στη καταδίκη του Γέροντα Νήφωνα.

(Το πρώτο άρθρο, γραμμένο το Νοέμβριο του 2014).

 

 

 

Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ (κατά Ἱ.Μ. Ἐσφιγμένου)

Ἡ ἀπάνθρωπη Νέα Τάξη Πραγμάτων χρησιμοποιεῖ πολλούς δόλιους τρόπους, γιά νά ἐπιτύχει τή συνωμοτική παγκοσμιοποίηση, ὅπου οἱ ἀξίες τοῦ Χριστιανισμοῦ, τῆς ἠθικῆς, τῆς ἐλευθερίας, τῆς δικαιοσύνης θά καταργηθοῦν, οἱ ἐθνικές παραδόσεις καί ταυτότητες θά καταστραφοῦν καί ὁ ἄνθρωπος θά κλωνοποιηθεῖ σ’ ἕνα πνευματικά καί ἠθικά ἀνάπηρο ὄν, πού ἡ μόνη του ἐλευθερία θά εἶναι νά παίζει τό παιχνίδι τῶν ἀφεντικῶν του…

Ἡ ὁμογενοποίηση ὅμως δέν θά γίνει ἐφικτή, ἄν οἱ θρησκεῖες δέν παραιτηθοῦν ἀπό τά δόγματά τους καί ἄν δέ δεχθοῦν νά προσχωρήσουν στήν πανθρησκεία τῆς μασονικῆς, ἀποκρυφιστικῆς καί καμπαλιστικῆς «Νέας  Ἐποχῆς«…

Γι’ αὐτό μιά ἀπό τίς σατανικότερες ἐπιδιώξεις τοῦ «ὁδοστρωτήρα« τῆς παγκοσμιοποίησης εἶναι νά ρυθμίσει τί Θεό νά πιστεύουν οἱ λαοί καί πῶς νά τόν πιστεύουν.

Γιά νά ἐπιτύχουν, λοιπόν, τή θρησκευτική παγκοσμιοποίηση, δημιούργησαν τόν Οἰκουμενισμό, πού κηρύττει τό δογματικό καί θρησκευτικό συγκρητισμό καί ἐπιδιώκει τήν ἕνωση-συγχώνευση τῶν θρησκειῶν σέ μιά μασονική πανθρησκεία, ὅπου θά κυριαρχεῖ τό ψεῦδος, ἡ ἀπάτη καί τελικά ὁ σατανισμός (γιά τήν ἀποδοχή τοῦ ὁποίου προετοιμάζουν τή νεολαία μέ τό Χάρυ Πότερ, μέ τή Heavy metal, μέ τά δαιμονικά ἠλεκτρονικά παιχνίδια, μέ τόν ἀποκρυφισμό, μέ τίς αἱρέσεις, μέ τήν ἀντικατάσταση τῶν Θρησκευτικῶν ὑπό τῆς Θρησκειολογίας κ.ἄ.)

Τή ραγδαία ἐξάπλωση τοῦ ἀντίχριστου Οἰκουμενισμοῦ μαρτυροῦν καί τά πολλά διαθρησκειακά συνέδρια, τά ὁποῖα διοργανώνονται μέ πρόσχημα τῆς ἀπατηλῆς νεοταξικῆς «εἰρήνης«.

Γιά νά ἐπιτευχθεῖ ὁ σατανικός αὐτός στόχος, πού προετοιμάζει τό ἔδαφος γιά τήν ἔλευση τοῦ Ἀντιχρίστου 666, πρέπει νά πέσουν τά κάστρα τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ ὁποία κατέχοντας τή μόνη Ἀληθινή Πίστη διώκει τό διάβολο καί ἐμποδίζει τήν πνευματική καί ἠθική ἐξαχρείωση τῆς ἀνθρωπότητας.

Σκοπός ἀπώτερος τῶν ἀντίχριστων εἶναι νά καταργηθεῖ τό ἄβατο τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί νά διαλυθεῖ ὁ Μοναχισμός του, ὁ ὁποῖος πάντοτε ὑπηρετοῦσε τήν Ἀλήθεια καί τήν Ἁγιότητα.

Στήν ἀλλοίωση τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί στήν οἰκουμενιστική προδοσία ἀντιστέκονται γενναία οἱ Γνήσιοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί (παλαιοημερολογῖτες) καί οἱ Ζηλωτές Ἁγιορεῖτες Πατέρες, οἱ ὁποῖοι ἔχοντας ἱερό ζῆλο γιά τήν ἀκριβῆ τήρηση τῆς Ὀρθόδοξης Πίστης, οὔτε χρήματα δέχονται νά λάβουν ἀπό τή δόλια Ε.Ε. καί οὔτε μνημονεύουν τόν αἱρετικά φρονοῦντα οἰκουμενιστή «Πατριάρχη« Βαρθολομαῖο, διότι ὑπακούουν στά Ἱερά ἐντάλματα τῶν Ἁγίων Πατέρων καί στήν Ἱ. Παράδοση τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία μέ τόν ΙΕ΄ Ἱερό Κανόνα τῆς ΑΒ΄ Ἁγίας Συνόδου προτρέπει νά διακόπτουμε ἐκκλησιαστική ἐπικοινωνία μέ τούς ἐπισκόπους, οἱ ὁποῖοι κηρύττουν αἱρετικές δοξασίες.

Βλέποντας οἱ οἰκουμενιστές τήν ἀντίσταση τῶν Ζηλωτῶν Πατέρων, ἔθεσαν πρό ἐτῶν σέ ἐνέργεια πανοῦργο σχέδιο, γιά νά τούς ἐκδιώξουν ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος.  Πρός τό παρόν τό προδοτικό Φανάρι ἔβαλε ὡς στόχο τούς Ἐσφιγμενῖτες. Καί, ἐνῶ ἀναγνωρίζει ὡς «ἀδελφές Ἐκκλησίες« τούς αἱρετικούς, ὅμως κήρυξε σχισματικούς τούς Ἐσφιγμενῖτες, δίνοντας τό ἐπιχείρημα στό Ἑλληνικό Κράτος γιά νά τούς ἀπελάσει.

Ἔτσι οἱ οἰκουμενιστές Φαναριῶτες ἐδημιούργησαν νέα πλασματική ἀντικανονική ἀδελφότητα Ἱ. Μονῆς Ἐσφιγμένου στίς Καρυές καί δόλια ἐκήρυξαν παράνομη τήν ζηλωτική ἀδελφότητα τῆς Ἱ. Μ. Ἐσφιγμένου, ὥστε νά διεκδικήσουν τόν ἔλεγχο τῆς περιουσίας τῆς Μονῆς καί ν’ἀναγκάσουν καί τούς Ἐσφιγμενῖτες Μοναχούς νά πεινάσουν· καί ἔτσι φασιστικά, μέ νομικό καί οἰκονομικό ἐμπάργκο ἐπιδιώκουν τήν ἐκδίωξη τῆς ἀδελφότητας καί τήν ἁρπαγή ὅλης τῆς περιουσίας της (ἤδη ἔκοψαν τά τηλέφωνα, τό ταχυδρομεῖο, τή συγκοινωνία καί τήν ἁλιεία τῆς Μονῆς καί κατάσχεσαν ληστρικά μετόχια της…). Μάλιστα ἔδωσαν «εὐλογία« στούς μοναχούς τῆς νέας ἀδελφότητας νά ἐπιτεθοῦν μέ βαριά στό κονάκι τῆς Μονῆς κατασκανδαλίζοντας τούς ἀνθρώπους… Τέτοια πανοῦργα σχέδια καί ἔργα εἶναι ἀποκυήματα ἀθεόφοβων ἐγκεφάλων…

Καί ἐνῶ οἱ αἱρετικοί καί οἱ ἀλλόθρησκοι ἔχουν δικαιώματα καί ἐλευθερίες στήν Ἑλλάδα, ὅμως ἡ Ἱ. Μ.Ἐσφιγμένου διώκεται ἀπό τήν ἀντίχριστη Νέα Τάξη καί ἀπό τό νεοεποχίτη Πατριάρχη. Ἄν, λοιπόν, ὑπάρχει Δημοκρατία στήν Ἑλλάδα,  πρέπει νά παύσει ὁ ἄδικος καί ἀπάνθρωπος διωγμός τῆς ζηλωτικῆς Ἱ. Μονῆς Ἐσφιγμένου.      

(ἔκδοσις: Ἱ.Μ. Ἁγ. Σκέπης, Ε.Α.).

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΑΣΩΤΟΥ ΥΙΟΥ

Ἀναστάς πορεύσομαι πρὸς τὸν Πατέρα μου καὶ ἐρῶ αὐτῷ· Πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν Σου.

(Πολύ συγκινητικός και ωφέλιμος
Λόγος Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου)

Ἠθέλησε ὁ νεώτερος υἱός μία ζωή ἀνεξάρτητη, σύμφωνα μέ τό θέλημά του καί τίς ὀρέξεις του, μακριά ἀπό τήν ὑπακοή τοῦ πατέρα.
Ἡ πονηρή αὐτή ἐπιθυμία τόν παρακίνησε νά φύγει ἀπό τό πατρικό του σπίτι, ζητώντας τό μερίδιό του: «Πάτερ, δός μοι τό ἐπιβάλλον μέρος τῆς οὐσίας» (Λουκ. ΙΕ΄12).

Ὁ πατέρας δέ θέλησε νά τόν ἐμποδίσει. Ὅσο καί ἄν προσπάθησε, δέ μπόρεσε νά τόν μεταπείσει. Τόν ἄφησε, λοιπόν, νά φύγει, γιά νά συναισθανθεῖ μέ τή στέρηση τῶν πατρικῶν ἀγαθῶν, τί εἶχε καί τί ἔχασε, τί ἀπολάμβανε καί τί εὐεργεσία καταφρόνησε, ὅπως ἑρμηνεύει ὁ ἱερός Χρυσόστομος (λόγ. α΄ περί μετανοίας).

Ἐπειδή ὁ πατέρας δέ μπόρεσε νά τόν πείσει μέ λόγια, ἄφησε νά τόν πείσουν τά ἴδια τά πράγματα, τά παθήματά του καί ἡ πικρά πείρα τους. Τό λέει, ἐξάλλου, ἡ Ἁγία Γραφή: «Παιδεύσει σε ἡ ἀποστασία σου καί ἡ κακία σου ἐλέγξει σε» (Ἱερ. Β΄19). 9

Καί ὁ Ἀδάμ, ὅταν ἦταν μέσα στόν Παράδεισο, δέν ἐκτιμοῦσε τήν εὐτυχία του. Ὅταν ὅμως ἐξορίστηκε ἀπό κεῖ, τότε τήν ἀναγνώρισε…

Ὁ πατέρας, λοιπόν, μοίρασε στά παιδιά του τήν περιουσία: «Καί μετ’οὐ πολλάς ἡμέρας συναγαγών ἅπαντα ὁ νεώτερος υἱός ἀπεδήμησεν εἰς χώραν μακράν» (Λουκ. ΙΕ΄ 13).

Αὐτή ἡ κατανυκτική παραβολή, ἀδελφέ, εἶναι μιά ζωντανή εἰκόνα τοῦ κακοῦ, πού ἔκανες, φεύγοντας ἀπό τήν ὑποταγή τοῦ Θεοῦ.

Ὑπῆρχε πλουσιότερος καί εὐτυχέστερος ἀπό σένα, πρίν χάσεις τήν ἀθωότητά σου; Ὑπῆρχε πιό τιμημένος; Γιά σένα ἦταν ἑτοιμασμένος ὁ Παράδεισος. Σέ σένα ἦταν δοσμένο τό χάρισμα τῆς υἱοθεσίας, πού σ’ ἔκανε «κατά χάριν υἱόν τοῦ Θεοῦ» (Γαλάτ. Γ΄ 26 κ΄ Δ΄ 6).

Εἶχες ὅλη τήν ὀμορφιά, πού χαρίζουν ἡ ἁγνότητα καί ἡ ἀθωότητα. Εἶχες τόν πιό πολύτιμο θησαυρό, τήν ἁγιαστική χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού σ’ ἔκανε φίλο τῶν Ἀγγέλων, σύντροφο τῶν Ἁγίων, ναό ἔμψυχο τῆς Θεότητος, σύμφωνα μέ τήν Ἀποστολική διαβεβαίωση: «οὐκέτι ἐστέ ξένοι καί πάροικοι, ἀλλά συμπολῖται τῶν Ἁγίων καί οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ» (Ἐφεσ. Β΄ 19).

Αὐτή ἡ Χάρη κατοικοῦσε μέσα σου. Αὐτή σέ κυβερνοῦσε. Αὐτή σέ παρηγοροῦσε σά φιλόστοργη μάνα μέ τίς οὐράνιες γλυκύτητες καί μέ τά Θεῖα της Μυστήρια. Αὐτή σέ κρατοῦσε συχνά σά μονάκριβο παιδί στήν ἀγκαλιά τῆς πρόνοιάς της.

Ἐσύ, ὅμως, σάν νέος χωρίς γνώση, τά καταφρόνησες ὅλα αὐτά. Χρησιμοποίησες ἀνώφελα τήν ἐλευθερία, πού σοῦ ἔδωσε ὁ Θεός, καί θέλησες νά ζεῖς σύμφωνα μέ τίς ὀρέξεις σου.
Ἀντί νά μείνεις στήν ὑπακοή τοῦ Πατέρα σου καί νά πάρεις ἔτσι πνευματικό μισθό, ἀπομακρύνθηκες ἀπό κοντά Του μέ τήν πλανεμένη πεποίθηση πώς ἔτσι τάχα θ’ ἀπολαύσεις περισσότερα.

Τί ἀσυλλόγιστος συλλογισμός! Τί στραβή ἀντίληψη! Μά τότε, πού βρισκόσουν κάτω ἀπό τή σκέπη τοῦ Πατέρα, ἤσουν ἀληθινά ἐλεύθερος καί αὐτεξούσιος.
Κι ὅταν πίστεψες πώς ἀπελευθερώθηκες, τότε ἔγινες στήν παραγματικότητα δοῦλος καί δέσμιος τῆς ἁμαρτίας καί τῶν δαιμόνων.
Ἀπέρριψες τήν υἱοθεσία καί τή φιλία τοῦ Θεοῦ, στερήθηκες τῶν οὐρανίων ἀγαθῶν καί κατήντησες νά βόσκεις χοίρους, νά κυλίεσαι δηλαδή μέσα στό βόρβορο τῶν ἡδονῶν καί τῶν ὀρέξεων τῆς σάρκας.

Ὤ νά ἦταν δυνατόν, ἀδελφέ, νά νιώσεις τό σκοτάδι τῆς ἀπερισκεψίας, πού σέ κυρίεψε!
Αὐτή σ’ ἔκανε ν’ ἀγαπᾶς τά κτίσματα περισσότερο ἀπό τόν Κτίστην, νά νομίζεις ἐλευθερία τήν αἰχμαλωσία σου καί νά αἰσθάνεσαι βαρύ τόν ἐλαφρό ζυγό τοῦ Κυρίου, ἐνῶ «ὁ ζυγός Του χρηστός καί τό φορτίον Του ἐλαφρόν ἐστι» (Ματθ. ΙΑ΄ 30).

Τί συμφορά καί δυστυχία ἀξιοδάκρυτη! Γιατί δέν σιχαίνεσαι τήν ἀθλιότητα τῶν ἁμαρτιῶν, πού σ’ ἀπομακρύνουν ἀπό τόν Θεόν;
Γιατί δέν φεύγεις μία ὥρα ἀρχίτερα ἀπό τά χέρια ἑνός ἀφέντη τόσο ἀπάνθρωπου, ὅπως εἶναι ὁ σατανᾶς, πού χαίρεται πολύ στή δική σου καταστροφή;
Νομίζεις πώς θά βρεῖς ἀνάπαυση μακριά ἀπό τόν Θεόν; Ἀλλά ἡ πείρα ἐπιβεβαιώνει καθημερινά τόν Προφητικό λόγο: «Ἰδού οἱ μακρύνοντες ἑαυτούς ἀπό Σοῦ ἀπολοῦνται» (Ψαλμ. ΟΒ΄ 27).

Νομίζεις πώς θά βρεῖς εἰρήνη, περιφρονῶντας τό ἅγιο θέλημα τοῦ Θεοῦ καί κάνοντας τά θελήματα τῶν δαιμόνων;
Ἄν ζητᾶς νά ἔχεις εἰρήνη μέ τήν ἁμαρτία, γνώριζε πώς ὁ Θεός καί ἡ συνείδησή σου δέν θά παύσουν ποτέ νά σ’ ἐλέγχουν.
Ἀντίθετα, ἄν ἔχεις εἰρήνη μέ τόν Θεόν καί τήν ἀρετή, τή μοναδική ἀληθινή εἰρήνη, μή φοβᾶσαι κανένα: «Εἰ γάρ σύ καθαράν ἔθου τήν καρδίαν σου,… ἡσυχάσεις, καί οὐκ ἔσται ὁ πολεμῶν σε» (Ἰώβ ΙΑ΄ 13,19).

Μήν περιμένεις νά βρεῖς αὐτό, πού φανταζόσουν, μακριά ἀπό τόν Θεόν. Ἐπέστρεψε στήν ἀγκαλιά Του καί μεῖνε γιά πάντα πιά κοντά Του.

Σκέψου, ἀγαπητέ, τήν ἐπιστροφή τοῦ ἀσώτου στό πατρικό σπίτι καί τούς λόγους πού τόν ἔκαναν νά γυρίσει πίσω.
Τρεῖς ἦταν οἱ λόγοι αὐτοί:
1η ἡ συνειδητοποίηση τοῦ καταντήματός του.
2α ἡ σύγκριση τῆς ἀθλιότητός του μέ τή ζωή στό πατρικό σπίτι.
Καί 3η ἡ ἐλπίδα πώς ὁ πατέρας του θά τόν συγχωροῦσε.

Ὅλα αὐτά κάνε τα κι ἐσύ, ἀδελφέ. Πρῶτα ἔλα στά λογικά σου καί κατάλαβε πόσο χαμηλά ἔπεσες καί πόσο δυστυχισμένη εἶναι ἡ ψυχή σου χωρίς τή χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἄκουσε τόν Προφήτη πού διαλαλεῖ: «μετανοήσατε οἱ πεπλανημένοι, ἐπιστρέψατε τῇ καρδίᾳ».

Βγές ἀπό τήν πλάνη τῶν ἀνθρώπων τοῦ κόσμου, πού καταπληγωμένοι ἀπό τόν πόλεμο τοῦ διαβόλου καί τῆς ἁμαρτίας εἶναι γεμάτοι κατάθλιψη, στενοχώρια καί ἄδειοι, κενοί ἀπό τή χάρη τοῦ Θεοῦ. Στερημένοι ἀπό τή Θεία βοήθεια. Πεινασμένοι πνευματικά καί νεκροί ψυχικά, ἀφοῦ δέν κοινωνοῦν τά Θεῖα Μυστήρια, δέν ἀκοῦνε λόγο Θεοῦ, δέ μελετοῦν τίς Ἅγιες Γραφές.

Ἐσύ μή τούς ἀκολουθεῖς πιά· «Ἔξελθε ἐκ μέσου αὐτῶν!» (Β΄ Κορ. ΣΤ΄ 17).

Διῶξε τό πηχτό σκοτάδι καί τήν πλάνη ἀπό τό νοῦ σου. Κατάλαβε καλά, πώς δέν ὑπάρχει ἄλλη ἐλευθερία, ἀπό τό νά ὑποτάσσεσαι στόν Θεόν καί νά ἐμπιστεύεσαι τόν ἑαυτό σου στήν πρόνοια καί στό θέλημα Του.
Μᾶς τό λέει ὡραῖα ὁ Κύριος: «Πᾶς ὁ ποιῶν τήν ἁμαρτίαν δοῦλός ἐστι τῆς ἁμαρτίας» καί «ἐάν ὁ Υἱός ὑμᾶς ἐλευθερώσῃ, ὄντως ἐλεύθεροι ἔσεσθε» (Ἰωάν. Η΄ 34, 36).

Ἔλα στόν ἑαυτό σου καί βάλε ἀρχή νέας ζωῆς. Ἀλλά πῶς θά τό κάνεις αὐτό; Συγκεντρώνοντας τό νοῦ σου μέσα στήν καρδιά σου καί ἐμποδίζοντάς τον νά διασκορπίζεται στά πράγματα τοῦ κόσμου διαμέσου τῶν αἰσθήσεων.

Τότε θά δεῖς νοερά ἐκεῖ μέσα τά πάθη, πού σ’ ἔχουν αἰχμαλωτίσει. Τότε θά δεῖς τούς νοητούς ἐχθρούς, πού σέ πολεμοῦν ἀκατάπαυστα. Τότε θά καταλάβεις τί ζημιώθηκες, καί θ’ ἀρχίσεις νά παρακαλεῖς μέ πόνο καρδιᾶς τόν Χριστόν νά σ’ ἐλεήσει. Κι ἀφοῦ ἔρθεις ἔτσι στόν ἑαυτό σου, σήκω σάν τόν ἄσωτο καί πές:

«Πορεύσομαι πρός τόν πατέρα μου» (Λουκ. ΙΕ΄ 18).

Καί τρέξε νά βρεῖς τό στοργικό πατέρα σου, τόν Γλυκύτατον Ἰησοῦν, πού στά χέρια Του κρατάει τήν εἰρήνη σου, τή χαρά σου, τή σωτηρία σου «οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενί ἡ σωτηρία» (Πράξ. Δ΄ 12).

Mή φοβᾶσαι πώς θά σέ διώξει. Ἄν ἐσύ ἔχασες τά προνόμια ἑνός γιοῦ, Ἐκεῖνος δέν ἔχασε τήν ἀγάπη ἑνός Πατέρα. Ἐσύ, πού ἀκολούθησες τό παράδειγμα τοῦ ἀσώτου στήν ἁμαρτία, ἀκολούθησέ τον καί στή μετάνοια. Καί τήν τόλμη ἐκείνη, πού σ’ ἔβγαλε ἀπό τό σπίτι τοῦ Πατέρα σου, χρησιμοποίησέ την γιά νά γυρίσεις πίσω.

Ἔχε θάρρος. Ὁ Κύριος, βλέποντάς σε ταλαιπωρημένο ἀπό τό διάβολο, τά πάθη καί τήν ἁμαρτία, δέ θά σκεφθεῖ ἐκεῖνα πού ἔκανες, ἀλλά μόνο ἐκεῖνα πού ἔπαθες.

Θ’ ἀνοίξει τότε τή σπλαχνική ἀγκαλιά Του καί θά σέ δεχθεῖ μέ ἀγάπη, ὅπως «ὁ Πατήρ αὐτοῦ εἶδεν αὐτόν καί ἐσπλαγχνίσθη, καί δραμών ἐπέπεσεν ἐπί τόν τράχηλον αὐτοῦ καί κατεφίλησεν αὐτόν» (Λουκ. ΙΕ΄ 20).

Κι ἐσύ, συγκλονισμένος ἀπό τό ἄπειρο ἔλεος καί τήν εὐσπλαγχνία Του, δώστου τή καρδιά σου καί μίσησε τίς ἁμαρτίες. Φύλαξε «πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινω-μένην» (Ψαλμ. Ν΄ 19).

Ζήτησε ἀπό τόν Χριστόν νά σέ δυναμώσει μέ τήν Χάρη Του, γιά νά μή φύγεις ποτέ πιά ἀπό κοντά Του. Προτίμησε νά πεθάνεις καλύτερα, παρά νά ξαναπαραδοθεῖς στήν ἁμαρτία, λέγοντας μαζί μέ τό Δαυίδ:
«Ἐξελεξάμην παραρριπτεῖσθαι ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Θεοῦ μου μᾶλλον ἤ οἰκεῖν με ἐν σκηνώμασιν ἁμαρτωλῶν» (Ψαλμ. ΠΓ΄ 11).

ΣΗΜ. Ἡ διασκευή τοῦ λόγου εἶναι κυρίως ἀπό τό βιβλίο «μαθητεία στόν Ἅγιο Νικόδημο» ἐκδόσεις «Παρακλήτου».

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ επιλογής: Ἱ.Μονή Ἁγ. Σκέπης, Πάνιον ὄρος Ἀττικῆς

Η ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ και Ο «ΠΥΡΡΟΣ ΙΠΠΟΣ»….

 

«Καί ἐξῆλθεν ἄλλος ἵππος πυρρός, καί τῷ καθημένῳ ἐπ᾿ αὐτόν ἐδόθη αὐτῷ λαβεῖν τήν εἰρήνην ἐκ τῆς γῆς καί ἵνα ἀλλήλους σφάξωσι, καί ἐδόθη αὐτῷ μάχαιρα μεγάλη». (Ἀποκάλυψις, κεφ. ΣΤ’ 4).

῾Ο Εὐαγγελιστής ᾿Ιωάννης προγνωρίζων διά τοῦ προφητικοῦ του χαρίσματος τήν ἀποστασίαν τῶν ἀνθρώπων ἀπό τήν Χριστιανικήν εὐσέβειαν, προαναγγέλλει, μέ τό ἀνωτέρω, εἰς τό προφητικόν βιβλίον τῆς Ἱερᾶς ᾿Αποκαλύψεως, τούς φοβερούς, αἱματηρούς καί ἀνθρωποκτόνους πολέμους, οἱ ὁποῖοι ἐπί 20 αἰῶνας κατασπαράττουν τήν ἀνθρωπότητα, ἀφαιροῦντες τήν ποθητήν εἰρήνην ἀπό τήν γῆν.

᾿Ιράκ, Γιουγκοσλαβία, ᾿Αφγανιστάν, Συρία, Λιβύη, Οὐκρανία, Παλαιστήνη, καί ἄλλα πολλά μέρη ἐπλήγησαν καί πλήττονται ἐσχάτως ἀπό τόν «πυρρόν ἵππον» (πυρρόχρουν, κόκκινον ἵππον), ὁ ὁποῖος διατρεφόμενος πλουσιοπαρόχως ἀπό τάς ἀμετρήτους ἀσεβείας καί ἁμαρτίας τῶν κατοίκων τῆς γῆς, γίνεται συνεχῶς δυναμικώτερος, ἀπειλητικώτερος καί καταστρεπτικώτερος ἐξολοθρευτής τῆς εἰρήνης καί τῶν ἀνθρώπων.

Ματαίως καί ἀκάρπως ἀναζητοῦν οἱ σημερινοί ἄνθρωποι τήν εἰρήνην μέσα ἀπό κινήματα καί ὀργανώσεις, μέσα ἀπό τά ὀρθολογιστικά σχήματα καί τούς ὑλιστικούς ὑπολογισμούς καί σχεδιασμούς τῆς ἐπιστήμης καί τῶν ὑποκριτικῶν διεθνῶν ὀργανισμῶν (ΟΗΕ, Οὐνέσκο, Παγκόσμιον Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν, Π.Ο.Υ. κ.ἄ.).

᾿Ιδίως ὁ ΟΗΕ ἔχει ἀπογοητεύσει τούς λαούς, οἱ ὁποῖοι ἀναγκαστικῶς ὑπακούουν εἰς τό μήνυμα: «ἄν θέλεις εἰρήνη, προετοιμάσου γιά πόλεμο»… καί συνεχῶς ζοῦν μέ τόν τρόμον καί τήν ἀπειλήν ἑνός πολέμου, μέ ἀγνώστους ὀλεθρίους συνεπείας (λόγῳ τῆς συνεχοῦς ἐπιστημονικῆς προόδου τῆς πολεμικῆς, χημικῆς καί βιολογικῆς βιομηχανίας)…

᾿Αγνοοῦν οἱ σημερινοί ταλαίπωροι ἄνθρωποι ὅτι:

«῾Ο Χριστός ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν», καί «ἐλθών εὐηγγελίσατο εἰρήνην ὑμῖν τοῖς μακράν καί τοῖς ἐγγύς» (᾿Εφεσ. β’ 14 καί 17).

«Τό φρόνημα τῆς σαρκός θάνατος· τό δέ φρόνημα τοῦ πνεύματος, ζωή καί εἰρήνη· διότι τό φρόνημα τῆς σαρκός  ἔχθρα εἰς Θεόν» (Ρωμ. η’ 6).

 «Δέν εἶναι δυνατόν νά ἔχωμεν εἰρήνην, ἄν προηγουμένως δέν κατορθώσωμεν ἀρετήν.

Τίποτε ἄλλο δέν ἐπιφέρει εἰρήνην, ὅσον ἡ γνῶσις τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἀπόκτησις τῆς ἀρετῆς» ῾Ιερός Χρυσόστομος (ΕΠΕ, 20, 660 καί 5, 188).

Αὐτάς τάς ἀληθείας κατανοοῦν μόνον οἱ ἄνθρωποι, πού σέβονται τάς Χριστιανικάς πνευματικάς καί ἠθικάς ᾿Αξίας καί ᾿Αρχάς, ὑπό τήν ἐπίδρασιν τῶν ὁποίων ἀνεκαινίσθη καί προήχθη ἡ ἀνθρωπότης.

Οὗτοι ἀντιλαμβάνονται ὅτι οἱ πόλεμοι, αἱ καταστροφαί, οἱ φόνοι καί αἱ διαταραχαί, πού συγκλονίζουν τήν ἐποχήν μας, εἶναι τό θλιβερόν ἀποτέλεσμα τῆς ἀπομακρύνσεως τῆς ἀνθρωπότητος ἀπό τήν σωτήριον Διδασκαλίαν Ἐκείνου, τοῦ ὁποίου ἡ κατά σάρκα γέννησις ἀνηγγέλθη μέ τό χαρμόσυνον μήνυμα: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη»!

Κοιτίς τῆς ἀποστασίας καί ἀνωμαλίας εἶναι ἡ Δύσις, ἡ ὁποία παρενόησε, παρεποίησε καί διεστρέβλωσε μέ τάς αἱρέσεις της καί μέ τούς ἀθέους οὑμανισμούς τό ῾Ελληνοχριστιανικόν Πνεῦμα, τό ὁποῖον ἀποβλέπει εἰς τήν πνευματικήν, ἠθικήν καί ψυχικήν διαπαιδαγώγησιν καί ἀνύψωσιν τοῦ ἀνθρώπου.

Οἱ δυτικοί οὑμανισμοί δέν ἠθέλησαν νά ἴδουν τόν ἄνθρωπον ὡς «εἰκόνα Θεοῦ». ᾿Επροτίμησαν νά τόν ἴδουν ὡς προϊόν καί ὄργανον ὑλικῶν δυνάμεων. Διά τοῦτο κατήντησαν πολύ συχνά ὑλισμοί, ἀνίκανοι νά διαισθανθοῦν τό μυστήριον τοῦ ἀνθρώπου.

᾿Από τό τέλος τοῦ 18ου αἰῶνος καί μετά, ἤρχισαν νά ἐπικρατοῦν εἰς τήν Δύσιν αἱ ἄθεοι καί ὑλιστικαί θεωρίαι τοῦ Δαρβινισμοῦ, τοῦ Σοσιαλισμοῦ, τοῦ Μαρξισμοῦ, τοῦ Καπιταλισμοῦ, τοῦ Φασισμοῦ, κ.ἄ. αἱ ὁποῖαι καθοδηγούμεναι καί βοηθούμεναι ὑπό τῶν σκοτεινῶν ὀργανώσεων ἐξώθησαν σύν τῷ χρόνῳ τούς ἀνθρώπους εἰς τό νά λησμονήσουν τόν προορισμόν των, τόν ὁποῖον ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ ἐφανέρωσεν εἰς τόν κόσμον.

Αἱ ἀντιχριστιανικαί αὐταί ὀργανώσεις καί θεωρίαι ἐκαλλιέργησαν τόν ἀνατρεπτικόν καί ἀσύδοτον φιλελευθερισμόν, τόν νοσηρόν ἐγωκεντρισμόν τῶν ἀτόμων καί γενικῶς τήν ἀντιχριστιανικήν περιφρόνησιν τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου.

Τραγική συνέπεια αὐτῶν ἦτο ἡ διάσπασις τῆς ἑνότητος τῶν κοινωνιῶν μέ τούς ὀξυτάτους βιαίους ταξικούς ἀγῶνας, ἡ ἀσυδοσία καί ἡ γενική ἀποστασία ἐκ τοῦ Θείου Νόμου.

Τεραστίαν διάβρωσιν εἰς τήν νεολαίαν, οἰκογένειαν καί κοινωνίαν ἐπέφερεν ἡ προπαγάνδα τοῦ ἀνωμάλου Φροϋδισμοῦ, ἡ ὁποία διεκήρυξεν ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι «ἐρωτικόν ζῶον», πού καθοδηγεῖται ἀπό τά γενετήσια ἔνστικτά του καί τοῦ ὁποίου τό κυριώτερον ἔργον εἶναι νά τά ἱκανοποιῇ ἀσυδότως.

Τήν ᾿Επιστήμην ἀπό τόν 19ον αἰῶνα πολλοί «προοδευτικοί» τήν ἐθεοποίησαν, κηρύξαντες ἀνταρσίαν κατά τοῦ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ καί κατά τῶν Θείων Νόμων Του.

῾Ο ἄθεος ᾿Ερνέστος Ρενάν (1823-1892) καί ἄλλοι ὅμοιοί του «ἐπιστήμονες» διεκήρυττον μέ ὀρθολογιστικόν μυστικισμόν, ὅτι ἡ ἐπιστήμη καί ἡ τεχνολογική πρόοδος θά φέρουν ὄχι μόνον τήν ὑλικήν ἀλλά καί τήν πνευματικήν πρόοδον καί ἠθικήν ἀνύψωσιν τοῦ ἀνθρώπου, καί θά ἐπέλθῃ μία νέα τάξις εἰς τήν διαμόρφωσιν τοῦ κόσμου, εἰς τήν ὁποίαν θά εἶναι περιττή ἡ Χριστιανική ἠθική.

 Οὗτοι οἱ ὑλόφρονες ἀθεϊσταί ἐδίδαξαν τούς ἀνθρώπους νά θαυμάζουν τόν «κατ᾿ ἐπιστήμην ἄνθρωπον» καί τά ἔργα του, καί νά μή σέβωνται καί δοξάζουν τόν Ἀληθινόν Τριαδικόν Θεόν, ὁ Ὁποῖος μόνον ἐμᾶς, ἀπό ὅλα τά δημιουργήματά Του, ἐπροίκισε μέ τό λογικόν.

Καί ἀφοῦ, μέ ἑωσφορικήν ἀλαζονείαν, ἐθεώρησαν τό λογικόν ὡς ἀνθρώπινον κατόρθωμα καί δέν ἀνεγνώρισαν τόν νοῦν ὡς δῶρον Θεόσδοτον, τόν ἀπεμάκρυναν ἀπό τόν Δημιουργόν του καί τόν μετέτρεψαν εἰς σκοτεινόν ἐργαλεῖον, τό ὁποῖον μέ τό συνεχές καταστροφικόν του ἔργον κατήντησε τόν 20^ον καί 21^ον αἰῶνα, αἰῶνας φοβερῶν συμφορῶν, αἱματοχυσιῶν καί θρήνων, αἰῶνας παγκοσμίων πολέμων, αἰῶνας τῆς ἀτομικῆς βόμβας, αἰῶνας βιολογικῶν ὅπλων καί πειραματισμῶν (μέ νέα ὀλέθρια ἐμβόλια), καί ἔφερε τήν ἀνθρωπότητα εἰς τήν ἐλεεινήν σημερινήν κατάστασιν…

 Μάλιστα, ἀπό τήν δεκαετίαν τοῦ 1960 καί μετά, ἤνοιξαν εἰς τήν Δύσιν οἱ ὀλέθριοι «ἀσκοί τοῦ Αἰόλου« μέ τήν καταπολέμησιν τῆς Χριστιανικῆς πνευματικότητος καί ἠθικῆς, μέ τήν σεξουαλικήν «ἀπελευθέρωσιν», τήν μεγάλην μαζοποίησιν τῶν ἀνθρώπων εἰς τά ἀστικά κέντρα, τήν ὑπερκατανάλωσιν, τά ναρκωτικά, τήν δικτατορίαν τῶν μέσων μαζικῆς ἐνημερώσεως, τήν μοντέρναν ἔξαλλον μουσικήν, τήν λατρείαν τῆς σαρκός, τῆς ὕλης καί τοῦ χρήματος, καί ἐν γένει μέ ὅ,τι συνέβαλεν εἰς τήν ἀλλοτρίωσιν τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ὁποία εἶναι γνώρισμα τοῦ πνευματικῶς καί ἠθικῶς ἀποπροσανατολισμένου καί ἀποδιοργανωμένου «πολιτισμοῦ» μας…

Τό ἐξαίσιον πλάσμα τοῦ Θεοῦ, τόν ἄνθρωπον, ὁ ἄπιστος 20ος αἰώνας τῆς ἐπιστήμης, δέν τόν ἀνεγνώρισεν ὡς «κατ‘ εἰκόνα Θεοῦ καί ὁμοίωσιν» δημιούργημα, ἀλλά τόν ὑπεβίβασεν εἰς ἕν ἁπλοῦν ἐργαλεῖον-ἐξάρτημα τῆς οἰκονομίας, εἰς καταναλωτικόν καί διαφημιστικόν ἀντικείμενον, εἰς τόν ρόλον τῆς ἀντανακλάσεως τῶν παραγωγικῶν σχέσεων, εἰς μόριον τῆς ἀστικῆς μάζης, εἰς ἁπλοῦν ἀριθμόν τῶν κομπιοῦτερ… καί τόν μετεχειρίσθη ὡς ζῶον ἐξελιγμένον, ὡς ὄργανον βιολογικῶν πειραματισμῶν, ὡς μέσον ἐκμεταλλεύσεως καί ἱκανοποιήσεως τῶν βρωμερῶν ὀρέξεων καί τῶν κατωτέρων ἐνστίκτων, καί ὡς ζῶον πρός ἐξόντωσιν (μέ ἐκτρώσεις, προγράμματα μειώσεως πληθυσμοῦ, εὐθανασίαν κ.ἄ.)…

Οὕτως μέ τό ἐπιχείρημα: «χωρίς Θεόν ὅλα ἐπιτρέπονται», ἔκαμε τόν ἄνθρωπον, ἄ–θρωπον, ὑπάνθρωπον καί ἀπάνθρωπον, πού ἐφαρμόζει: τό «Homo hominis lupus» («ὁ ἄνθρωπος διά τόν ἄνθρωπον, λύκος») καί φέρνει τήν ζούγκλαν εἰς τήν κοινωνίαν καί εἰς τήν ἀνθρωπότητα, μεταβάλλων αὐτάς εἰς ἀγέλας ἀλληλοσπαρασσομένων λύκων, οἱ ὁποῖοι μέ ἀναισθησίαν καί σκληρότητα καταπιέζουν, ἀδικοῦν, ἐκμεταλλεύονται, τρομοκρατοῦν ὁ εἷς τόν ἄλλον…

Τά συνθήματα: «ἅρπαξε νά φᾶς καί κλέψε νἄχης», καί «ἱκανοποίησε ὅλα τά γοῦστα σου» ἀσχέτως ἄν βλάπτεται ὁ πλησίον, ἐφαρμόζονται εἰς μέγαν βαθμόν, ἄνευ ἐλέγχου συνειδήσεως, καί μέ νέας πλέον μεθόδους, τάς ὁποίας δημιουργεῖ ἤ ὑπηρετεῖ ὁ ἀντιχριστιανικός ἐπιστημονισμός.

Δυστυχῶς ὁ ἄνθρωπος διέρχεται σήμερον μίαν ἀπό τάς μεγαλυτέρας καί φοβερωτέρας κρίσεις τῆς ἱστορίας του. Αἱ διάφοροι μοντέρναι «ἰδεολογίαι», αἱ ὁποῖαι ἐνεφανίσθησαν μέ τόν ἰσχυρισμόν, ὅτι θά τόν σώσουν ἀπό τήν τυραννίαν τοῦ Χριστιανισμοῦ καί ὅτι θά τόν ὁδηγήσουν εἰς μίαν νέαν πρόοδον καί εὐτυχίαν, εἰς μίαν «νέαν ἐποχήν», ἀπέτυχαν παταγωδῶς, καί τόν κατεβύθισαν εἰς τήν διαφθοράν, τό ἄγχος, τήν ἀσυνεννοησίαν, τό ἀδιέξοδον, εἰς παντός εἴδους ἀνωμαλίας, εἰς νέας μορφάς δουλείας καί γενοκτονίας καί συχνάκις εἰς τήν ἄρνησιν τῆς λογικῆς…

Ἑπόμενον λοιπόν εἶναι, αἱ ἀντιχριστιανικαί «προοδευτικαί» κοινωνίαι ν‘ ἀναταράσσωνται διαρκῶς ἀπό ἐγκλήματα, ἀδικίας καί παρανομίας, ἡ ἀνθρωπότης νά συνεχίζῃ ν᾿ ἀνεμοδέρνεται ἀπό τάς θυέλλας τῆς τρομοκρατίας καί τῶν πολέμων, ἡ γῆ νά ποτίζεται μέ πολύ αἷμα, καί ὁ διάβολος νά χαίρεται μέσα εἰς τούς καπνούς καί τά συντρίμμια...

᾿Ακόμη καί ἡ δῆθεν ἐνδιαφερομένη, διά τήν εἰρηνικήν ἀνθρωπίνην ἐπιβίωσιν, σημερινή ἐπιστήμη δέν θέλει νά ἐγκολπωθῇ τό ἀποδεδειγμένως, ἀπό τήν ἱστορικήν πεῖραν, σωτήριον καί ἀληθές Εὐαγγέλιον τῆς ἀγάπης καί εἰρήνης τοῦ Λυτρωτοῦ Χριστοῦ, καί συνεχίζει ν‘ ἀσχολῆται περισσότερον μέ τά τῆς ὕλης, τῶν μηχανῶν καί τοῦ σώματος καί ἐλάχιστα μέ τά τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τήν κορωνίδα τῆς Θείας Δημιουργίας.

Τοιουτοτρόπως ἔχουσα ἡ ἀλαζονική «νέα ἐποχή» βοηθόν καί τά τεχνολογικά ἐπιτεύγματα τῆς ἐπιστήμης (π.χ. τηλεοράσεις, ιντερνέτ καί λοιπά media) πανούργως καί ἀκαταπαύστως προσπαθεῖ νά κρημνίσῃ τό στήριγμα τοῦ ᾿Αληθινοῦ Πολιτισμοῦ, ἤτοι τό Χριστιανικόν Οἰκοδόμημα τῆς Ἀληθοῦς Πίστεως καί τῆς ἀνωτέρας Πνευματικῆς Ζωῆς, διά τήν τεραστίαν καί ὑψηλήν ἀξίαν καί προσφοράν τοῦ ὁποίου ἔγραψε καί ὁ διάσημος ῎Αγγλος ποιητής Τ. Σ. ῎Ελιοτ (1888-1965), κάτοχος βραβείου Νόμπελ, κάποτε μεταξύ ἄλλων καί τά ἑξῆς:

«Δέν πιστεύω ὅτι ὁ πολιτισμός τῆς Εὐρώπης θά μποροῦσε νά ἐπιβιώσει ὕστερα ἀπό μιά ὁλοκληρωτική ἐξαφάνιση τῆς Χριστιανικῆς Πίστης. Καί τήν πεποίθησή μου αὐτή τή διαμόρφωσα ὄχι μόνο, ἐπειδή ἐγώ εἶμαι χριστιανός, ἀλλά καί ὡς μελετητής τῆς κοινωνικῆς βιολογίας.

῎Αν ὁ Χριστιανισμός ἐξαφανιστεῖ μιά μέρα, τότε ὁλόκληρος ὁ πολιτισμός μας θά ἐξαφανιστεῖ. Θά πρέπει τότε νά ξαναρχίσετε μέ μύριους κόπους ἀπ᾿ τήν ἀρχή, ἔχοντας ὑπ᾿ ὄψη ὅτι δέν μπορεῖς νά βρεῖς ἕνα καινούργιο πολιτισμό, ὅπως ἀγοράζεις ἕνα ἕτοιμο κοστούμι… Θά πρέπει τότε νά περάσουμε πολλούς αἰῶνες βαρβαρότητας…»    (Περιοδικόν «῾Ελληνικός ᾿Αστήρ«, τ. 35, Νοέμ. – Δεκέμ. 1990, ᾿Ιωάννινα, σελ. 289).

Πράγματι, νέαν εἰκόνα βαρβαρότητος παρουσιάζει σήμερον ἡ ἐπιστημονική μοντέρνα ἐποχή μας, ἡ ὁποία καθοδηγουμένη διά μυστικῶν πρωτοκόλλων ἀπό τά διεθνῆ συνωμοτικά σκοτεινά κέντρα ἐξουσίας, περιφρονεῖ καί ὑπονομεύει τόν Χριστιανισμόν καί δή τήν Ὀρθοδοξίαν…

Αὐτήν τήν βαρβαρότητα ἀπεφάσισε νά ὑπηρετήσῃ καί ἡ δολία Ἑνωμένη Εὐρώπη, ἡ ὁποία συμπορευομένη μέ τήν σκοτεινήν Νέαν Τάξιν Πραγμάτων, καί δεικνύουσα καταφρόνησιν πρός τόν Χριστιανισμόν, ἀφήρεσε κάθε χριστιανικήν ἀναφοράν ἀπό τήν χάρταν τῶν θεμελιωδῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων.

Διατρανέστατον δεῖγμα αὐτῆς τῆς νεοβαρβαρότητος ἦτο καί ἡ ὑπό τῆς δυτικῆς ἡγεσίας διακήρυξις ὅτι: «οἱ βομβαρδισμοί εἰς τήν Ὀρθόδοξον Σερβίαν ἦτο ἀνθρωπιστική ἐπιχείρησις, πού προστατεύει τόν Εὐρωπαϊκόν πολιτισμόν»…

῞Οταν λοιπόν οἱ μορφωμένοι ψευτοχριστιανοί τῆς δύσεως, διάδοχοι τῶν δολοφόνων Σταυροφόρων, θεσπίζουν τοιαῦτα νέα βάρβαρα δόγματα, ὅταν κλείνουν τούς ὀφθαλμούς των ἐμπρός εἰς τό δράμα τῶν Παλαιστινίων, τῶν Κούρδων, τῶν Συρίων, τῶν Ἀρμενίων, τῆς Κύπρου καί ἄλλων λαῶν, καί βομβαρδίζουν ἀμάχους καί παιδιά,, ὅποτε θέλουν,  τί τό παράδοξον, νά διακηρύττουν οἱ φανατικοί ἀγροῖκοι μουσουλμᾶνοι, ὅτι ἡ οἱαδήποτε τιμωρία τῶν δυτικῶν ἐχθρῶν των εἶναι «ἱερόν καθῆκον»;

Καί εἶναι ἑπόμενον ἐντός μιᾶς τοιαύτης ἀντιχριστιανικῆς ἀνθρωπότητος νά καλπάζῃ ὁ «πυρρός ἵππος» καί νά κατασπαράσσῃ τούς λαούς μέ τρομοκρατικάς ἐνεργείας, φόνους, καταστροφάς καί πολέμους.

Τό ὀλέθριον ἔργον αὐτοῦ, μόνον ἡ μετάνοια, ἡ ᾿Ορθοδοξία καί ἡ ᾿Ορθοπραξία δύνανται νά τό σταματήσουν.

Δυστυχῶς ὅμως καί οἱ ὀρθόδοξοι ἕλληνες ἔγιναν μιμηταί τῆς διεφθαρμένης ἀντιχριστιανικῆς δυτικῆς κουλτούρας, καί ἀντί νά εἶναι γνήσια παιδιά τοῦ Θεοῦ καί νά μεταδίδουν τό Φῶς τοῦ ῾Ελληνοχριστιανικοῦ πολιτισμοῦ, ἀκολουθοῦν τούς σκοτεινούς δρόμους τῆς βαρβάρου καί αἱμοφύρτου παγκοσμιοποιήσεως, ἡ ὁποία προετοιμάζει τήν ἔλευσιν τοῦ Ἀντιχρίστου μέ τήν παναίρεσιν τοῦ οἰκουμενισμοῦ, μέ τήν ἀνηθικότητα, μέ τήν πτώχευσιν των λαῶν, μέ τάς τεχνητάς μεγάλας συμφοράς, μέ τά νέα γενετικά ἐμβόλια, μέ τήν ἠλεκτρονικήν δικτατορίαν καί μέ τήν ἀπάνθρωπον καί ἀντίχριστον μεγάλην ἐπανεκκίνησιν…

῾Ο Πολυεύσπλαγχνος Θεός τῆς εἰρήνης νά γίνῃ ἵλεως καί νά μᾶς φωτίσῃ πρός μετάνοιαν καί διόρθωσιν, πρίν, παραχωρήσει Αὐτοῦ, γίνωμεν καί πάλιν οἰκτρά θύματα τοῦ «πυρροῦ ἵππου» …

(Άπό τό ὀρθόδοξον Περιοδικόν «Η ΑΜΠΕΛΟΣ Η ΑΛΗΘΙΝΗ», τεῦχ.9. Ἐπιμέλεια Ἐπισκόπου Ἀθανασίου).

ΩΡΑΙΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΑΓΙΑΣΜΕΝΗ ΠΑΤΡΙΔΑ !!!

Ἡ ἀνατροφὴ τῶν παίδων τὴν ἐποχὴν τοῦ Γέροντος

παπᾶ Χρυσάνθου Πνευματικοῦ τοῦ Ἁγιαννανίτου (1894 – +1981), κτίτορος Ι.Μ. Αγίας Σκέπης Πάνιον Όρος.

Ὅταν ἤρχετο ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή, οἱ γονεῖς μας μᾶς ἡτοίμαζον μ’ αὐτὰ τὰ λόγια ἀπὸ τὴν ἑβδομάδα τῆς Τυροφάγου:

«- Παιδάκια μου, θὰ πεθάνουνε ἑπτὰ καλογριοῦλες, καὶ πρέπει κι’ ἐμεῖς νὰ τὶς μιμηθοῦμε, νὰ νηστεύουμε καὶ νὰ τρῶμε λάδι μόνο Σάββατο καὶ Κυριακήν».

Ὅταν ἤρχετο ἡ Παρασκευὴ τῆς πρώτης ἑβδομάδος μᾶς ἔλεγον πάλιν:

«-Ἀπόθανε ἀπόψε μία, ὅπου σ’ ὅλη της τὴν ζωὴ νήστευε, καὶ τώρα ποὺ νηστεύουμε καὶ ἐμεῖς, θὰ μᾶς πάῃ στὸν Δεσπότην Χριστὸν καὶ θὰ μᾶς βάλῃ στὴν ἀγκαλιά Του, νὰ μᾶς πάρῃ μαζὶ στὸν Παράδεισο, καθὼς ἐπῆρε καὶ τὰ παιδιά, τὰ ὁποῖα εὐλόγησε, καθὼς περπατοῦσε εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα».

Ἐθαύμαζα τοὺς θείους καὶ τὰ ἐξαδέλφια μας καὶ λοιποὺς συγγενεῖς μας, ὅπου εἰς τὰ πρόσωπά των ἦταν ἡ ἁγνεία καὶ ἡ σωφροσύνη καὶ ὁ ἀγιασμός! Δὲν ἔβαζαν μέσα εἰς τὰ σπίτια των, ὅταν ἦτο Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ οὔτε αὐγά, οὔτε τυρί. Καὶ ὅταν ἦτο νὰ τυροβολήσουν ἢ νὰ πιάσουν αὐγὰ εἰς τὰ χέρια των, ἔκαμαν πρῶτον τὸν σταυρόν τους λέγοντας “τιμὴ νὰ ἔχῃ ἡ Τεσσαρακοστή μας”, καὶ κατόπιν τὰ μετέφεραν εἰς τὴν θέσιν τους !

Ὅταν ἀκούγαμε τὴν καμπάνα νὰ σημαίνῃ, ἐβλέπαμε τοὺς Ἱερεῖς νὰ κλαίουν καὶ ἐρωτούσαμε;

«-Καλὲ γιαγιά, γιατὶ οἱ παπᾶδες κλαῖνε καὶ μαζὶ μ’ αὐτοὺς κλαῖτε καὶ σεῖς;».

Καὶ μᾶς ἔλεγαν τὰ ἑξῆς:

«-Παιδιά μου, τώρα εἶναι Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ὅπου θὰ πεθάνουν ἕξι καλόγριες μικρὲς καὶ μία Μεγάλη. Αὐτὴ ἡ Μεγάλη ποὺ θὰ ἀποθάνῃ στὸ τέλος τῆς Μεγάλης ἑβδομάδος, θὰ μᾶς ἀξιώσῃ νὰ ἰδοῦμε τὸν Χριστούλη ἐπάνω στὸν Σταυρόν· καὶ τὴν Κυριακὴ τῆς Λαμπρῆς θὰ φορέσουμε ροῦχα πλυμένα καὶ καθαρὰ καὶ θὰ πᾶμε στὴν ἐκκλησία. Καὶ τὴν νύκτα θὰ φωνάξῃ ὁ παπᾶς τό· «Χριστὸς Ἀνέστη», θὰ κτυπήσουν οἱ καμπάνες καὶ ὅλη ἡ ἐκκλησία θὰ γίνῃ ἄσπρη ἀπὸ τὰ φῶτα τὰ πολλά. Στὸ τέλος θὰ κοινωνήσουμε ὅλοι, μικροὶ καὶ μεγάλοι καὶ μετὰ θὰ μᾶς δώσῃ ὁ παπᾶς ἕνα αὐγὸ κόκκινο, πρῶτα στὰ μικρὰ παιδιὰ καὶ κατόπιν στοὺς μεγάλους.

-Γιατί, καλὲ γιαγιά, πρῶτα στὰ μικρὰ παιδιά;.

-Γιατὶ τὰ μικρὰ παιδιὰ πρέπει νὰ διδαχθοῦν τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ μας θὰ τὴν διδάξῃ ὁ Παπᾶς. Βλέπεις ὅτι ὅπου καὶ ἂν εἴμαστε, σηκωνόμαστε, ὅταν περνάῃ ὁ παπᾶς, καὶ μόλις τὸν χαιρετᾶμε μὲ τό· “σὲ προσκυνοῦμε”, μᾶς ἀπαντάει “τὸν Χριστὸν νὰ προσκυνοῦμε”».

Μ’ αὐτὸν τὸν τρόπον λοιπὸν μᾶς ἐδίδασκον τὸ πῶς ν’ ἀγαπῶμεν τὸν Χριστούλη, καὶ πολλὰ παιδιὰ ἐπήγαιναν εἰς τὰ ἐξωκκλήσια καὶ προσηύχοντο καὶ ἠκολούθησαν τὸν δρόμον τῆς ἁγιότητος.

Ὅταν ἤκουον οἱ γονεῖς μας νὰ ἐξέρχεται ἀπὸ τὸ στόμα μας λόγος ἀπρεπής, μόλις ἔβρεχε καὶ ἐγέμιζε ὁ οὐρανὸς ἀπὸ ἀστραπὰς καὶ βροντάς, ἐγονάτιζαν μέσα εἰς τὸ σπίτι καὶ μὲ δάκρυα εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς των μᾶς ἔλεγον:

«- Βλέπετε καὶ ἀκούετε τί γίνεται; Γίνεται γιὰ σᾶς ὅπου εἴπατε τὰ ἀπρεπῆ λόγια καὶ δὲν μετανοήσατε, γι’ αὐτὸ θὰ καταστρέψῃ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς τὸν κόσμον».

Τότε ἐμεῖς ἐλέγαμεν:

«- Συγχώρα μας Χριστέ μου, συγχώρα μας Χριστέ μου».

«- Τώρα γιὰ νὰ μᾶς συγχωρέσῃ ὁ Χριστούλης, φέρτε ν’ ἀνάψουμε τὴν λαμπάδα τῆς Ἀναστάσεως καὶ θὰ σταματήσῃ αὐτὴ ἡ ὀργή».

Αὐτὰ μᾶς ἔλεγαν καὶ μόλις ἤναπτον τὴν λαμπάδα, ἔπαυον αἱ ἀστραπαὶ καὶ αἱ βρονταί, καὶ ἐμεῖς μὲ μεγάλην χαρὰν ἐλέγαμεν:

«-Μᾶς ἐσυγχώρεσε ὁ Χριστούλης. Καὶ ποτὲ πλέον δὲν ἐξήρχετο ἀπρεπὴς λόγος ἀπὸ τὸ στόμα μας».

Τὸ 1910, ἤρχισαν ἐν καιρῷ Φθινοπώρου μίαν ἡμέραν ἀστραπαὶ καὶ βρονταί. Δύο καραγωγεῖς ἤρχοντο ἀπὸ τὸν Πειραιᾶ εἰς τὰς Ἀθήνας. Ὁ ἕνας ἔλεγεν: “Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον”, ὁ ἄλλος ὅμως ἦτο ἀσεβὴς καὶ ἔλεγεν περιπαίζοντας καὶ βλασφημῶντας, ὅτι παντρεύεται ὁ Θεὸς καὶ ἔχει τοὺς γάμους του. Καὶ ἀμέσως ἔπεσε ἀστροπελέκι καὶ τὸν ἔκαψε! Ἔτσι πληρώνεται ἡ ἀσέβεια.

Αὐτὰ ἀκούσαντες οἱ πατέρες ἡμῶν ἔπεσαν εἰς προσευχὴν παρακαλοῦντες τὸν Θεὸν νὰ μὴ φέρῃ κανένα κακὸν εἰς τὸ μαρτυρικὸν ἔθνος μας. Καὶ εἶδον τοὺς Πειραιεῖς καὶ Ἀθηναίους νὰ γονατίζουν παρακαλοῦντες τὸν Θεὸν νὰ φωτίσῃ τὴν νεολαίαν νὰ στηριχθῇ εἰς τὴν πίστιν τῶν Πατέρων μας.

Οἱ γονεῖς διὰ νὰ μάθουν εἰς τὰ παιδιά των τὴν ἐλεημοσύνην, ἔκαμνον καὶ τὸ ἑξῆς·

Ὅταν διάβαινε πτωχὸς ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι, ἔδιδον εἰς τὰ παιδιὰ ὀλίγον ἄρτον νὰ τοῦ τὸν δώσουν, καὶ κατόπιν ἔλεγον εἰς αὐτά:

«Ἐδώσατε τὸ κομμάτι τὸ ψωμὶ εἰς αὐτὸν τὸν πτωχόν; Ὁ Χριστούλης τώρα θὰ τὸ εὐλογήσῃ τὸ ψωμὶ καὶ δὲν θὰ ζυμώσουμε τὸ Σάββατον, ἀλλὰ τὴν Δευτέρα».

Καὶ αὐτὸ ὄντως τὸ ἐθαυματούργει ὁ Δεσπότης Χριστὸς καὶ μέχρι τὴν Δευτέραν δὲν ἐζύμωναν.

Δι’ αὐτὸ τὰ μικρὰ παιδιά, μόλις ἔβλεπαν ξένον, ἐφιλονικοῦσαν μεταξύ των, ποῖο θὰ πάρῃ τὸν ξένον νὰ τὸν φιλοξενήσῃ. Καὶ μέχρι τὸ 1940 ξενοδοχεῖα δὲν ὑπῆρχον εἰς τὰ νησιά, διότι τοὺς ξένους τοὺς ἔπαιρναν αἱ ἐκκλησίαι εἰς τὰ κελλιά των καὶ οἱ νησιῶται εἰς τὰς οἰκίας των, ὅπου τοὺς ἐφιλοξένουν.

Ἐὰν ἐπέρναγε ξένος ἀπὸ τὸ σπίτι μας, ἔμεναν νηστικοὶ οἱ ἰδικοί μας καὶ τοὺς ἔδιναν καὶ αὐτὸ τὸ ψωμί, ποὺ ὑπῆρχε ὑστερημένον (δηλαδὴ ὀλιγοστόν)!

Από το βιβλίο:

Γεροντικαί ενθυμήσεις και διηγήσεις

Ἱερομονάχου Χρυσάνθου Ἁγιαννανίτου

Ο ΜΑΡΤΥΡΙΚΟΣ ΑΘΛΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΡΩΣΙΑΣ

Επειδή ο διάβολος και οι οπαδοί του έπαθαν μιά τεράστια ήττα κατά τον παρελθόντα αιώνα στη Ρωσία, γιαυτό, για να λερώσει τη μεγάλη αυτή Νίκη των Ορθοδόξων της πρώην Σοβιετικής Ἐνωσης, έστησε με τα όργανά του αυτόν τόν τωρινό αδελφοκτόνο πόλεμο, τον οποίο είθε να σταματήσουν οι πρεσβείες των Νεομαρτύρων.

Ο περατωθείς εἰκοστός αἰών, ἄν καί ἦτο αἰών τοῦ ὑλισμοῦ, τῆς ἀποστασίας καί πρόδρομος τοῦ Ἀντιχρίστου, δύναται ὅμως νά καυχηθῇ διά ἕν ΥΠΕΡΘΑΥΜΑΣΤΟΝ ΜΑΡΤΥΡΙΚΟΝ ΘΡΙΑΜΒΟΝ, τόν ὁποῖον ἀγνοοῦν οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι, ἀλλά καί ὅσοι τόν γνωρίζομεν, τόν ἔχομεν συνειδητοποιήσει πολύ ὀλίγον, καί δι’ αὐτό δέν τόν τιμῶμεν πρεπόντως.

Ἔχει νά ἐπιδείξῃ ὁ 20ος αἰών τόν τεράστιον ΜΑΡΤΥΡΙΚΟΝ ΑΘΛΟΝ δεκάδων ἑκατομμυρίων Ὀρθοδόξων Νεομαρτύρων εἰς τάς πρώην κομμουνιστικάς χώρας καί ἰδίως εἰς τήν Ρωσίαν!!!

Εἰς τήν ὁμόδοξον αὐτήν χώραν τό Μαρτυρικόν αἷμα ἤρχισε νά τρέχῃ ἀπό τό 1917, καί ἔρρεεν ἐπί μίαν ἑβδομηκονταετίαν καί ἔβαψε τήν πολυπαθῆ καί ἡγιασμένην ρωσικήν γῆν!

Ἡ ἐποχή τῶν διωγμῶν, τοῦ Μαρτυρίου καί τοῦ αἵματος τῶν πρώτων χριστιανικῶν χρόνων ἀνεβίωσε κατά τόν εἰκοστόν αἰῶνα εἰς τήν Ρωσίαν. Δεκάδες χιλιάδων Κληρικῶν καί ἑκατομμύρια λαϊκῶν, ὁμολογηταί τῆς Πίστεως, ὑπέστησαν φρικτούς θανάτους, φοβερά βασανιστήρια, καί ἐδοκίμασαν τάς ἀπανθρώπους φρικαλεότητας τῶν φυλακῶν, τῶν ἐξοντωτικῶν ἐξοριῶν, τῶν στρατοπέδων συγκεντρώσεως (τύπου Γκουλάγκ), τῶν ἐγκληματικῶν ψυχιατρείων, κ.ἄ., ἐπειδή δέν ἠρνοῦντο τήν Ὀρθόδοξον Πίστιν των καί ἀνθίσταντο εἰς τόν ἀντίχριστον Κομμουνισμόν!!!

Ὁ Κομμουνισμός ἦτο ὁ ἀπάνθρωπος δήμιός των.

Ἡ Ρωσική Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία «ὡς πορφύραν καί βύσσον τά αἵματα τῶν τέκνων της στολισαμένη», Θείᾳ Χάριτι ἐνδυναμωθεῖσα, ἐπορεύθη ἡρωικῶς εἰς τόν Μαρτυρικόν δρόμον, τόν ὁποῖον ἐχάραξεν εἰς αὐτήν ὁ Θεός καί ἔφθασεν εἰς τό τέρμα του καρτερικότατα!..

Γράφει χαρακτηριστικῶς μία ρωσίδα: «Ἡ ὥρα τοῦ Μαρτυρίου ἦτο διά τήν Ρωσικήν Ἐκκλησίαν ἡ καλυτέρα ὥρα. Ἦτο ἡ ὥρα τῆς ἀνθήσεως. Ἡ Ἐκκλησία, πού ἐξωτερικῶς δέν εἶχε σχεδόν καμμίαν δύναμιν, ἔγινε ἐσωτερικῶς τόσον δυνατή, τόσον καθαρά, ὥστε τώρα νά εἶναι πραγματική Ἐκκλησία. Δέν εἶναι ὀργανισμός, δέν εἶναι ἵδρυμα. Εἶναι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τό ὁποῖον ὑποφέρει· τό ὁποῖον ἐσταυρώθη καί ἀνεστήθη»! (Τατιάνα Γκορίτσεβα).

Καί ὁ καυτερός, ὡσάν τό σινάπι, σπόρος τοῦ Μαρτυρίου ἐκαρποφόρησε πολλαπλασίως. Πολύ ὀρθῶς ἐπεσήμανέ τις: «Ἐάν οἱ Ρῶσοι σήμερον εἶναι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, αὐτό ὀφείλεται κυρίως εἰς τούς Ἁγίους Μάρτυρας καί Ὁμολογητάς, οἱ ὁποῖοι ἐπότισαν μέ τό αἷμά των τήν ρωσικήν γῆν καί ἐστήριξαν μέ τήν θυσίαν των καί τό παράδειγμά των ἑκατομμύρια ψυχῶν. Χωρίς αὐτούς, ἡ Ὀρθόδοξος Πίστις δέν θά ἔλαμπε καί ἴσως δέν θά ἤγγιζε τάς ψυχάς τῶν Ρώσων τοῦ 20ου αἰῶνος καί δέν θά ἐπαρουσίαζε τό θαῦμα τῆς σημερινῆς ἀναγεννήσεως εἰς τήν Ρωσίαν»².

2. «Οἱ νέοι Μάρτυρες τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας» Σ. Νινίκα.

Οἱ Ὀρθόδοξοι Ρῶσοι ἀδελφοί μας διῆλθον μίαν μεγάλην φοβεράν δοκιμασίαν, ἡ ὁποία διήρκεσεν ἀκριβῶς 70 χρόνια· δι’ αὐτό προσφυῶς ὠνομάσθη νεωτέρα «βαβυλώνιος αἰχμαλωσία».

Τό πλῆγμα ἦτο μέγα. Προσκολλημένοι μέ φανατισμόν εἰς τό ἀντιχριστιανικόν των μῖσος, αὐτοί οἱ ὁποῖοι κατέλαβον τήν ἐξουσίαν εἰς τήν Σοβιετικήν  Ἕνωσιν τό 1917, ἐκίνησαν «πάντα λίθον», διά νά ἐξαφανίσουν τήν Θρησκείαν καί νά καταστρέψουν τήν Ἐκκλησίαν. Ἐξόντωσαν δεκάδας χιλιάδων Κληρικῶν καί ἑκατομμύρια πιστῶν, μέ βασανιστήρια, πεῖναν, ἐκτελέσεις καί ἐξορίας. Κατέστρεψαν ἤ ἔκλεισαν τό μεγαλύτερον μέρος τῶν Ἐκκλησιῶν, τῶν Μοναστηρίων καί τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Σχολῶν.  Περιώρισαν τήν ζωήν τῆς Ἐκκλησίας μέσα εἰς ἐλαχίστους ἀνοικτούς Ναούς, καί ἀπηγόρευσαν κάθε φιλανθρωπικήν καί ἐκπαιδευτικήν δραστηριότητα τῆς Ἐκκλησίας.

Ἐπί πλέον ἐπεχείρησαν τήν πλέον βέβηλον πρᾶξιν, τήν ἅλωσιν τῆς ψυχῆς καί τήν παράδοσίν της εἰς τόν ἀποκτηνωτικόν ἀθεϊσμόν καί ὑλισμόν. Καί αὐτό μέ πρόγραμμα, μέ σύστημα, μέ πεῖσμα, μέ ἐκβιασμούς καί μέ τήν χρῆσιν ὅλων τῶν σκληρῶν μέσων τῆς κρατικῆς δικτατορικῆς μηχανῆς.

Ὅμως δέν ἐπέτυχον τόν ἀντίχριστον σκοπόν των. Μετά 70 ἔτη σκληροῦ πολέμου μεταξύ τῆς ἀόπλου Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τοῦ πανόπλου ἀθεϊστικοῦ μαρξιστικοῦ Κράτους, μεταξύ εὐσεβείας καί ἀσεβείας, ζωῆς καί θανάτου, φωτός καί σκότους, Χριστιανισμοῦ καί ἑβραιοταλμουδισμοῦ, ἡ Ἐκκλησία ἐνίκησε καί ἐξῆλθε μωλωπισμένη μέν καί αἱμάσσουσα, στεφανωμένη ὅμως μέ τό διάδημα τῆς νίκης καί τοῦ θριάμβου!

Ἐκθαμβωτικήν αἴγλην ἐκπέμπει ἡ μαρτυρική καί σταυροαναστάσιμος πεῖρα τῆς συγχρόνου Ρωσικῆς Ὀρθόδοξου Ἐκκλησίας. Ἡ ἰδική της ἡρωϊκή ὁμολογία καί τό ἰδικόν της μαρτύριον, εἰς τόν χῶρον τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐνέχουν ἰδιάζουσαν ἐξαισίαν ἔκτασιν καί ἔντασιν.

Οἱ ρῶσοι πιστοί φλεγόμενοι ὑπό Θείου ζήλου, ἐφύλαξαν διωκόμενοι τήν Ἀλήθειαν τῶν αἰώνων, ἐβίωσαν τήν ζωήν τῆς Πίστεως καί ἔδωσαν τήν ζῶσαν Εὐαγγελικήν μαρτυρίαν!

Οἱ Ρῶσοι Νεομάρτυρες ἐδίδαξαν εἰς τόν κόσμον πώς ὁ θάνατος, μόνον ἄν θέλῃς, σέ θανατώνει· καί πώς ἠμπορεῖ νά εἶσαι βασανισμένος, μέ μύρια μαρτύρια εἰς τό σῶμα, καί ὅμως νά εἶσαι ἐλεύθερος εἰς τήν ψυχήν· καί πώς γίνεται νά σέ κυκλώνουν ἐξόριστον, φυλακισμένον καί ρακένδυτον οἱ παγετοί τῆς Σιβηρίας καί ἐντός σου νά φλογίζεσαι ἀπό τήν Θείαν Χάριν!

Ἡ Ρωσική καρδία ἀντίκρυσε κατά πρόσωπον τόν διάβολον καί τά ὄργανά του, καί ἀνεμετρήθη ἡρωϊκῶς καί νικηφόρως ἐπί 70 ἔτη μαζί των! Ἐνεδύθη τήν πορφύραν τοῦ Μαρτυρίου, ὡμίλησεν ἀφόβως μέ τούς βασανισμούς καί τόν θάνατον, καί ἐνίκησε κατά κράτος τό μῖσος καί τό μένος τῶν διωκτῶν!!   Ἐπορεύθη ἐν μέσῳ σκιᾶς θανάτου καί ἐξῆλθε ἰσχυρά καί νικήτρια!!!

Οὕτως διεκηρύχθη καί πάλιν ἐμπράκτως ὅτι κάτωθεν τῆς σκέπης τοῦ Θεοῦ, καί αἱ μεγαλύτεραι δοκιμασίαι μετατρέπονται εἰς εὐλογίαν!

Μεγάλη ἦτο ἡ συμβολή εἰς τήν πραγματοποίησιν τῆς νίκης, τοῦ Πατριάρχου Ἁγίου Τύχωνος, πολλῶν γενναίων Ἱεραρχῶν καί ἡρωικῶν Ἱερέων καί Μοναχῶν, οἱ ὁποῖοι ἐτίμησαν τά ἀξίωμά των καί τήν κλῆσίν των καί ἠγωνίσθησαν διά τόν Χριστόν, τήν Ἐκκλησίαν Του καί τούς ἀδελφούς των.

Τό μεγαλύτερον ὅμως βάρος τοῦ ἀγῶνος καί τῆς πνευματικῆς ἀντιστάσεως τό ἐσήκωσεν εἰς τούς στιβαρούς ὤμους του ὁ πιστός Ὀρθόδοξος Λαός. Οἱ ἄνδρες καί αἱ γυναῖκες, οἱ νέοι καί οἱ ἡλικιωμένοι, διετήρησαν ἐντός των ἄσβεστον τήν φλόγαν τῆς Πίστεως καί τήν μετελαμπάδευον εἰς τόν πλησίον των, μέ ἀντάλλαγμα πολλάκις τόν διωγμόν, τήν ἐξορίαν καί τόν θάνατον.

Δυνάμεθα ἑπομένως, χωρίς ὑπερβολήν νά εἴπωμεν, ὅτι τό μεῖζον γεγονός τῆς σημερινῆς Χριστιανοσύνης, εἶναι τό Μαρτύριον τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας. Αὐτά τά ἑβδομήντα χρόνια ἐντατικοῦ ἀντιχριστιανικοῦ διωγμοῦ ἀπέδειξαν καί πάλιν, ὅτι ἡ ἐπιβίωσις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι ἕν διαρκές θαῦμα!

Ἡ ἀντοχή τόσων ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων, ἡ ψυχική ἀντίστασις, ἡ εὐψυχία, ἡ ὁμολογία καί ἡ αὐτοθυσία ἀπέναντι εἰς πανισχύρους δικτατορικάς καί συνωμοτικάς σκοτεινάς κρατικάς δυνάμεις εἶναι κάτι πού πρέπει νά τίθεται ὑψηλότερον ἀπό τά τεχνολογικά ἤ ἐπιστημονικά «θαύματα». Ἀλήθεια, ἡ «ἐκτόξευσις» τόσου ψυχικοῦ ἡρωισμοῦ δέν εἶναι ἀνωτέρα ἀπό τήν ἐκτόξευσιν ἑνός διαστημικοῦ μηχανήματος;

Γράφει ἡ Ναταλία Σολζενίτσιν: «Εἰς τήν ἐποχήν μας πολλάκις γίνεται χρῆσις τῆς λέξεως «θαῦμα»: ὁ πύραυλος πετᾶ εἰς τήν Ἀφροδίτην, «θαῦμα»· οἱ ἄνθρωποι ἔμαθον νά κάνουν χειρουργικάς ἐπεμβάσεις εἰς τήν καρδίαν, «θαῦμα»… Παρ’ ὅλα αὐτά ὅμως, ἐγώ θ’ ἀποκαλοῦσα θαῦμα μόνον ὅ,τι συνδέεται μέ τό Ἅγιον Πνεῦμα.

Καί εἶμαι σήμερον εὐτυχής, διότι ἠμπορῶ νά σᾶς εἴπω ὅτι τοιοῦτον Θαῦμα συνέβη εἰς τήν πατρίδα μου, τήν Ρωσίαν. Ἡ Ἐκκλησία, τήν ὁποίαν ἐπεχείρησαν νά δολοφονήσουν, νά ἐξουθενώσουν, ἡ Ἐκκλησία αὐτή ζῆ· ἡ Πίστις δέν ἀπέθανε, ἀλλά ἀνεγεννήθη»!

Διά νά γίνῃ πραγματικότης τό Θαῦμα αὐτό, ὁ πρῶτος καί ἀναντικατάστατος παράγων ἦτο ἡ βοήθεια τοῦ Παντοδυνάμου Θεοῦ· «ἰδών εἶδε τήν κάκωσιν τοῦ λαοῦ Αὐτοῦ, ἀκήκοε τῆς κραυγῆς αὐτοῦ καί κατέβη ἐξελέσθαι αὐτούς» ( Ἔξοδος  Γ’, 7-8).

Ἄλλωστε εἶναι ἔκφρασις τῆς βαθείας πεποιθήσεως τῶν Ρώσων ἀλλά καί κάθε ὀρθοδόξου ὅτι «τήν ἱστορίαν τήν κατευθύνει ὁ Θεός».

Καί ὅμως διά τοιαῦταμείζονα γεγονότα-Θαύματα δέν ἔχομεν σχεδόν καμμίαν ἐνημέρωσιν. Βομβαρδιζόμεθα κάθ’ ἑκάστην ἡμέραν μέ πλῆθος εἰδήσεων διά τήν πολιτικήν, τό ποδόσφαιρον, τόν ἀθλητισμόν, τούς ὀλυμπιονίκας, κ.ἄ., καί διά τοιαῦτα πνευματικά-οὐράνια ρεκόρ-Θαύματα δέν ἀκούεται οὔτε λέξις.

Τά μέσα ἐνημερώσεως δαπανοῦν τά δισεκατομμύριά των διά πολύ γήϊνα καί βλαβερά πράγματα καί ἐπιμένουν νά ἀγνοοῦν τούς ἡρωϊκούς ἄθλους τῶν συγχρόνων Ἁγίων Μαρτύρων. Εἶναι κρίμα νά ὑπάρχῃ τόσος ἐσκεμμένος σκοταδισμός καί εἰς τήν ταλαίπωρον Πατρίδα μας.

Τό ἡρωϊκόν παράδειγμα τῶν συγχρόνων Μαρτύρων τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας δέν πρέπει νά παραμένῃ ἄγνωστον εἰς τόν σημερινόν ἄνθρωπον, διότι ἀναμφιβόλως ἀποτελεῖ τό συγκλονιστικώτερον πνευματικόν γεγονός τοῦ εἰκοστοῦ αἰῶνος.

Ἡ πίστις καί ἡ ὑπομονή⁵ τῶν συγχρόνων αὐτῶν Ἁγίων Νεομαρτύρων, ἡ σταυροαναστάσιμος ἀγάπη των, ἀποτελεῖ ἀστείρευτον πηγήν ἐμπνεύσεως καί τονώσεως διά τόν κάθε Χριστιανόν εἰς ὁποιανδήποτε στενοχωρίαν καί δοκιμασίαν του.

Ὁ ἡρωϊκός αὐτός θάνατος τῶν Ρώσων Νεομαρτύρων, ὅπως καί ὅλων τῶν Ἁγίων Μαρτύρων, ἀποτελεῖ, ὡς λέγει καί ὁ Ἱερός Χρυσόστομος:

 «Προτροπή διά τούς πιστούς, παρρησία τῶν Ἐκκλησιῶν, στερέωσις τοῦ Χριστιανισμοῦ, κατάργησις τοῦ θανάτου, ἀπόδειξις τῆς Ἀναστάσεως, γελοιοποίησις τῶν δαιμόνων, κατηγορία τοῦ διαβόλου, διδασκαλία ἐναρέτου ζωῆς, προτροπή πρός περιφρόνησιν τῶν παρόντων πραγμάτων καί ὁδός διά τήν ἐπιθυμίαν τῶν μελλοντικῶν ἀγαθῶν, παρηγορία διά τά δεινά πού μᾶς μαστίζουν, ἀφορμή ὑπομονῆς, λόγος διά καρτερίαν, ρίζα καί πηγή καί μήτηρ ὅλων τῶν ἀγαθῶν» (ΕΠΕ, 37, 319).

Δι’ αὐτό ὁ ἴδιος ἱερός Πατήρ ηὔχετο: «εἴθε πάντοτε, καθ’ ἑκάστην ἡμέραν, νά ἑορτάζωμεν τιμῶντες τούς Ἁγίους Μάρτυρας, οἱ ὁποῖοι ἔχουν μεγάλην παρρησίαν πρός τόν Θεόν, καί πρεσβεύουν ὑπέρ ἡμῶν, ὅταν ἡμεῖς τούς ἑορτάζωμεν καί τούς ἱκετεύωμεν» (Λόγοι εἰς Μάρτυρας).

Καί προέτρεπεν: «Μήν τιμᾶτε διαφορετικῶς τούς νέους ἀπό τούς παλαιούς Μάρτυρας, ἀλλά τιμᾶτε καί ἀποδέχεσθε ὅλους μέ τήν ἰδίαν προθυμίαν, ἀγάπην καί διάθεσιν, διότι ὅλοι αὐτοί τόσον πολύ κατεφλέγοντο ἀπό τόν Θεῖον πόθον, ὥστε νά κατορθώσουν νά στήσουν τό τρόπαιον καί νά φορέσουν τό στέφος τοῦ Μαρτυρίου. Τοιοῦτος εἶναι ὁ θησαυρός τῆς Ἐκκλησίας μας· ἔχει νέους καί παλαιούς μαργαρίτας, ἀλλ’ ἕνα εἶναι τό κάλλος ὅλων, τό ὁποῖον ποτέ δέν ἀμαυρώνεται» (ΕΠΕ, 37, 67-69).

Προσέθετε δέ ὁ Ἅγιος, ὅτι ἡ καλυτέρα τιμή πρός αὐτούς εἶναι νά μιμηθῶμεν τόν ἀγῶνά των διά τήν ἐπιτέλεσιν τῶν ἀρετῶν (Λόγοι εἰς Μάρτυρας).

Ὅθεν ἄς τιμῶμεν πρεπόντως τούς ἐνδόξους αὐτούς Νεομάρτυρας, καί ἄς ἐμπνεώμεθα ἀπό τόν διάπυρον εὐσεβῆ ζῆλόν των.

Ταῖς τῶν Ἁγίων Ρώσων Νεομαρτύρων πρεσβείαις Χριστέ ὁ Θεός ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς.

———————————————————-

Ἀνωτέρω Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν δέν ἐννοοῦμεν τήν ἐπίσημον Ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία συνειργάσθη μέ τό ἄθεον καθεστώς καί τόν ἀντίχριστον Οἰκουμενισμόν, ἀλλά κυρίως τήν δεινῶς διωχθεῖσαν μυστικήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία μιμηθεῖσα τήν πρώτην Ἐκκλησίαν τῶν κατακομβῶν ἐπετέλεσε χωρίς ἐπιδείξεις τεράστιον ἱεραποστολικόν ἔργον, γνωστόν μόνον εἰς τούς Ρώσους καί φανερόν εἰς τούς ἐρευνητάς ἐκ τῶν ἀποτελεσμάτων του (σχετικῶς περί αὐτῆς τῆς Γνησίας Ἐκκλησίας βλέπε ἐλάχιστα εἰς τά βιβλία-πηγάς τοῦ παρόντος).

 5.  βλ. Ἱ. Ἀποκ. ιδ’ 12.

(Διά τήν συγγραφήν τοῦ παρόντος ἐχρησιμοποιήσαμεν ὡς πηγάς τά ἀξιόλογα σχετικά βιβλία τοῦ Σ. Νινίκα, «Τό μαρτύριο καί ἡ μαρτυρία τῆς Ὀρθοδοξίας στή Ρωσία σήμερα« Ἡσυχίου Μοναχοῦ,  «Ρῶσοι Νεομάρτυρες« ἔκδ. «Ἀκρίτας«,   «π. Ἀρσένιος», ἔκδ. «Παρακλήτου» κ.ἄ.).

Λόγος στὴ Γέννηση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ

1. Ἐλᾶτε ὅλα τὰ ἔθνη, κάθε ἀνθρώπινη γενιά, καὶ κάθε γλώσσα, καὶ κάθε ἡλικία, καὶ κάθε ἀξίωμα, νὰ γιορτάσουμε μὲ ἀγαλλίαση τὴ γέννηση τῆς παγκόσμιας χαρᾶς. Γιατὶ ἂν οἱ εἰδωλολάτρες, μὲ ψεύτικα δαιμονικὰ παραμύθια ποὺ ξεγελοῦν τὸ μυαλὸ καὶ σκοτεινιάζουν τὴν ἀλήθεια, κι᾿ ἂν ἀκόμα προσφέροντας ὅ,τι εἶχαν καὶ δὲν εἶχαν τιμοῦσαν γενέθλια βασιλιάδων, ποὺ τοὺς τυραννοῦσαν σ᾿ ὅλη τους τὴ ζωή, πόσο περισσότερο πρέπει ἐμεῖς νὰ τιμοῦμε τὴ γέννηση τῆς Θεοτόκου, ποὺ ἀνώρθωσε ὁλόκληρο τὸ ἀνθρώπινο γένος, ποὺ ἄλλαξε τὴ λύπη τῆς πρώτης μας μητέρας, τῆς Εὔας, σὲ χαρά; Ἐκείνη ἄκουσε τὴν ἀπόφαση τοῦ Θεοῦ: «Μὲ πόνους νὰ γεννᾷς τὰ παιδιά σου». Αὐτή: «Χαῖρε, Κεχαριτωμένη». Ἐκείνη: «Στὸν ἄνδρα σου ἡ ὑποταγή σου». Αὐτή: «Ὁ Κύριος εἶναι μαζί σου».

Τί ἄλλο λοιπὸν ἀπὸ λόγο νὰ προσφέρουμε στὴ Μητέρα τοῦ Λόγου; Ὅλη ἡ κτίση ἂς γιορτάσει μαζί μας κι᾿ ἂς ὑμνήσει τὸν ἁγιασμένο καρπὸ τῆς ἁγίας Ἄννας. Γιατὶ γέννησε στὸ κόσμο παντοτινὸ θησαυρὸ ἀγαθῶν, δηλ. τὴν Παναγία. Μὲ τὴν μεσολάβηση τῆς Παναγίας ὁ Πλάστης ξανάπλασε πρὸς τὸ καλύτερο ὁλόκληρη τὴν πλάση, μὲ τὴν ἀνθρώπινη φύση τοῦ Χριστοῦ. Γιατὶ, ἀφοῦ ὁ δημιουργικὸς Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἕνα μὲ τὴν ἀνθρώπινη φύση, ἑνώθηκε συνάμα μ᾿ ὁλόκληρη τὴν πλάση, ἀφοῦ καὶ ὁ ἄνθρωπος, μετέχοντας σὲ πνεῦμα καὶ σὲ ὕλη, εἶναι σύνδεσμος ὅλης τῆς ὁρατῆς καὶ ἀόρατης δημιουργίας. Ἂς γιορτάσουμε λοιπὸν τὴν λύση τῆς ἀνθρώπινης στειρότητας, γιατὶ πῆρε τέλος γιὰ μᾶς ἡ στέρηση τῶν ἀγαθῶν.

2. Γιὰ ποιὸ λόγο ὅμως γεννήθηκε ἡ Μητέρα καὶ Παρθένος ἀπὸ γυναίκα στείρα; Γιατὶ ἔτσι ἔπρεπε, αὐτὸ ποὺ εἶναι «τὸ μοναδικὰ καινούργιο κάτω ἀπὸ τὸν ἥλιο», ἡ βάση καὶ τ᾿ ἀποκορύφωμα τῶν θαυμάτων, ν᾿ ἀνοίξει τὸ δρόμο του μὲ θαύματα καὶ σιγὰ-σιγὰ ἀπὸ τὰ πιὸ ταπεινὰ νάρθουν τὰ πιὸ μεγάλα. Ὑπάρχει ὅμως κι ἄλλος λόγος πιὸ ὑψηλὸς καὶ πιὸ θεϊκός. Ἡ φύση, νικημένη ἀπὸ τὴ χάρη, στεκόταν φοβισμένη· δὲν εἶχε τὸ θάρρος καὶ τὴ δύναμη νὰ προχωρήσει αὐτὴ πρώτη. Ὅταν λοιπὸν ἐπρόκειτο νὰ γεννηθεῖ ἡ Θεοτόκος – Παρθένος ἀπὸ τὴν Ἄννα, δὲν τολμοῦσε ἡ φύση νὰ καρποφορήσει πρὶν ἀπὸ τὴ χάρη, ἀλλὰ ἔμενε ἄκαρπη, μέχρις ὅτου βλαστήσει ἡ χάρη τὸν καρπό. Ἔτσι ἔπρεπε, νὰ γεννηθεῖ πρωτότοκη ἐκείνη, ποὺ θὰ γεννοῦσε τὸν «πρωτότοκο ὅλης τῆς δημιουργίας», ποὺ «ὅλα σ᾿ αὐτὸν χρωστοῦν τὴν ὕπαρξή τους».

Καλότυχο ζευγάρι, Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα, ὅλη ἡ κτίση σᾶς εὐγνωμονεῖ. Γιατὶ μὲ τὴ μεσολάβησή σας δώρισε ἡ πλάση στὸ Δημιουργὸ τὸ πιὸ ὑπέροχο ἀπ᾿ ὅλα τὰ δῶρα· πολυσέβαστη Μητέρα, μοναδική, ἄξια τοῦ Πλάστη. Εὐλογημένος εἶσαι Ἰωακείμ, ἀπ᾿ ὅπου βγῆκε τὸ ἀκηλίδωτο σπέρμα. Θαυμαστὴ μήτρα τῆς Ἄννας, ποὺ μέσα της ἀναπτύχθηκε σιγὰ-σιγά, σχηματίσθηκε καὶ γεννήθηκε πανάγιο βρέφος. Γαστέρα, ποὺ κυοφόρησες μέσα σου τὸν ἔμψυχο οὐρανό, πλατύτερο ἀπὸ τὴν ἀπεραντοσύνη τῶν οὐρανῶν. Ἁλώνι, ποὺ κράτησες ἐπάνω σου τὴ θημωνιὰ τοῦ ζωοποιοῦ σιταριοῦ, ὅπως τὸ δήλωσε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός: «Ἂν δὲν πέσει ὁ κόκκος τοῦ σιταριοῦ στὴ γῆ καὶ πεθάνει, παραμένει ὁλομόναχος». Μαστοὶ ποὺ θηλάσατε ἐκείνη, ποὺ ἔθρεψε τὸν τροφοδότη τοῦ κόσμου. Θαυμάτων θαύματα καὶ παραδόξων παράδοξα. Γιατὶ ἔτσι ἔπρεπε, ν᾿ ἀνοίξει μὲ τὰ θαύματα ὁ δρόμος, ἀπ᾿ ὅπου μὲ τρόπο ἀνέκφραστο, ἀπὸ ἀγάπη, κατέβηκε κοντά μας ὁ Θεὸς γιὰ νὰ σαρκωθεῖ.

Ἀλλὰ πῶς νὰ προχωρήσω περισσότερο; Τὸ μυαλό μου σαστίζει, φόβος καὶ λαχτάρα μὲ κυριεύουν. Ἡ καρδιά μου χτυπάει καὶ ἡ γλώσσα μου δέθηκε. Δὲν ἀντέχω στὴ χαρά, μὲ καταβάλλουν τὰ θαύματα, ὁ πόθος μὲ γεμίζει ἐνθουσιασμό. Ἂς νικήσει λοιπὸν ὁ πόθος, ἂς ὑποχωρήσει ὁ φόβος, ἂς τραγουδήσει ἡ κιθάρα τοῦ Πνεύματος: «Ἂς χαροῦν οἱ οὐρανοὶ κι᾿ ἂς πηδήσει ἀπ᾿ τὴ χαρά της ἡ γῆ».

3. Σήμερα ἀνοίγονται οἱ πύλες τῆς στειρώσεως, καὶ παρουσιάζεται θεϊκή, παρθενικὴ πύλη, ποὺ ἀπὸ μέσα της θὰ περάσει καὶ θὰ μπεῖ στὴν οἰκουμένη «σωματικὰ» ὁ Θεός, ποὺ βρίσκεται πέρα ἀπ᾿ ὅλα τὰ ὄντα, ὅπως λέει ὁ Παῦλος, ὁ ἀκροατὴς τῶν ἀνέκφραστων μυστικῶν. Σήμερα ἀπὸ τὴ ρίζα τοῦ Ἰεσσαὶ ξεφύτρωσε κλωνάρι, ποὺ πάνω του βλάστησε γιὰ χάρη τοῦ κόσμου θεοϋπόστατο ἄνθος.

Σήμερα ἀπὸ τὴ γήινη φύση ἔφτιαξε οὐρανὸ πάνω στὴ γῆ, ἐκεῖνος ποὺ ἄλλοτε παλιὰ δημιούργησε μέσα ἀπὸ τὰ νερὰ τὸ στερέωμα καὶ τὸ ἀνέβασε στὰ ὕψη. Κι᾿ ἀληθινὰ ὁ οὐρανὸς αὐτὸς εἶναι πολὺ πιὸ θεϊκὸς καὶ πολὺ πιὸ καταπληκτικὸς ἀπὸ τὸν πρῶτο. Γιατὶ ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ποὺ δημιούργησε στὸν πρῶτο οὐρανὸ τὸν ἥλιο, θὰ ἀνατείλει ὁ Ἴδιος στὸ δεύτερο οὐρανό, ἥλιος δικαιοσύνης. Ἔχει δύο φύσεις, κι ἂς λυσσομανοῦν οἱ Ἀκέφαλοι· ἕνα πρόσωπο, μία ὑπόσταση, κι ἂς σκάσουν ἀπ᾿ τὸ κακό τους οἱ Νεστόριοι. Τὸ ἄναρχο φῶς, ποὺ ἔχει τὴν προαιώνια ὕπαρξή του ἀπὸ ἄναρχο φῶς, τὸ ἄυλο καὶ ἀσώματο, παίρνει σῶμα ἀπὸ γυναίκα καὶ «σὰν νυμφίος βγαίνει ἀπὸ νυφικὸ δωμάτιο», καί, μ᾿ ὅλο ποὺ εἶναι Θεός, γίνεται ἔπειτα γήινος ἄνθρωπος. Σὰν «γίγαντας» θὰ τρέξει μὲ χαρὰ τὸ δρόμο τῆς δικῆς μας ζωῆς, καὶ μέσα ἀπὸ τὰ πάθη θὰ προχωρήσει γιὰ νὰ πεθάνει καὶ νὰ δέσει τὸν ἰσχυρό, τὸ διάβολο, καὶ νὰ τοῦ ἁρπάξει τὴν περιουσία, τὴν ἀνθρώπινη φύση μας, καὶ νὰ ξαναφέρει στὴν οὐράνια γῆ τὸ χαμένο πρόβατο.

Σήμερα ὁ «γιὸς τοῦ μαραγκοῦ», ὁ παντεχνίτης Λόγος τοῦ Θεοῦ, ποὺ χάρη σ᾿ Αὐτὸν ὁ Πατέρας δημιούργησε τὰ πάντα, τὸ δυνατὸ χέρι τοῦ μεγάλου Θεοῦ, ἔχοντας, μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα σὰν δάχτυλά του, ἀκονίσει τὸ στομωμένο σκεπάρνι τῆς φύσεως, ἔφτιαξε γιὰ τὸν ἑαυτό του ἔμψυχη σκάλα, ποὺ ἡ βάση της στηρίζεται πάνω στὴ γῆ καὶ τὸ κεφάλι της ἀκουμπάει στὸν οὐρανό, ποὺ πάνω της ἀναπαύεται ὁ Θεός, ποὺ τὴν εἰκόνα της ἀντίκρισε ὁ Ἰακώβ. Ἀπ᾿ αὐτὴ ἀφοῦ κατέβηκε, χωρὶς νὰ μετακινηθεῖ ἀπὸ τὴ θέση του ὁ Θεός, πιὸ σωστὰ ἀφοῦ ταπεινώθηκε, «φανερώθηκε πάνω στὴ γῆ» καὶ συναναστράφηκε μὲ τοὺς ἀνθρώπους.

Αὐτὰ ὅλα λοιπὸν σημαίνουν ἡ κατάβαση, ἡ συγκαταβατικὴ ταπείνωση, ἡ πολιτεία του πάνω στὴ γῆ, τὴν πιὸ βαθιὰ γνώση, ποὺ δόθηκε στοὺς ἀνθρώπους τῆς γῆς. Πάνω στὴ γῆ στηρίχθηκε ἡ νοητὴ σκάλα, ἡ Παρθένος· γιατὶ γεννήθηκε ἀπὸ τὴ γῆ· καὶ ἡ κεφαλή της φθάνει στὸν οὐρανό. Ἡ κεφαλή, βέβαια, κάθε γυναίκας εἶναι ὁ ἄνδρας· γιὰ τὴν Παρθένο ὅμως μία καὶ δὲν γνώρισε ἄνδρα, ἔγινε κεφαλή της ὁ Θεὸς καὶ Πατέρας, ἀφοῦ μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἔκανε συμφωνία μὲ τὴν Παρθένο κι ἀφοῦ ἔστειλε σὰν κάποιο θεϊκὸ πνευματικὸ σπόρο, τὸ Υἱὸ καὶ Λόγο του, τὴν παντοδύναμη δύναμή Του. Πραγματικὰ μὲ τὸ εὐλογημένο θέλημα τοῦ Πατέρα, ἔγινε ὑπερφυσικά, χωρὶς μεταβολή, ὁ Λόγος σάρκα, ὄχι μὲ φυσικὴ ἕνωση, ἀλλὰ ξεπερνώντας τοὺς νόμους τῆς φύσεως, ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ ἀπὸ τὴν Παρθένο Μαρία καὶ «κατασκήνωσε ἀνάμεσά μας». Γιατὶ ἡ ἕνωση τοῦ Θεοῦ μὲ τοὺς ἀνθρώπους γίνεται μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. «Ὅποιος μπορεῖ ἂς τὸ καταλάβει. Ὅποιος ἔχει αὐτιά, ἂς ἀκούσει».

Ἂς ξεφύγουμε ἀπὸ τὶς ἀνθρώπινες σκέψεις. Ἄνθρωποί μου, ἡ θεότητα εἶναι ἀπαθής, δὲν παθαίνει ἀλλοιώσεις. Ἐκεῖνος ποὺ τὴν πρώτη φορὰ γέννησε ἀναλλοίωτα μὲ τρόπο φυσικό, γεννάει ἀναλλοίωτα τὸν ἴδιο Υἱὸ γιὰ δεύτερη φορὰ μὲ «κατὰ θεία οἰκονομία». Καὶ εἶναι μάρτυρας ὁ Δαβίδ, ὁ προπάτορας τοῦ Θεοῦ, λέγοντας: «Ὁ Κύριος εἶπε σὲ μένα. Ἐσὺ εἶσαι Υἱός μου, ἐγὼ σήμερα σὲ γέννησα». Αὐτὴ ἡ λέξη «σήμερα» δὲν ἔχει θέση στὴν προαιώνια γέννηση, γιατὶ ἡ γέννηση ἐκείνη βρίσκεται ἔξω ἀπὸ τὸ χρόνο.

4. Σήμερα χτίζεται ἡ πύλη ποὺ κοιτάει στὴν ἀνατολή, ἀπ᾿ ὅπου ὁ Χριστὸς «θὰ μπεῖ καὶ θὰ βγεῖ», ἀφήνοντας τὴν κλεισμένη· στὴν πύλη αὐτὴ ὁ Χριστὸς εἶναι «ἡ θύρα τῶν προβάτων». «Ἀνατολὴ» εἶναι τὸ ὄνομα Ἐκείνου, ποὺ μᾶς ὁδήγησε κοντὰ στὸν ἀρχιφωτο Πατέρα. Σήμερα φύσηξαν χαρᾶς πνοές, προμηνύματα τῆς παγκόσμιας Χαρᾶς. Ἂς χαμογελᾶ πάνω ὁ οὐρανός, κι᾿ ἂς πηδᾶ ἀπ᾿ τὴ χαρὰ τῆς κάτω ἡ γῆ, ἂς πάλλεται ἡ θάλασσα τοῦ κόσμου. Μέσα της γεννιέται τὸ κογχύλι, τὸ στρείδι, ποὺ μὲ τὴν ἀστραπὴ τοῦ Θεοῦ ἀπ᾿ τὰ οὐράνια θὰ συλλάβει στὰ σπλάχνα του, καὶ θὰ γεννήσει τὸ πολύτιμο μαργαριτάρι, τὸν Χριστό. Ἀπ᾿ αὐτὸ τὸ στρείδι θὰ βγεῖ ὁ «δοξασμένος βασιλιάς», ντυμένος τὴν πορφύρα τῆς σάρκας, ποὺ ἀφοῦ ἐπισκεφθεῖ τοὺς αἰχμαλώτους θὰ διακηρύξει τὴν ἀπελευθέρωσή τους.

Ἂς πηδᾶ ἀπ᾿ τὴ χαρά της ἡ φύση· γεννιέται ἡ ἀμνάδα, ἡ προβατίνα, ποὺ ἀπ᾿ αὐτὴν ὁ βοσκὸς θὰ ντύσει τὸ πρόβατο, καὶ θὰ ξεσχίσει τὸ ροῦχο τῆς παλιᾶς θανατικῆς καταδίκης μας. Ἂς χορεύει ἡ παρθενία, ἀφοῦ γεννήθηκε ὅπως εἶπε ὁ Ἡσαΐας παρθένος, ποὺ θὰ «συλλάβει στὴν κοιλιά της καὶ θὰ γεννήσει υἱό, ποὺ θὰ τοῦ δώσουν τὸ ὄνομα Ἐμμανουήλ», ποὺ σημαίνει «ὁ Θεὸς εἶναι μαζί μας». «Ὁ Θεὸς εἶναι μαζί μας», μάθετε τὸ καλὰ Νεστόριοι κι᾿ ἀναγνωρίστε τὴν ἥττα σας. «Εἶν᾿ ὁ Θεὸς μαζί μας» ! Ὄχι ἄγγελος, ὄχι ἀπεσταλμένος, ἀλλὰ ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος θἄρθει καὶ θὰ μᾶς σώσει.

«Εὐλογημένος Αὐτὸς ποὺ ἔρχεται στ᾿ ὄνομα τοῦ Θεοῦ· ὁ Κύριος παρουσιάσθηκε μπροστά μας». Ἂς γιορτάσουμε γιὰ τὴ γέννηση τῆς Θεοτόκου. Χαμογέλασε Ἄννα, «στείρα ποὺ δὲν γεννοῦσες, ξέσπασε σὲ κραυγὲς χαρᾶς, ξεφώνισε, σὺ ποὺ δὲν δοκίμαζες τῆς γέννας πόνους». Πήδησε ἀπ᾿ τὴ χαρά σου Ἰωακείμ, ἀπὸ τὴ θυγατέρα σου «γεννήθηκε τὸ παιδί μας», ὁ υἱὸς ποὺ μᾶς δόθηκε δῶρο καὶ τ᾿ ὄνομά του λέγεται «Μεγάλης Βουλῆς Ἄγγελος, δηλ. ἀγγελιοφόρος ποὺ φέρνει τὸ μεγάλο θέλημα τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου, Θεὸς δυνατός», ἡ σωτηρία ὅλου του κόσμου.

Ἂς ντροπιαστεῖ ὁ Νεστόριος, κι ἂς κλείσει μὲ τὸ χέρι του τὸ στόμα. Τὸ παιδὶ εἶναι Θεός, πῶς δὲν θάναι Θεοτόκος αὐτὴ ποὺ τὸ γέννησε; «Ἂν κάποιος δὲν ἀναγνωρίζει τὴν ἁγία Παρθένο ὡς Θεοτόκο, βρίσκεται χωρισμένος ἀπ᾿ τὸν Θεό». Αὐτὰ δὲν εἶναι δικά μου λόγια, ἂν καὶ τὰ λέω ἐγώ. Τὰ πῆρα, θεολογικὴ κληρονομιά, ἀπὸ τὸν πατέρα τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸν Θεολόγο Γρηγόριο.

5. Καλότυχο ζευγάρι, Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα, κι ἀληθινὰ ἁγνότατο. Ἀπ᾿ τὸν καρπὸ τῶν σπλάγχνων σας γίνατε γνωστοί, καθὼς εἶπε ὁ Κύριος κάπου: «Θὰ τοὺς γνωρίσετε καλὰ ἀπὸ τοὺς καρποὺς ποὺ θὰ κάνουν». Μὲ τὴ ζωή σας δώσατε χαρὰ στὸ Θεὸ καὶ γίνατε ἄξιοι τῆς κόρης ποὺ γεννήσατε. Ζώντας τὴ ζωή σας μὲ ἁγνότητα καὶ ἁγιότητα καρποφορήσατε τὸ στολίδι τῆς παρθενίας, παρθένο προτοῦ νὰ γεννήσει, παρθένο τὴν ὥρα ποὺ γεννοῦσε, καὶ παρθένο ἀφοῦ γέννησε, τὴ μοναδικὴ ποὺ μένει καὶ σὲ νοῦ καὶ σὲ ψυχὴ καὶ σὲ σῶμα πάντοτε παρθένος. Ἔτσι ἔπρεπε νὰ γίνει, ἡ παρθένος ποὺ βλάστησε ἀπ᾿ τὴ δική σας ἁγνότητα νὰ γεννήσει σωματικὰ τὸ μονάκριβο, μονογέννητο φῶς, μὲ τὴν εὐδοκία ἐκείνου ποὺ τὸ γέννησε ἀσώματα. Φῶς ποὺ δὲν γεννάει, ἀλλὰ πάντοτε γεννιέται ἀπὸ φῶς, ποὺ ἡ γέννηση εἶναι ἡ ξεχωριστὴ προσωπική του ἰδιότητα.

Σὲ πόσα θαύματα καὶ σὲ πόσες συμφωνίες ἔγινε ἐργαστήριο αὐτὴ ἡ Κόρη! Ἀφοῦ γεννήθηκε ἀπὸ στείρα, γέννησε μὲ τρόπο παρθενικὸ Ἐκεῖνον, ποὺ ἕνωσε θεότητα καὶ ἀνθρωπότητα, πόνο καὶ ἀπάθεια, τὴ ζωὴ καὶ τὸ θάνατο, γιὰ νὰ νικηθεῖ ἔτσι σ᾿ ὅλα τὸ χειρότερο ἀπὸ τὸ καλύτερο. Κι᾿ ὅλα αὐτὰ γιὰ τὴ δική μου σωτηρία, Δέσποτα. Τόσο πολὺ μ᾿ ἀγάπησες, ὥστε μ᾿ ἔσωσες ὄχι μὲ ἀγγέλους, οὔτε μὲ κάποιο ἄλλο δημιούργημα, ἀλλὰ ὅπως ἀκριβῶς ἐσὺ ὁ ἴδιος μὲ ἔπλασες τὴν πρώτη φορά, ἔτσι πάλι ἐσὺ ὁ ἴδιος ἐργάσθηκες καὶ γιὰ τὴν ἀνάπλασή μου.

Γι᾿ αὐτὸ χορεύω καὶ λέω μεγάλα λόγια καὶ νιώθω μεγάλη χαρά, καὶ ξαναγυρίζω πάλι πίσω στὴ πηγὴ τῶν θαυμάτων καὶ πλημμυρισμένος μὲ τὸ νάμα τῆς εὐθυμίας, ἁρπάζω τὴν κιθάρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ θεϊκὸ ὕμνο τραγουδῶ στὴ γέννησή της.

Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα, ζευγάρι λογικὰ τρυγόνια σωφρονέστατο! Ἐσεῖς, μὲ τὸ νὰ κρατήσετε τὸ φυσικὸ νόμο τῆς σωφροσύνης, ἀξιωθήκατε μὲ δῶρα ὑπερφυσικά· γεννήσατε τὴ Μητέρα τοῦ Θεοῦ, τὴν ἀνέγγιχτη ἀπὸ ἄνδρα. Ἐσεῖς, ἀφοῦ ζήσατε μὲ εὐσέβεια καὶ ὁσιότητα μέσα στὰ ὅρια τῆς ἀνθρώπινης φύσεως, γεννήσατε τὴν ἀνώτερη ἀπὸ ἀγγέλους Κόρη, τὴν Κυρία τῶν ἀγγέλων.

Ὦ Κόρη, πανέμορφη καὶ γλυκύτατη. Κρίνο ποὺ ξεφύτρωσες ἀνάμεσα στ᾿ ἀγκάθια, ἀπὸ τὴν πιὸ εὐγενικὴ καὶ βασιλικὴ ρίζα τοῦ Δαβίδ. Χάρη σὲ Σένα, Παρθένε, πλουτίσθηκε ἡ βασιλεία μὲ τὴν ἱεροσύνη. Χάρη σὲ Σένα μετακινήθηκε ὁ νόμος καὶ ἀνακαλύφθηκε τὸ πνεῦμα, ποὺ κρυβότανε κάτω ἀπὸ τὸ γράμμα, ἀφοῦ ἡ ἱερατικὴ ἐξουσία πέρασε ἀπὸ τὴ λευιτικὴ στὴ δαβιτικὴ φυλή. Ρόδο (τριαντάφυλλο), ποὺ ξεφύτρωσες μέσα ἀπὸ τ᾿ ἀγκάθια τῶν Ἰουδαίων, καὶ πλημμύρισες μὲ τὸ θεϊκό σου ἄρωμα τὰ σύμπαντα. Κόρη τοῦ Ἀδὰμ καὶ Μητέρα τοῦ Θεοῦ.

Εὐλογημένη ἡ κοιλία καὶ τὰ σπλάγχνα ἀπ᾿ ὅπου βλάστησες. Εὐλογημένη ἡ ἀγκαλιὰ ποὺ σὲ κράτησε καὶ τὰ χείλη ποὺ ἀπολαύσανε τὰ ἁγνά σου φιλιά, δηλ. τὰ χείλη τῶν γονιῶν σου μονάχα, γιὰ νὰ μείνεις πάντοτε, σ᾿ ὅλα παρθένος.

6. Σήμερα ἀρχίζει ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου. «Δοξολογῆστε τὸν Κύριο ὅλη ἡ γῆ, τραγουδῆστε καὶ χορέψτε καὶ παῖξτε τὰ ὄργανα»! Φωνάξτε δυνατά, φωνάξτε, μὴ φοβάστε, γιὰ χάρη μας γεννήθηκε ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ στὴν ἁγία Προβατικὴ Πύλη, ἀπ᾿ ὅπου καταδέχθηκε νὰ γεννηθεῖ ὁ Ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ποὺ πῆρε πάνω του τὴν ἁμαρτία τοῦ κόσμου.

Σκιρτῆστε βουνά, λογικὲς φύσεις, ποὺ μὲ λαχτάρα ὑψώνεστε στὶς κορυφὲς τῆς πνευματικῆς θεωρίας. Γεννιέται τὸ ἀστραποβόλο ὅρος τοῦ Κυρίου, ποὺ ξεπερνᾶ κάθε ἀγγελικὸ ὄρος καὶ κάθε ἀνθρώπινη μεγαλοσύνη, ἀπ᾿ ὅπου εὐδόκησε ν᾿ ἀποκοπεῖ σωματικὰ τὸ ἀχειροποίητο ἀγκωνάρι, ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος, ὁ Χριστός, ἡ μία ὑπόσταση, ποὺ ἕνωσε τὰ πρὶν χωρισμένα, τὴν θεότητα καὶ τὴν ἀνθρωπότητα, τοὺς ἀγγέλους καὶ τοὺς ἀνθρώπους, τοὺς εἰδωλολάτρες καὶ τὸ σαρκικὸ Ἰσραὴλ σ᾿ ἕνα καὶ μόνο πνευματικὸ Ἰσραήλ. «Ὄρος τοῦ Θεοῦ, γεμάτο ἀπὸ δῶρα, γεμάτο πλούτη, πλούσιο ὅρος, τὸ ὄρος ποὺ πάνω του καταδέχθηκε νὰ κατοικεῖ ὁ Θεός». Τὸ «ἅρμα τοῦ Θεοῦ» ἀγγελοκυκλωμένο μὲ χίλιες – μυριάδες θεοχαριτωμένα χερουβὶμ καὶ σεραφίμ. Ἡ πανάγια κορυφή, ποὺ ξεπερνάει τὸ Σινᾶ, ποὺ δὲν σκεπάζει καπνὸς καὶ σκοτεινιά, θύελλα καὶ τρομερὴ φωτιά, ἀλλὰ ἡ ἀστραφτερὴ λάμψη τοῦ Παναγίου Πνεύματος.

Στὸ Σινᾶ ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔγραψε, μὲ δάχτυλο τὸ Πνεῦμα, νόμο σὲ πέτρινες πλάκες. Στὴν Παρθένο Μαρία μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ μὲ τὸ αἷμα της σαρκώθηκε αὐτὸς ὁ ἴδιος ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ παρέδωσε λυτρωτικὸ φάρμακο γιὰ τὴ δική μας φύση τὸν Ἑαυτό του. Ἐκεῖ στὴν ἔρημο τὸ μάννα. Ἐδῶ στὴν Παναγία Αὐτός, ποὺ ἔδωσε τὴ γλυκύτητα στὸ μάννα. Ἂς σκύψει τὸ κεφάλι ἡ περίφημη σκηνὴ τοῦ μαρτυρίου, ποὺ ἔφτιαξε στὴν ἔρημο ὁ Μωυσῆς, ἀπὸ πολύτιμα καὶ λογιῶν – λογιῶν ὑλικά, καὶ πρὶν ἀπ᾿ αὐτὴ ἡ σκηνὴ τοῦ πατριάρχη Ἀβραάμ, μπροστὰ στὴν ἔμψυχη καὶ λογικὴ σκηνὴ τοῦ Θεοῦ.

Ἡ ἔμψυχη αὐτὴ σκηνή, ἡ Παναγία, ὑποδέχθηκε ὄχι ἐνέργεια Θεοῦ, ἀλλὰ οὐσιαστικὰ τὸ ἴδιο τὸ Πρόσωπο τοῦ Υἱοῦ καὶ Θεοῦ. Ἂς νιώσουν καλὰ πὼς σὲ τίποτα δὲν μποροῦν νὰ συγκριθοῦν μαζί της ἡ «χρυσοσκέπαστη σ᾿ ὅλα της κιβωτὸς» καὶ ἡ χρυσὴ στάμνα ποὺ εἶχε τὸ μάννα καὶ ἡ ἑπτάφωτη λυχνία καὶ ἡ χρυσὴ τράπεζα τῆς προθέσεως κι ὅλα τ᾿ ἄλλα τὰ παλιά. Τὴν τιμή τους τὴν ἔπαιρναν ἀπὸ τὴν Παρθένο ποὺ προεικόνιζαν, σὰν σκιὲς τοῦ ἀληθινοῦ προτύπου.

7. Σήμερα καινούργιο βιβλίο ἑτοίμασε ὁ Λόγος – Θεός, ποὺ ἔπλασε τὰ πάντα καὶ ποὺ ἀνάβλυσε ἀπὸ τὴν καρδιὰ τοῦ Πατέρα, γιὰ νὰ γραφτεῖ ὁ ἴδιος μέσα σ᾿ αὐτὸ σὰν μὲ κοντύλι, μὲ τὴ γλώσσα τοῦ Θεοῦ, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Βιβλίο ποὺ δόθηκε σὲ γραμματισμένο ἄνδρα, καὶ δὲν τὸ διάβασε. Ὁ Ἰωσὴφ δὲν γνώρισε τὴν Μαρία οὔτε τὴ δύναμη τοῦ μυστηρίου, ποὺ ἔκρυβε μέσα της. Παναγία Κόρη τοῦ Ἰωακεὶμ καὶ τῆς Ἄννας, ποὺ ξέφυγες ἀπαρατήρητη ἀπὸ τὶς ἀρχὲς καὶ τὶς ἐξουσίες, καὶ τὰ φλογερὰ βέλη τοῦ πονηροῦ, ποὺ πέρασες τὴ ζωή σου στὸ νυφικὸ θάλαμο τοῦ Πνεύματος, καὶ κρατήθηκες ἀνέγγιχτη γιὰ νὰ γίνεις νύφη Θεοῦ, καὶ Μητέρα τοῦ ἀληθινοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Παναγία Κόρη, ποὺ φανερώθηκες πάνω στὴν ἀγκαλιὰ τῆς μάνας καὶ γέμισες φόβο τὶς δυνάμεις ποὺ ἀποστάτησαν ἀπὸ τὸν Θεό.

Παναγία Κόρη, τὴν ὥρα ποὺ θήλαζες τὸ γάλα σὲ περιτριγύριζαν οἱ ἄγγελοι. Κόρη ἀγαπημένη ἀπὸ τὸν Θεό, δόξα σ᾿ αὐτοὺς ποὺ σὲ γέννησαν. Θὰ Σὲ μακαρίζουν οἱ γενεὲς τῶν γενεῶν, ὅπως στ᾿ ἀλήθεια τὸ εἶπες προφητικά. Κόρη ἄξια του Θεοῦ, ἡ ὀμορφιὰ τῆς ἀνθρώπινης φύσεως, ἡ ἐπανόρθωση τῆς πρώτης μας μητέρας τῆς Εὔας. Μὲ τὴ γέννησή σου ἀναστήθηκε ἡ πεσμένη. Ἀστραποβόλημα τῶν γυναικῶν. Ἂν ἡ πρώτη Εὔα, μπαίνοντας στὴ ὑπηρεσία τοῦ φιδιοῦ ἐναντίον τοῦ πρώτου μας πατέρα, τοῦ Ἀδάμ, ἔπεσε στὴν παράβαση, κι ἔτσι «ἦρθε στὸν κόσμο μας ὁ θάνατος», ἡ Μαρία ὑπηρετώντας μὲ ὑποταγὴ τὴ θεία βουλή, ξεγέλασε τὸ φίδι ποὺ μᾶς ξεγέλασε κι ἔφερε στὸν κόσμο τὴν ἀφθαρσία.

Ἀειπάρθενε Κόρη, ποὺ παιδοποίησες, χωρὶς νὰ ἔχεις ἀνάγκη ἀπὸ ἄνδρα, ἀφοῦ αὐτὸς ποὺ γέννησες ἔχει πατέρα αἰώνιο. Κόρη, γέννημα τῆς γῆς, ποὺ βάσταξες στὴ θεομητορική σου ἀγκαλιὰ τὸν Πλάστη. Οἱ αἰῶνες παράβγαιναν στὸ τρέξιμο ποιὸς θὰ πρωτοπρολάβει νὰ καυχηθεῖ γιὰ τὴ γέννησή σου. Ἀλλὰ ἡ προκαθορισμένη ἀπόφαση τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἐφτίαξε καὶ τοὺς αἰῶνες, νίκησε τὸ συναγωνισμὸ τῶν αἰώνων κι ἔγιναν οἱ τελευταῖοι αἰῶνες πρῶτοι, ἐκεῖνοι ποὺ τοὺς ἔλαχε νὰ γεννηθεῖς σ᾿ αὐτούς.

Εἶσαι πραγματικὰ ἡ πιὸ πολύτιμη ἀπ᾿ ὅλη τὴν πλάση, γιατὶ μόνο ἀπὸ σένα πῆρε μικρὸ μέρος ὁ Πλάστης τὶς ἀπαρχὲς τῆς δικῆς μας φύσεως. Σάρκα Του ἔγινε ἡ σάρκα σου, καὶ αἷμα Του τὸ αἷμα σου, καὶ γάλα ἀπὸ σένα θήλασε ὁ Θεός, κι ἑνώθηκαν τὰ χείλη σου μὲ τοῦ Θεοῦ τὰ χείλη. Ἀκατανόητα κι ἀνείπωτα θαύματα. Ὁ Θεὸς τῶν ὅλων προγνώρισε ὅτι ἐσὺ ἄξια θὰ γίνεις τῆς ἀγάπης Του καὶ σ᾿ ἀγάπησε, κι ἀπὸ ἀγάπη σὲ προόρισε, καὶ «στοὺς στερνοὺς καιροὺς» σ᾿ ἔφερε στὸ φῶς καὶ σ᾿ ἀνάδειξε μητέρα καὶ τροφὸ τοῦ δικοῦ Του Υἱοῦ καὶ Λόγου.

8. Λέγουν πὼς τὰ ἀντίθετα γιατρεύουν τ᾿ ἀντίθετά τους, μὰ δὲν μπορεῖ τ᾿ ἀντίθετα καὶ νὰ γεννοῦν τ᾿ ἀντίθετά τους. Μολονότι κάθε πλάσμα ὑφαίνει αὐτό, ποὺ ἀπὸ τὴ φύση τοῦ εἶναι, ἀντιμετωπίζοντας τ᾿ ἀντίθετά του – τὸ κατορθώνει βέβαια ἀπ᾿ τὸν πλοῦτο τῆς δύναμης ποὺ κλείνει μέσα στὴ φύση του. Κι ὅπως ἀκριβῶς «ἡ ἁμαρτία χρησιμοποίησε τὸ καλό, τὴν ἐντολὴ τοῦ Νόμου, γιὰ τὸν θάνατό μου, κι ἔγινε ὑπερβολικὰ ἁμαρτωλή», ἔτσι κι ὁ αἴτιος τῶν καλῶν, ὁ Θεός, μέσα ἀπὸ τ᾿ ἀντίθετό τους, τὸν θάνατο, κατεργάζεται γιὰ μᾶς τὸ καλό, ποὺ τοῦ εἶναι φυσικό. «Ἐπειδὴ ὅπου πλήθυνε ἡ ἁμαρτία, περίσσεψε ἡ χάρη».

Ἂν εἴχαμε φυλάξει τὴν πρώτη μας κοινὴ ζωὴ μὲ τὸν Θεό, δὲν θὰ ἀξιωνόμαστε τὴν πιὸ μεγάλη καὶ τὴν πιὸ θαυμαστὴ ζωὴ μαζί Του. Τώρα ὅμως μὲ τὴν ἁμαρτία, κριθήκαμε ἀνάξιοί της πρώτης μας κοινῆς ζωῆς μὲ τὸν Θεό, γιατὶ δὲν κρατήσαμε τὸ δῶρο, ποὺ μᾶς δόθηκε. Ἀλλὰ μὲ τὴν συμπάθεια τοῦ Θεοῦ ἐλεηθήκαμε καὶ μᾶς πῆρε πάνω του καὶ μᾶς ἔκανε σάρκα Του, γιὰ νὰ γίνει πιὸ σίγουρη ἡ κοινὴ ζωὴ μαζί Του. Γιατὶ Αὐτὸς ποὺ μᾶς ἀγκάλιασε καὶ μᾶς ἔκανε σάρκα Του ἔχει τὴ δύναμη νὰ κρατήσει ἀδιάσπαστη τὴν ἕνωση.

Ἐπειδὴ δηλαδὴ ὁλόκληρη ἡ γῆ ἔγινε πόρνη καὶ γέννα τέκνα πορνείας, γιαυτὸ κι ὁ λαὸς τοῦ Κυρίου «πλανήθηκε μὲ τὸ πνεῦμα τῆς πορνείας», μακριὰ ἀπὸ τὸν Κύριο καὶ Θεό του, ποὺ τὸν ἔκανε λαὸ δικό του μὲ «δυνατὸ χέρι καὶ ψηλὸ βραχίονα», καὶ ποὺ τὸν ἔβγαλε ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι τῆς σκλαβιᾶς τοῦ Φαραώ, καὶ τὸν πέρασε μέσα ἀπὸ τὴν Ἐρυθρὰ θάλασσα, καὶ τὸν ὁδήγησε «μὲ νεφέλη τὴν ἡμέρα καὶ στήλη φωτιᾶς κάθε νύχτα». Καὶ πῆρε στροφὴ ἡ καρδιά τους γιὰ τὴν Αἴγυπτο. Κι ἔγινε ὁ λαὸς τοῦ Κυρίου «μὴ λαὸς τοῦ Κυρίου», κι᾿ αὐτὸς ποὺ ἐλεήθηκε, ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἐλεήθηκε, κι αὐτὸς ποὺ ἀγαπήθηκε, ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἀγαπήθηκε.

Γι᾿ αὐτὸ γεννιέται τώρα Παρθένος, ἀντίπαλος τῆς προγονικῆς πορνείας κι ἀρραβωνιάζεται μὲ τὸ Θεὸ τὸν ἴδιο, καὶ γεννᾶ τὴν εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ. Καὶ γίνεται λαὸς τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἦταν πρῶτα λαὸς τοῦ Θεοῦ κι ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἦταν ἐλεημένος ἐλεήθηκε, κι ὁ μὴ ἀγαπημένος ἀγαπήθηκε. Γιατὶ ἀπ᾿ αὐτὴ γεννιέται ὁ «ἀγαπητὸς Υἱὸς» τοῦ Θεοῦ, ποὺ σ᾿ αὐτὸν εὐδόκησε ὁ Πατέρας – Θεός.

9. «Ἀμπέλι καλοκλήματο» βλάστησε ἀπ᾿ τὴν Ἄννα, κι ἄνθισε σταφύλι ὁλογλυκό, πιοτὸ θεϊκό, νὰ τὸ πιοῦν οἱ ἄνθρωποι νὰ ζήσουν στὸν αἰώνα. Ὁ Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα ἔσπειραν «δικαιοσύνη» καὶ θερίσανε «καρπὸ ζωῆς». Φωτισθήκανε μὲ τὸ «φῶς τῆς γνώσεως» καὶ ψάξανε νὰ βροῦν τὸν Κύριο, καὶ τοὺς βρῆκε καρπὸς δικαιοσύνης. Ἂς πάρει θάρρος ἡ γῆ καὶ «γεμίστε χαρὰ τὰ παιδιὰ τῆς Σιῶν γιὰ τὸν Κύριο καὶ Θεό σας», γιατὶ πρασίνισε ἡ ἔρημος. Ἡ στείρα καρποφόρησε. Ὁ Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα σὰν μυστικὲς κορφὲς βουνῶν στάλαξαν γλύκα. Νιῶσε χαρά, εὐλογημένη Ἄννα, γιατὶ γέννησες κορίτσι. Γιατὶ αὐτὴ ἡ κόρη θὰ γίνει Μητέρα τοῦ Θεοῦ, πύλη τοῦ φωτός, πηγὴ τῆς ζωῆς, καὶ θὰ ἐξαφανίσει τὸ ἔγκλημα τῆς γυναίκας.

Τὸ πρόσωπο αὐτῆς τῆς κόρης «θὰ ἱκετεύσουν οἱ πλούσιοί του λαοῦ». Τὴν κόρη αὐτὴ θὰ προσκυνήσουν οἱ βασιλιᾶδες τῶν ἐθνῶν προσφέροντας δῶρα. Τὴν κόρη αὐτὴ θὰ ὁδηγήσεις στὸ Θεό, στὸ βασιλιὰ τῶν ὅλων, ντυμένο στὰ «χρυσὰ κρόσσια» τὰ στολίδια τῶν ἀρετῶν, καὶ στολισμένη μὲ τὴ χάρη τοῦ Πνεύματος, κι «ἡ δόξα τῆς εἶναι μέσα της». Γιατὶ ἂν δόξα κάθε γυναίκας εἶναι ὁ ἄντρας ποὺ στέκεται στὸ πλάι της, τῆς Παναγίας ἡ δόξα εἶναι ἀπὸ μέσα, ὁ καρπὸς τῶν σπλάχνων της.

Ὦ Κόρη ποθητὴ καὶ τρισευλογημένη· «εὐλογημένη μέσα σ᾿ ὅλες τὶς γυναῖκες σύ, κι εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῶν σπλάχνων σου». Κόρη, θυγατέρα τοῦ βασιλιᾶ Δαβίδ, καὶ Μητέρα τοῦ βασιλιᾶ τῶν ὅλων, τοῦ Θεοῦ. Θεϊκὸ κι ὁλοζώντανο ἄγαλμα, ἡ εὐφροσύνη τοῦ Θεοῦ ποὺ σὲ ἔπλασε, ποὺ ἔχεις τὸ πνεῦμα σου θεοκυβέρνητο καὶ μόνο στὸ Θεὸ γυρνᾶς τὴν προσοχή σου. Κάθε σου πόθος στρέφει στὸν μόνο ποθητὸ κι ἀγαπημένο. Τὸ θυμό σου χύνεις μοναχὰ στὴν ἁμαρτία καὶ σ᾿ αὐτὸν ποὺ γέννησε τὴν ἁμαρτία. Ζοῦσες ζωὴ ἀνώτερη ἀπὸ τὴ φύση. Ὄχι ζωὴ δική σου, γιατὶ ἐσὺ δὲν γεννήθηκες γιὰ σένα. Γιὰ τὸν Θεὸ λοιπὸν ζοῦσες, γι᾿ Αὐτὸν ἦλθες στὴ ζωή, Αὐτὸν πιστὰ νὰ ὑπηρετήσεις στὴν παγκόσμια σωτηρία, γιὰ νὰ πληρωθεῖ ἡ «προαιώνια ἀπόφαση» τοῦ Θεοῦ, ἡ σάρκωση τοῦ Λόγου καὶ ἡ δική μας θέωση. Ὁ πόθος σου μὲ θεϊκὰ νὰ τρέφεσαι λόγια, καὶ μὲ τὸ χυμό τους νὰ δυναμώνεις, σὰν «ἐλιὰ ὁλοκαρπη στὸ σπίτι τοῦ Θεοῦ, σὰν δένδρο, ποὺ φυτεύτηκε στὴν ἀκροποταμιὰ» τοῦ Πνεύματος, σὰν δένδρο τῆς ζωῆς, ποὺ καρποφόρησε στὸν καιρὸ ποὺ εἶχε ἀπὸ τὸ Θεὸ ταχθεῖ, Θεὸ ἐνσαρκωμένο, τὴν αἰώνια ζωὴ γιὰ τὰ πλάσματά Του ὅλα. Κρατᾶς κάθε λογισμὸ ποὺ τρέφει κι ὠφελεῖ τὴ ψυχή, καὶ ρίχνεις πέρα, πρὶν κἂν τὸ δοκιμάσεις, κάθε τι ποὺ εἶναι γιὰ σένα ἄχρηστο καὶ βλαβερό. Μάτια «στραμμένα πάντοτε στὸν Κύριο» βλέπουν τὸ αἰώνιο κι «ἀπλησίαστο φῶς». Αὐτιὰ ποὺ ἀκοῦνε τὸν θεϊκὸ λόγο κι εὐφραίνονται μὲ τὴν κιθάρα τοῦ Πνεύματος, ποὺ ἀπὸ μέσα τους πέρασε ὁ Λόγος γιὰ νὰ σαρκωθεῖ. Ὄσφρηση γοητευμένη μὲ τὴν εὐωδιὰ τῶν ἀρωμάτων τοῦ Νυμφίου, ποὺ ἄρωμα θεϊκὸ ξεχύνεται ἐλεύθερα καὶ χρίει τὴν ἀνθρώπινή Του φύση. «Ἄρωμα ποὺ χύθηκε εἶναι τὸ ὄνομά σου» λέγει ἡ ἁγία Γραφή. Χείλη ποὺ δοξολογοῦν τὸν Κύριο καὶ μένουν κολλημένα στὰ δικά Του χείλη. Ἡ γλώσσα κι ὁ οὐρανίσκος ποὺ ξέρουν νὰ διακρίνουν τὰ λόγια του Θεοῦ καὶ ποὺ χορταίνουν μὲ τὴ θεϊκή τους γλυκύτητα. Καρδιὰ καθαρὴ κι ἀμόλυντη, ποὺ βλέπει καὶ ποθεῖ τὸν ἀόρατο Θεό.

Σπλάχνα, ποὺ μέσα τους κατοίκησε ὁ ἀχώρητος, καὶ στῆθος, ποὺ μὲ τὸ γάλα του, τράφηκε ὁ Θεός, τὸ παιδὶ Ἰησοῦς. Πύλη τοῦ Θεοῦ παρθενικὴ γιὰ πάντα. Χέρια, ποὺ κράτησαν τὸν Θεό, καὶ γόνατα, ποὺ ἔγιναν θρόνος ψηλότερος κι ἀπὸ τὰ χερουβίμ. Μ᾿ αὐτὰ στερεώθηκαν τὰ «παράλυτα χέρια καὶ τ᾿ ἀδύναμα πόδια». Πόδια ὁδηγημένα μὲ τὸ φωτεινὸ λυχνάρι τοῦ θείου νόμου, τρέχουν ἀσταμάτητα πίσω του, ὥσπου κι τράβηξαν τὸν Ποθητὸ σ᾿ αὕτη ποὺ Τὸν ποθοῦσε. Ὁλόκληρη εἶσαι δωμάτιο νυφικὸ τοῦ Πνεύματος, πόλη τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ, ποὺ τὴν «εὐφραίνουν τὰ ρέματα τοῦ πόταμου», τὰ κύματα δηλ. τῶν χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος: Πεντάμορφη καὶ πολυαγαπημένη τοῦ Θεοῦ. Γιατί, ἀφοῦ ξεπέρασε τὰ χερουβὶμ κι ἀνέβηκε ψηλότερα κι ἀπὸ τὰ σεραφίμ, ἔγινε πραγματικά του Θεοῦ ἡ πολυαγαπημένη.

10. Θαῦμα, τὸ πιὸ τρανὸ ἀπ᾿ ὅλα τὰ θαύματα! Γυναίκα νὰ βρίσκεται πάνω ἀπὸ τὰ σεραφίμ, κι αὐτὸ γιατὶ ὁ Θεὸς φανερώθηκε «λιγάκι πιὸ χαμηλὰ ἀπ᾿ τοὺς ἀγγέλους». Σιώπα, Σολομῶν πολύσοφε, καὶ μὴ λές: «Τίποτα καινούργιο κάτω ἀπὸ τὸν ἥλιο». Παρθένε θεοχαριτωμένη, ἅγιε ναὲ τοῦ Θεοῦ, ποὺ ὁ πνευματικὸς Σολομώντας, ὁ ἄρχοντας τῆς εἰρήνης, σ᾿ ἔχτισε καὶ σ᾿ ἔκανε κατοικία του, ναέ, ποὺ δὲν στολίζεσαι μὲ χρυσάφι κι ἄψυχες πέτρες, ἀλλὰ λαμποκοπᾶς ἀντὶ χρυσάφι Ἅγιο Πνεῦμα· κι ἀντὶ γι᾿ ἄλλα ἀκριβὰ πετράδια ἔχεις τὸ πολύτιμο μαργαριτάρι, τὸν Χριστό, τὸν ἄνθρακα τῆς θεότητας.

Αὐτὸν παρακάλεσε ν᾿ ἀγγίξει τὰ χείλη μας, γιὰ νὰ μποροῦμε ἁγνισμένοι νὰ Τὸν ὑμνήσουμε μαζὶ μὲ τὸν Πατέρα καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἀνακράζοντας: «Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος Κύριος Σαβαώθ», μία φύση τῆς θεότητας μὲ τρία πρόσωπα.

Ἅγιος ὁ Θεὸς καὶ Πατέρας, ποὺ εὐδόκησε μέσα σὲ σένα καὶ ἀπὸ σένα νὰ τελεσιουργηθεῖ τὸ μυστήριο, ποὺ εἶχε προκαθορίσει πρὶν ἀπὸ τοὺς αἰῶνες. Ἅγιος ἰσχυρός, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ Θεὸς ὁ Μονογενής, ποὺ σήμερα ἐνεργεῖ τὴν γέννησή σου ἀπὸ στείρα μητέρα, γιὰ νὰ γεννηθεῖ αὐτὸς ποὺ ἦταν μονογενὴς ἀπὸ Πατέρα καὶ «πρωτογέννητος ἀπ᾿ ὁλόκληρη τὴν πλάση», μονογενὴς κι ἀπὸ σένα Παρθένο Μητέρα, πρωτογέννητος «ἀνάμεσά σε πολλὰ ἀδέλφια», ἴδιος μ᾿ ἐμᾶς, Κοινωνὸς χάρη σὲ Σένα στὴ «δική μας σάρκα καὶ στὸ δικό μας αἷμα».

Ὡστόσο δὲν σ᾿ ἄφησε νὰ γεννηθεῖς κι ἐσένα μόνο ἀπὸ πατέρα ἢ μόνο ἀπὸ μητέρα, γιὰ νὰ κρατήσει τὸ προνόμιο τῆς μοναδικῆς γεννήσεως, ὁ μοναδικὸς σ᾿ ὅλα του μονογενής. Αὐτὸς εἶναι στ᾿ ἀληθινὰ ὁ μοναδικὸς μόνο ἀπὸ Πατέρα καὶ μοναδικὸς μόνο ἀπὸ μητέρα. Ἅγιος ἀθάνατος, τὸ Πανάγιο Πνεῦμα, ποὺ μὲ τὴ δροσιὰ τῆς θεότητάς Του σὲ κράτησε σώα ἀπὸ τὴν θεϊκὴ φωτιά. Γιατὶ αὐτὸ προέλεγε αἰνιγματικὰ ἡ βάτος τοῦ Μωυσῆ.

11. Χαῖρε, πύλη προβατική, ἱερώτατε ναὲ τῆς μητέρας τοῦ Θεοῦ. Χαῖρε, πύλη προβατική, προγονικὴ κατοικία τῆς βασίλισσας. Χαῖρε, πύλη προβατική, ποὺ ἤσουν κάποτε μαντρὶ τῶν προβάτων τοῦ Ἰωακείμ, τώρα ἡ οὐρανομίμητη Ἐκκλησία τῆς λογικῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ. Πύλη, ποὺ κάποτε μία φορὰ τὸ χρόνο δεχόσουν τὸν ἄγγελο τοῦ Θεοῦ, ποὺ ταράσσοντας τὸ νερό, ἔδινε σ᾿ ἕναν ἄρρωστο τὴ δύναμη καὶ τὸν γιάτρευε.

Τώρα ἔχεις στρατιὲς ἀπὸ δυνάμεις ἀγγέλων, ποὺ δοξολογοῦν μαζὶ μὲ μᾶς τὴ Μητέρα τοῦ Θεοῦ, τὴν ἄβυσσο τῶν θαυμάτων, τὴ πηγὴ ποὺ γιατρεύει ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. Μητέρα Θεοῦ, ποὺ δέχθηκε ὄχι ἄγγελο ὑπηρέτη, ἀλλὰ τὸν Ἄγγελο τῆς μεγάλης βουλῆς, ποὺ κατέβηκε πάνω στὸ ἁπαλὸ μαλλὶ ἀθόρυβα σὰν ἄφθονη βροχὴ καλοσύνης, καὶ ξανάφερε σ᾿ ἀκλόνητη ὑγεία καὶ σ᾿ ἀγέραστη ζωὴ ὅλη τὴν ἀρρωστημένη μας φύση, ποὺ ὑποτάχθηκε στὴ φθορά. Χάρη σ᾿ Αὐτὸν ὁ παράλυτός σου ἔτρεξε πηδώντας σὰν ἐλάφι. Χαῖρε, τίμια προβατικὴ κολυμβήθρα, ἡ χάρη σου ν᾿ αὐξάνει.

Χαῖρε, Μαρία, γλυκύτατη Κόρη τῆς Ἄννας. Σὲ σένα μὲ παρασύρει πάλι ἡ λαχτάρα τῆς ἀγάπης. Πῶς ν᾿ ἀναπαραστήσω τὸ ὅλο σεμνότητα βάδισμά σου; Πῶς τὸ ντύσιμό σου; Πῶς τὸ χαριτωμένο πρόσωπό σου; Τὸ γεροντικό σου φρόνημα στὸ νεαρό σου σῶμα; Σεμνὸ ντύσιμο χωρὶς πολυτέλεια καὶ μαλθακότητα. Βῆμα συγκρατημένο, χωρὶς βιασύνη καὶ χωρὶς νωθρότητα. Τὸ σοβαρὸ ὕφος, ποὺ γλύκαινε κάποια ἱλαρότητα, κρατημένο πάντα μακριὰ ἀπὸ τοὺς ἄντρες. Κι ἀπόδειξη ὁ φόβος ποὺ ἔδειξες μὲ τὴν ἀπροσδόκητη προσφώνηση τοῦ ἀγγέλου. Πρόθυμη κι ὑπάκουη στοὺς γονεῖς σου· κρατοῦσες τὸ πνεῦμα τῆς ταπεινώσεως στὶς πιὸ μεγάλες ἀποκαλύψεις. Τὰ λόγια σου καλοσυνάτα ἔβγαιναν ἀπὸ ἤρεμη ψυχή.

Καὶ τί χρειάζονται τὰ πολλὰ λόγια, ἄξια νὰ κατοικήσει μέσα σου ὁ Θεός! Μὲ τὸ δίκιο τους σὲ μακαρίζουν ὅλες οἱ γενεές, ἐσένα τὴν πιὸ διαλεχτὴ δόξα τῶν ἀνθρώπων. Καύχημα τῶν ἱερέων, ἐλπίδα τῶν χριστιανῶν, στήριγμα βασιλιάδων, πολύκαρπη φυτὸ τῆς παρθενίας, γιατὶ ἀπὸ σένα ἁπλώθηκε πλατιὰ ἡ ὀμορφιὰ τῆς παρθενίας. «Ἀπ᾿ ὅλες τὶς γυναῖκες σὺ εἶσαι ἡ εὐλογημένη κι εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου». Εὐλογημένοι εἶναι ὅσοι σ᾿ ἀναγνωρίζουν Θεοτόκο, καὶ μένουν στὴν κατάρα ὅσοι σ᾿ ἀρνιοῦνται.

12. Ἱερὸ ζευγάρι, Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα, δεχτεῖτε ἀπὸ μένα τούτη τὴν ὁμιλία στὴ γέννηση τῆς Μαρίας. Κόρη τοῦ Ἰωακεὶμ καὶ τῆς Ἄννας καὶ Δέσποινά μου, δέξου τὰ λόγια τοῦ ἁμαρτωλοῦ δούλου σου, ποὺ ὁ πόθος ὅμως τὸν καίει κι ἀπόκτησε Ἐσένα μοναδικὴ ἐλπίδα χαρᾶς, προστάτισσα τοῦ βίου του. Καὶ μεσίτριά του κοντὰ στὸν Υἱό σου καὶ ἐγγύηση γιὰ τὴ σωτηρία του. Σκόρπισε πέρα τὸ βαρὺ φορτίο τῶν ἁμαρτιῶν μου, καὶ διάλυσε τὸ σύννεφο, ποὺ μοῦ σκοτίζει τὸ μυαλὸ καὶ τὸ παχὺ στρῶμα τῆς ὕλης. Σταμάτησε τοὺς πειρασμοὺς καὶ κυβέρνησε μ᾿ ἐπιτυχία τὴ ζωή μου, καί, παίρνοντάς με ἀπ᾿ τὸ χέρι, ὁδήγησέ με ψηλὰ στὴν οὐράνια εὐτυχία, καὶ στὸν κόσμο σου δῶσε δῶρο τὴν εἰρήνη. Καὶ σ᾿ ὅλους τοὺς κατοίκους τῆς πόλεώς μας, τέλεια τὴν χαρὰ καὶ τὴν αἰώνια σωτηρία, μὲ τὶς παρακλήσεις τῶν γονιῶν σου κι ὅλων τῶν ἀνθρώπων τῆς Ἐκκλησίας. Ἂς γίνει ἔτσι! Ἂς γίνει!

«Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μαζί σου, εὐλογημένη σὺ ἀνάμεσα σ᾿ ὅλες τὶς γυναῖκες, κι εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου», ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ. Σ᾿ αὐτὸν ἀνήκει ἡ δόξα μαζὶ καὶ στὸν Πατέρα καὶ στὸ Ἅγιο Πνεῦμα στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

---

Οὐδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν

 (Ματθ. στ΄ 24-34).

Εἶναι ἀδύνατον νά εἴμεθα δοῦλοι τοῦ Θεοῦ καί τοῦ κόσμου.

Αυτό μας τονίζει ζωηρά με ομιλία του και ο Φλογερός ιεροκήρυκας Ἠλίας Μηνιάτης, Ἐπίσκοπος Κερνίτσης, 1710-14).

Ας το διαβάσουμε προσεκτικά, και ας αποφασίσουμε ποιό δρόμο θα ακολουθήσουμε, και ας διορθωθούμε το γρηγορότερο, για μη ζημιώνουμε την αθάνατη ψυχή μας.

Θεός καί κόσμος εἶναι δύο πράγματα ἐνάντια μεταξύ τους, ἐντελῶς ξένα καί πολύ ἀπομακρυσμένα. Αὐτοί εἶναι οἱ δύο κύριοι, διά τούς ὁποίους, λέγει ὁ Χριστός, ὅτι εἶναι ἀδύνατον νά ὑπηρετεῖ κάποιος συγχρόνως. Ἐάν πλησιάσει τόν ἕνα, πρέπει νά ἀπομακρυνθῆ ἀπό τόν ἄλλον. Ἐάν ἀγαπήσει τόν ἕνα, πρέπει νά μισήσει τόν ἄλλον. Ἐάν τόν ἕνα περιποιηθῆ καί τιμήσει, πρέπει νά καταφρονήσει τόν ἄλλον καί νά τόν ἀποστραφῆ· «ἤ γάρ τόν ἕνα μισήσει καί τόν ἕτερον ἀγαπήσει, ἤ ἑνός ἀνθέξεται καί τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει».

Οἱ ὀφθαλμοί μας δέν ἠμποροῦν νά βλέπουν συγχρόνως ἐπάνω καί κάτω. Ὁ νοῦς μας δέν ἠμπορεῖ νά φροντίζει συγχρόνως καί γιά τά Οὐράνια καί γιά τά ἐπίγεια, οὔτε ἡ καρδία μας ἠμπορεῖ νά ἀγαπᾶ συγχρόνως καί τόν Θεόν καί τόν κόσμον· ἤ τόν  Ἕνα ἤ τόν ἄλλο, διότι μαζί καί τούς δύο εἶναι ἀδύνατον· «οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καί μαμωνᾷ».

Καί τώρα ἔρχομαι νά σᾶς εἰπῶ μέ βραχυλογία τίς αἰτίες. Ἡ πρώτη εἶναι, ὅτι ὁ Θεός θέλει στήν ὑπηρεσία Του ὅλον τόν ἄνθρωπο. Ὁμοίως δέ ὅλον τόν ἄνθρωπο θέλει στήν ὑπηρεσία του καί ὁ κόσμος· καί εἶναι ἀδύνατον ὅλος ὁ ἄνθρωπος νά εἶναι ἐδῶ καί ἐκεῖ.

Ἡ δευτέρα, ὅτι ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἐντελῶς ἀντίθετος μέ τό νόμο τοῦ κόσμου. Εἶναι, λοιπόν, ὁμοίως ἀδύνατον νά ὑπακούει κάποιος σέ δύο ἐντελῶς ἀντιθέτους νόμους.

Γιά αὐτές τίς δύο αἰτίες, εἶναι ἀδύνατον νά εἶναι κάποιος δοῦλος σέ δύο κυρίους, τόν Θεόν, δηλαδή, καί τόν κόσμο. Καί ἀκούσατε μέ προσοχή.

Πρώτη καί μεγάλη ἐντολή, τήν ὁποίαν ἔδωκεν ὁ Θεός στό Δευτερονόμιο καί τήν ἐπαναλαμβάνει ὁ Χριστός, εἶναι αὐτή: «ἄκουε, Ἰσραήλ, Κύριος ὁ Θεός σου, Κύριος εἷς ἐστιν»(Στ΄ 4-5)· τό ὁποῖον σημαίνει:

-Ἕνας καί μοναδικός εἶναι ὁ φυσικός καί γνήσιος Κύριός σου, ὦ ἄνθρωπε, ἐγώ ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος σέ ἔπλασα ἐκ τοῦ μηδενός καί σοῦ ἔδωκα τή ζωή καί τήν ψυχή, σέ ἐξηγόρασα μέ τό ἴδιο τό αἷμά μου, σοῦ ἐχάρισα τήν σωτηρία καί σοῦ ἔχω ἑτοιμασμένη τήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Ἐσύ εἶσαι πλάσμα μου, εἶσαι ὅλος ἰδικός μου· καί λοιπόν, «ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καί ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καί ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου» (Μαρκ. ΙΒ΄ 30, Λουκ. Ι΄ 27, Ματθ. ΚΒ΄ 37).

«Ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου»· θέλω ὅλη ἡ διάνοιά σου καί ὁ νοῦς σου καί ἡ φαντασία σου νά εἶναι πρός ἐμέ· νά μή σκέπτεσαι, νά μή στοχάζεσαι, νά μή φαντάζεσαι ἄλλο ἐκτός ἀπό ἐμέ. Ὥστε νά μήν ἐκκλίνει οὔτε ὁ παραμικρός λογισμός σου σέ κανένα ἄλλο πρᾶγμα.

«Ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου»· θέλω ὅλη σου ἡ ἐπιθυμία, ὁ πόθος, ἡ ἀγάπη, ἡ ἐλπίδα νά εἶναι σ’ ἐμέ, καί δέν θέλω νά ἔχει κανείς ἄλλος τόπο στήν καρδία σου.

«Ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου»· θέλω ὅλη σου ἡ δύναμις, ὁ κόπος, ἡ ὑπηρεσία, νά εἶναι ἀφιερωμένη σ’ ἐμέ καί δέν ὑποφέρω νά ὑπηρετεῖς καί ἄλλον Κύριο. Εἶμαι Θεός ζηλωτής καί θέλω ἐγώ μόνον νά εἶμαι Κύριός σου (Δευτ. Δ΄ 24, Ε΄ 9, Στ΄ 15).

«Ἄκουε, Ἰσραήλ, Κύριος ὁ Θεός σου, Κύριος εἷς ἐστιν». Ἐγώ σέ θέλω ὅλον, μέ τό σῶμα καί μέ τήν ψυχή· καί γι’ αὐτό θέλω μόνον ἐμένα νά ἀγαπᾶς καί ἐμένα μόνον νά ὑπηρετεῖς μέ ὅλες τίς αἰσθήσεις τοῦ σώματος καί μέ ὅλες τίς δυνάμεις τῆς ψυχῆς σου.

Ἔτσι προστάζει ὁ Θεός. Καί ἐπειδή ἐμεῖς ὡς γεννημένοι καί ἀναθρεμμένοι μέσα στόν κόσμο εἴμεθα περιπλεγμένοι μ’ αὐτόν μέ πολλῶν εἰδῶν δεσμούς, γιά νά κόψει τούς δεσμούς αὐτούς ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, λέγει: 

«Μή νομίσητε, ὅτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην εἰς τήν γῆν· Οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλά μάχαιραν» (Ματθ. Ι΄ 34)· δηλαδή, δέν θέλω νά κάμω ἀγάπη ἀλλά αἰώνιο πόλεμο μέ τόν ἐχθρό μου, τόν ἀποστάτη κόσμο· καί ἀληθῶς εἶναι ἀποστάτης, διότι ἐνῶ ἔγινε ἀπό τόν Θεόν, δέν ἐγνώρισε τόν Θεόν· «ὁ κόσμος δι’ αὐτοῦ ἐγένετο, καί ὁ κόσμος αὐτόν οὐκ ἔγνω» (Ἰωάν. Α΄ 10).

Μέγας δεσμός, ἀκροαταί μου, ὁ ὁποῖος μᾶς κρατεῖ δεμένους μέ τόν κόσμο, εἶναι ἡ ἀγάπη τῶν γονέων πρός τά τέκνα, τῶν τέκνων πρός τούς γονεῖς, τοῦ ἀδελφοῦ πρός τόν ἀδελφόν καί ἡ ἀγάπη τῆς ἰδίας τῆς ζωῆς μας. Καί ὁ Χριστός λέγει: «μάχαιραν ἦλθον βαλεῖν ἐπί τήν γῆν», γιά νά κόψει τόν δεσμόν τοῦτον καί νά χωρίσει, γιά τήν ἀγάπη Του, παιδιά ἀπό τόν πατέρα τους, θυγατέρα ἀπό τήν μητέρα της καί νύμφη ἀπό τήν πενθερά της· «ἦλθον γάρ διχᾶσαι τόν ἄνθρωπον κατά τοῦ πατρός αὐτοῦ καί θυγατέρα ἀπό τῆς μητρός αὐτῆς καί νύμφην ἀπό τῆς πενθερᾶς αὐτῆς» (Ματθ. Ι΄ 35).

Ὅποιος ἀγαπᾶ πατέρα ἤ μητέρα ἤ τέκνον περισσότερον ἀπό ἐμέ, δέν εἶναι ἄξιος δι’ ἐμέ· «ὁ φιλῶν πατέρα ἤ μητέρα ἤ υἱόν ἤ θυγατέρα ὑπέρ ἐμέ, οὐκ ἔστί μου ἄξιος» (Ματθ. Ι΄ 37). Ὅποιος ζητεῖ νά φυλάξει τήν ζωήν του, θά τήν χάσει, «ὁ εὐρών τήν ψυχήν αὐτοῦ ἀπολέσει αὐτήν» (Ματθ. Ι΄ 39). Θέλει λοιπόν ὁ Χριστός περισσότερο ἀπό τούς γονεῖς, τά τέκνα καί ἀπ’ αὐτήν τήν ζωήν οἱ ἄνθρωποι νά ἀγαποῦν μόνον τόν Θεόν.

Ἄλλος δεσμός εἶναι οἱ μέριμνες τοῦ βίου· τί νά φᾶμε; τί νά πιοῦμε; τί νά ντυθοῦμε; πῶς νά ζήσουμε; Καί ὁ Χριστός λέγει: «μάχαιραν ἦλθον βαλεῖν ἐπί τήν γῆν», γιά νά κόψει καί τοῦτον τόν δεσμό, γιά νά μή ἔχουμε ἀγωνιώδη φροντίδα γιά κανένα γήϊνο πρᾶγμα· καί ὑπόσχεται Αὐτός ὁ ἴδιος, ὡς πατήρ καί προνοητής τοῦ παντός, ὁ ὁποῖος ἐνδύει τά λουλούδια καί τρέφει τά πετεινά, νά ἔχει τήν φροντίδα γιά ὅσα μᾶς χρειάζονται: «μή μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε καί τί πίητε, μηδέ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε· οἶδε γάρ ὁ Πατήρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρήζετε τούτων ἁπάντων» (Ματθ. Στ΄ 25).

Ὥστε ὁ Χριστός κόπτει κάθε δεσμόν, ὁ ὁποῖος μᾶς κρατεῖ δεμένους μέ τόν κόσμο, γιά ν’ ἀνήκουμε ὁλόκληροι ψυχῇ τε καί σώματι στόν Θεόν.

Ὁ τύραννος ὅμως τῶν ψυχῶν μας, ὁ μισόθεος διάβολος, θέλει νά μᾶς κρατεῖ ὡσάν αἰχμαλώτους, νά ἀσχολούμεθα ἀποκλειστικά μέ τούς κόπους καί περισπασμούς τῆς μοχθηρᾶς αὐτῆς ζωῆς. Καί μάλιστα, ὅταν θέλουμε νά κάνουμε τό χρέος μας στόν Θεόν, τότε μᾶς πολλαπλασιάζει τά ἐμπόδια.

Θέλουμε νά προσευχηθοῦμε; Τότε ἔρχονται διπλοί οἱ λογισμοί τοῦ κόσμου, οἱ ὁποῖοι μᾶς διασκορπίζουν τόν νοῦ σέ χίλιες ματαιότητες καί ἰδίως σέ αἰσχρές ἐνθυμήσεις. Θέλουμε νά λειτουργηθοῦμε; Τότε ἔρχονται διπλές οἱ ὑποθέσεις τοῦ κόσμου, οἱ ὁποῖες μᾶς σύρουν ἀπό τήν Ἐκκλησία σέ κάποια ὑπηρεσία. Θέλουμε νά ἐξομολογηθοῦμε; Ἐδῶ εἶναι πού αὐξάνουν οἱ περισπασμοί τοῦ κόσμου, οἱ ὁποῖοι δέν μᾶς ἀφήνουν νά πραγματοποιήσουμε ἐγκαίρως τό θεάρεστο αὐτό ἔργο.

Ἔτσι περνᾶ ἡ ἡμέρα χωρίς προσευχή, ἡ Ἑορτή χωρίς Θεία Λειτουργία, περνᾶ ὁ χρόνος μας χωρίς μετάνοια καί διόρθωση. Ἔτσι θέλει ὁ κόσμος ὅλον τόν χρόνο τῆς ζωῆς μας στήν ὑπηρεσία του, γιά νά μή μείνει οὔτε μία στιγμή στήν ὑπηρεσία τοῦ Θεοῦ…

«Μή μεριμνᾶτε», λέγει ὁ Θεός στό Ἱερό Εὐαγγέλιο, «τί φάγητε ἤ τί πίητε»· ὄχι, λέγει ὁ ἐν τῷ πονηρῷ κείμενος κόσμος, αὐτά εἶναι πού πρέπει νά μεριμνοῦν· ἄς μεριμνοῦν πῶς νά ἐνδυθοῦν, πῶς νά πλουτήσουν, γιά νά μήν ἔχουν ποτέ καιρό νά ὑπηρετήσουν τόν Θεόν…

Λοιπόν, χριστιανέ, ὁ Θεός σέ θέλει ὅλον. Ὁ κόσμος πάλι σέ θέλει ὅλον. Νά εἶσαι ὅλος καί μέ τούς δύο εἶναι ἀδύνατον· «οὐ δύνασαι δυσί κυρίοις δουλεύειν». Αὐτοί εἶναι δύο αὐθέντες ἀσυμβίβαστοι, οἱ ὁποῖοι δέν συμφωνοῦν σέ τίποτε.

Ἕνας ἀνθρακεύς ἐζήτησε νά συγκατοικήσει μέ ἕνα βαφέα, ἀλλά ἐκεῖνος τοῦ εἶπε: –Ἄνθρωπε, εἶναι ἀδύνατον νά κατοικήσουμε καί οἱ δύο σέ ἕνα σπίτι, διότι φοβοῦμαι, μήπως ἐσύ μαυρίζεις ἐκεῖνα, τά ὁποῖα λευκαίνω ἐγώ.

Τί στάκτη, τί κονιορτός, τί σκότος, πού εἶναι ἡ μέριμνα τῶν κοσμικῶν πραγμάτων! Πῶς τυφλώνει, πῶς κατασκοτίζει τούς ὀφθαλμούς τῆς διανοίας καί δέν τούς ἀφήνει νά βλέπουν καθαρά τόν Θεόν! Καθώς εἶναι ἀδύνατον νά κατοικήσουν ἀνθρακεύς καί βαφεύς σέ ἕνα ἐργαστήριο, ἔτσι εἶναι ἀδύνατον ἡ φροντίδα τοῦ κόσμου καί ἡ ἔννοια τοῦ Θεοῦ νά συνυπάρχουν σέ μία ψυχή. «Σέ νοῦ γεμάτο ἄγχη καί θορύβους, οὔτε ἁπλῆ σκέψις τῶν καλῶν, οὔτε χάρις Θεοῦ ἠμπορεῖ νά ὑπάρξει», λέγει ὁ μέγας Κύριλλος.

Αὐτή λοιπόν εἶναι ἡ πρώτη αἰτία, γιά τήν ὁποία «οὐδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν», τόν κόσμο δηλαδή καί τόν Θεόν.

Ἡ ἄλλη εἶναι τό ὅτι ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἐντελῶς ἀντίθετος στόν νόμο τοῦ κόσμου. Τί προστάζει, κατ’ ἀρχήν, ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ; Νά ἀγαποῦμε τόν πλησίον μας σάν τόν ἑαυτό μας, μάλιστα νά ἀγαποῦμε καί τόν ἐχθρό μας καί νά κάνουμε καλό σ’ ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος μᾶς ἐκακοποίησε. Ἀλλά ὁ νόμος τοῦ κόσμου μᾶς ἀναγκάζει νά μήν ἀγαποῦμε οὔτε τούς φίλους μας, νά μισοῦμε οἱ ἀδελφοί τούς ἀδελφούς, νά πολεμοῦμε οἱ γονεῖς μέ τά τέκνα, τά τέκνα μέ τούς γονεῖς καί νά εἴμεθα ἀχάριστοι καί στούς εὐεργέτες μας.

Ὁ Θεός προστάζει νά εἴμεθα εὔσπλαγχνοι στούς πτωχούς, νά τούς βοηθοῦμε, νά τούς δίνουμε ἐλεημοσύνη. Ὁ κόσμος προστάζει νά εἴμεθα φιλάργυροι, νά τρεφώμεθα μέ τό αἷμα τῶν πτωχῶν καί νά πλουτίζουμε μέ τήν ξένη περιουσία.

Ὁ Θεός προστάζει νά λέγουμε τήν ἀλήθεια. Ὁ κόσμος μισεῖ περισσότερο ἀπό ὅλα τήν ἀλήθεια. Γι’ αὐτό θειότατα λέγει ὁ Χριστός: «τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὅ ὁ κόσμος οὐ δύναται λαβεῖν, ὅτι οὐ θεωρεῖ αὐτό, οὐδέ γινώσκει αὐτό» (Ἰωάν, ΙΔ΄ 17)· διότι ὁ κόσμος θέλει ἐπιβουλές, κολακεῖες καί ψεύδη.

Ὁ Θεός θέλει νά ἐπικρατεῖ ἡ δικαιοσύνη, νά τιμωρεῖται ἡ κακία, νά τιμᾶται ἡ ἀρετή, νά δοξάζεται ἡ τάξις καί ὁ καθένας νά ἔχει αὐτό πού τοῦ ἀξίζει, νά κρατᾶ τό κατά δύναμιν. Ὁ κόσμος θέλει νά βασιλεύει ἡ ἀδικία, νά ἔχει τόν θρόνον ἡ κακία, ἡ ἀρετή νά περιφρονεῖται ὡς ἀκαθαρσία, νά ὑπερισχύει ἡ φιλαυτία, νά κυβερνᾶ ἡ ἀταξία καί ἡ σύγχυσις.

Ὁ Θεός, μέ λίγα λόγια, θέλει ἀγάπη, ταπεινοφροσύνη, σωφροσύνη, πραότητα, ὑπομονή. Ὁ κόσμος ἐντελῶς τό ἀντίθετον, ὑπερηφάνεια, μίσος, ἀκολασία, ἀναισχυντία, καυγάδες καί σκάνδαλα. Γι’ αὐτό ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἐκείνη ἡ στενή ὁδός τῆς ἀρετῆς, ἡ ὁποία ὁδηγεῖ στήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, ἐνῶ ὁ νόμος τοῦ κόσμου εἶναι ἐκείνη ἡ πλατεῖα ὁδός τῆς ἁμαρτίας, ἡ ὁποία ὁδηγεῖ στήν αἰώνιο κόλασι…

Ποῖος λοιπόν ἠμπορεῖ νά φυλάττει δύο νόμους τόσο διαφορετικούς καί νά εἶναι δοῦλος σέ δύο κυρίους τόσον ἀντιθέτους; Κανείς, δέν ὑπάρχει μέση ὁδός. Νά εὐχαριστήσει κάποιος καί τούς δύο, εἶναι ἀδύνατον· ἤ τόν ἕνα ἤ τόν ἄλλον «ἤ γάρ τόν ἕνα μισήσει καί τόν ἕτερον ἀγαπήσει, ἤ τοῦ ἑνός ἀνθέξεται καί τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει». Δέν ἠμπορεῖ οὔτε ὁ μεγαλύτερος σοφός, οὔτε ὁ μεγαλύτερος  Ἅγιος νά εὕρη τήν μέθοδο νά εὐχαριστήσει καί τούς δύο συγχρόνως.

Ἔτσι εἶναι, χριστιανοί, οἱ φροντίδες καί οἱ περισπασμοί τοῦ κόσμου πολύ μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπό τόν Θεόν. Εἶναι σάν τά πολύ μακρυά φορέματα, πού μᾶς ἐμποδίζουν στό βάδισμα. Εἶναι βάρη, τά ὁποῖα μᾶς κατεβάζουν στήν γῆ. «Ἐκεῖνοι πού ἔχουν καταληφθῆ πολύ ἀπό τίς μέριμνες τοῦ βίου, σύρονται στά χαμηλά σάν ὄρνιθες πολύσαρκοι μαζί μέ τά βοσκήματα, ἔχοντας τά πτερά ματαίως», λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος.

Τώρα, ἐμεῖς τί θά κάνουμε; Ποῖον αὐθέντη ἀπό τούς δύο θέλουμε νά ὑπηρετοῦμε; Τόν κόσμον ἤ τόν Θεόν; Ἀφῆστε, νά τό εἰπῶ μέ δύο λόγια. Ἐάν δέν πρόκειται νά ἀποθάνουμε ποτέ, ἀλλά πρόκειται νά ζήσουμε στόν κόσμον αἰωνίως, ἄς εἶναι, ἄς γίνουμε δοῦλοι ἰδικοί του, γιά νά τόν χαροῦμε. Ἀλλά ἐάν εἴμεθα θνητοί, μία φούχτα χῶμα, καί σήμερα ἤ αὔριο ἀποθνήσκουμε καί διαλυόμεθα, ἄν ὁ κόσμος τοῦτος εἶναι πρόσκαιρος, καθώς λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος «παράγει γάρ τό σχῆμα τοῦ κόσμου τούτου» (Α΄Κορ. Β΄31), ἄν λοιπόν ἐμεῖς ἐδῶ εἴμεθα διαβάτες, καί ἡ πατρίδα μας εἶναι στόν οὐρανό «οὐκ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν» (Ἑβρ.ΙΓ΄ 14), καί «τό πολίτευμα ἡμῶν ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει» (Φιλιπ. Γ΄ 20), ἄν ἐμεῖς ἔχουμε αὐθέντη καί Πατέρα μόνον τόν Θεόν, ἄν στό ἅγιον Βάπτισμά μας ὑποσχεθήκαμε νά εἴμεθα πιστοί Του δοῦλοι, τότε τόν Θεόν ἄς ὑπηρετοῦμεν «ἐξ ὅλης τῆς διανοίας μας, ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς μας καί ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος μας».

Κόσμε πλάνε καί μάταιε! Ἄς σέ ὑπηρετεῖ καί ἄς σέ χαίρεται ὅποιος δέν ἐλπίζει ἄλλον Παράδεισο καί δέν πιστεύει στόν Ἐσταυρωμένον Χριστό. Ἐμεῖς Αὐτόν πιστεύουμε καί Αὐτόν ὑπηρετοῦμε, γιά νά βασιλεύσουμε μαζί μέ Αὐτόν, ὅπως μᾶς λέγει: «ζητεῖτε πρῶτον τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν». Ἀμήν, γένοιτο.

Σήμερα δυστυχώς πολλοί «χριστιανοί» θέλουν να υπηρετούν Χριστόν και πονηρό υλιστικό κόσμο, φώς και σκοτάδι, αλήθεια και ψεύδος, Ορθοδοξία και πλάνες, Χριστολατρεία και ζωολατρεία, ηθική και ανηθικότητα, Παράδοση και μοντερνισμό, προσευχή και κουτσομπολιό με κατάκριση, ψαλμωδία και κοσμικά πονηρά τραγούδια, αγάπη και ζήλεια με κακία, σεμνότητα και αναισχυντία, εγκράτεια και εμπάθεια, πίστη και ολιγοπιστία, πίστη και αστρολογία, ευσέβεια και ασέβεια, ευλάβεια και ανευλάβεια, ιερά μελέτη και άσεμνα και γελοία θεάματα και αναγνώσματα… και γενικώς θέλουν να υπηρετούν και Θεόν και διάβολο…

(Αυτό δυστυχώς θα το διαπιστώστε γύρω σας, αλλά και στα προφίλ τα δικά σας και πολλών φίλων σας…).

Όμως αυτή η σημερινή νοοτροπία των «χριστιανών» είναι μια τεράστια πλάνη ψυχικής απωλείας…

Ας αποφασίσουμε να ακολουθήσουμε μόνο το δρόμο του Χριστού, και ας διορθωθούμε το γρηγορότερο, για μη ζημιώνουμε την αθάνατη ψυχή μας

(άπό τό περιοδικό «Η ΑΜΠΕΛΟΣ Η ΑΛΗΘΙΝΗ»).

Πῶς εὐχαριστοῦμε τήν Παναγία;

Τήν Παναγία εὐχαριστοῦμε γιά ὅλες τίς δωρεές της, πού προσφέρει σέ μᾶς· «ἀπολαύοντες, Πάναγνε, τῶν Σῶν δωρημάτων, εὐχαριστήριον ἀναμέλπομεν ἐφύμνιον  οἱ γινώσκοντές σε Θεομήτορα».

Εὐχαριστοῦμε τήν Παναγία, ὅταν ἀναγνωρίζουμε τή θέση της μέσα στήν Ἐκκλησία. Εἶναι ἡ Θεοτόκος, ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ, πού ἐγέννησε ἀσπόρως τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι Θεομήτωρ. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός γράφει: «Θεοτόκον κυρίως καί ἀληθῶς κηρύττομεν τήν Ἁγίαν Παρθένον, διότι ὅπως εἶναι Θεός ἀληθής ὁ ἐξ αὐτῆς γεννηθείς, ἔτσι καί ἀληθής Θεοτόκος εἶναι καί ἡ γεννήσασα τόν ἀληθινόν Θεόν»!

Εὐχαριστοῦμε τήν Παναγία, διότι μᾶς πρόσφερε ἕνα μοναδικό ἀνεκτίμητο δῶρο, τή σάρκωση τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἐδώρισε τό πάναγνο σῶμα της γιά τή σωτηρία μας. Ἡ προσφορά της αὐτή εἶναι τό μεγαλύτερο δῶρο πρός τό ἀνθρώπινο γένος!

Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος εὐχαριστεῖται, ὅταν προσευχόμαστε γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους. Καί γιά ἐκείνους, πού εἶναι μακρυά ἀπό τόν Θεόν, μᾶς ζητᾶ νά προσευχόμαστε γιά τήν μεταστροφή τους στόν Υἱό Της.

Εὐχαριστοῦμε τήν Παναγία μέ ὕμνους, μεγαλυνάρια, λόγους καί ὕμνους δοξαστικούς, πού ἔχει καθιερώσει ἡ Ἐκκλησία, γιά νά δοξάσει τό ὑπερύμνητο Θεῖο Πρόσωπό Της. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός γράφει: «Ἀληθινά δέν ὑπάρχει γλῶσσα ἀνθρώπου, μήτε ὑπερκόσμιος ἀγγελικός νοῦς, πού νά μπορεῖ ἐπάξια νά ὑμνήσει Ἐκείνη, μέ τήν ὁποία μᾶς δόθηκε ἡ δυνατότητα νά θεωροῦμε καθαρά τή δόξα τοῦ Κυρίου»!

Τό «Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς μακαρίζειν Σε τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, τὴν Τιμιωτέραν τῶν Χερουβὶμ, καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφὶμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον…» πρέπει νά τό λέμε τακτικά καί τούς Χαιρετισμούς καί τίς Παρακλήσεις της.

Γιά νά εὐχαριστοῦμε τήν Παναγία, πρέπει νά πλησιάζουμε τόν Κύριον μέ ἀγάπη. Νά προσευχόμαστε πάντοτε. Νά Τόν δοξολογοῦμε καί νά Τόν ὑμνοῦμε μέ τήν καθαρή ζωή μας. Νά τηροῦμε τίς ἐντολές Του. Ὁ Υἱός της νά εἶναι ὁ ὁδηγός καί ὁ φάρος τῆς ζωῆς μας. Νά εἴμαστε ὑπάκουοι στό Ἅγιο θέλημά Του. Νά προοδεύουμε στήν πνευματική ζωή, γιά νά ἔχουμε καί πνευματική ἕνωση μέ τόν Θεό.

Πότε εἰσακούεται ἡ προσευχή μας πρός τήν Παναγία;

Ὅταν ἡ πίστη μας εἶναι ἀληθινή καί δέν παρασύρεται ἀπό ἀμφιβολίες στή Θεία βοήθεια. Ὅταν δέν ἐπηρεάζεται ἀπό τίς δυσκολίες τῆς ζωῆς μας, ἀλλά μέ θέρμη ἐσωτερική καί μέ βεβαιότητα προστρέχουμε στή στοργική Μητέρα τοῦ Θεοῦ γιά τή βοήθειά της. Ἐκεῖνος, πού στηρίζεται ὁλοκληρωτικά στόν Θεό, δέν ἀμφιβάλλει γιά τή θεία βοήθειά Του, δέν τρομοκρατεῖται ἀπό τόν κορωνοϊό, δέν δέχεται νά κάνει τά νέα ἀντίθεα ἀνήθικα ἐπικίνδυνα ἐμβόλια καί προσκυνάει ἄφοβα τήν ἁγία Εἰκόνα τῆς Θεοτόκου χωρίς μάσκα.

Ὅταν προστρέχουμε μέ ταπείνωση στήν Παναγία, δείχνουμε τήν ἀγάπη πρός τό Θεῖο Πρόσωπό της. Ὁ Θεός εὐλόγησε πλουσίως τήν Παναγία, καθ’ ὅτι «ἐπέβλεψεν ἐπί τήν ταπείνωσιν τῆς δούλης Αὐτοῦ» (Λουκ. Α΄ 48). Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος δέν ὑπερηφανεύθηκε, πού κατέστη Μητέρα τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ἀντιθέτως ταπεινώθηκε διαβιῶντας στή γῆ ταπεινά καί ἀπέριττα χωρίς τή δόξα τοῦ κόσμου. Τό φρόνημα τῆς ταπείνωσής της παραμένει παράδειγμα πρός μίμηση, γιά νά ἀποφεύγουμε κάθε ἐγωιστική διάθεση τῆς ψυχῆς μας. Μόνο μιά ταπεινή προσευχή, μαζί μέ καθαρή ζωή, χωρίς ἐγωισμό, γίνεται δεκτή στόν Τριαδικό Θεό: «ἐπέβλεψεν ἐπί τήν προσευχήν τῶν ταπεινῶν καί οὐκ ἐξουδένωσε τήν δέησιν αὐτῶν» (Ψαλμ. ΡΑ΄ 18).

Ὅταν δείχνουμε ἀπεριόριστη ἀγάπη στό Χριστό, πού φαίνεται ἀπό τήν καθαρή προσευχή καί τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν Του, «ὁ ἔχων τάς ἐντολάς μου καί τηρῶν αὐτάς, ἐκεῖνός ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με» (Ἰωάν. ΙΔ΄ 21).

Εἶναι σημαντικό νά ἀγαποῦμε τόν Τριαδικόν Θεόν μας μέ ὅλη μας τήν καρδιά. Πόσο ἀγαποῦμε τόν Θεόν, φαίνεται ἀπό τό πόσο χρόνο τῆς ἡμέρας σκεπτόμαστε Αὐτόν. Ὅσο περισσότερο ἀγαποῦμε τόν Θεόν καί Τόν τιμοῦμε μέ τή ζωή μας, τόσο περισσότερο ζοῦμε ἀληθινά ἐν Χριστῷ καί τιμοῦμε τήν Παναγία καί ὅλους τούς Ἁγίους. Ἔτσι ἡ προσευχή μας θά εἶναι εὐπρόσδεκτη καί θά εὐεργετηθοῦμε πλουσιοπάροχα μέ τίς Θεῖες δωρεές Του.

Καί τό σπουδαιότερο, ὅταν ἔχουμε ὑπομονή στίς θλίψεις καί ἐπιμονή στίς παρακλήσεις μας. Μέσα στίς θλίψεις δοκιμάζεται ἡ πίστη μας πόσο ἀνθεκτική εἶναι στούς ἀνέμους τῆς ἀμφιβολίας καί τῆς ὀλιγοπιστίας «τό δοκίμιον ὑμῶν τῆς πίστεως κατεργάζεται ὑπομονήν» (Ἰακ. Α΄ 3).

Ἡ ὑπομονή γίνεται γέφυρα ἕνωσής μας μέ τόν Θεόν, γιά νά εἰσακουσθεῖ ἡ προσευχή μας. Ἄνθρωποι μέ ὑπομονή εἶναι ἐκεῖνοι, πού ἔχουν διαπεράσει ἀπό πολλές θλίψεις στή ζωή τους καί εἶναι ἀνθεκτικοί στούς πειρασμούς. Ἡ δυνατή πίστη τους εἶναι στήριγμα στά δεινά τῆς ζωῆς τους.

Νά ὑπάρχει θερμή προσευχή, πού νά συγκλονίζει τήν καρδιά μας ἀπό τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό. Μιά προσευχή, πού ἔχει δείγματα ἀπόλυτης ἐμπιστοσύνης καί ἀφοσίωσης στόν Θεόν, γίνεται δεκτή καί εὐάρεστη. Ἡ προσευχή μᾶς βοηθεῖ νά ἐλευθερωθοῦμε ἀπό τά πάθη μας καί ἀπό κάθε κακή ἐπιθυμία μας. Ἡ καθαρή προσευχή δείχνει πόσο ἀγαποῦμε τόν Θεόν. Μιά θερμή προσευχή, πού βγαίνει μέσα ἀπό καθαρή καρδιά, εἰσακούεται ἀπό τόν Θεόν.

Ἀνάγκη εἶναι νά συνεργεῖ μέ τήν προσευχή καί ἡ νηστεία, διότι λέγει ὁ Κύριος: «τοῦτο δέ τό γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μή ἐν προσευχῇ καί νηστείᾳ» (Ματθ. ΙΖ΄ 21). Ἡ προσευχή καί ἡ νηστεία πρέπει νά συμπορεύονται, γιά νά ταπεινώνουν τό σῶμα καί τήν ψυχή. Εἶναι ἕνας ἀγώνας πνευματικός, πού διέρχεται ἀπό τήν καθολική ψυχοσωματική ἄσκηση. Ἡ νηστεία χρειάζεται γιά τήν πάλη ἐναντίον τῶν δαιμόνων καί τῶν σαρκικῶν παθῶν. Ἡ νηστεία δυναμώνει τήν ψυχή στίς ἀρετές καί ἐνισχύει κατά πολύ τήν προσευχή, μέ ἀποτέλεσμα νά ἀνυψώνεται πιό εὔκολα ὁ νοῦς μας στόν Θεόν.

Νά ὑπάρχει εἰλικρινής μετάνοια, πού νά φανερώνει τήν ἐσωτερική συντριβή τῆς καρδιᾶς μας καί τή μεταστροφή μας πρός τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἡ μετάνοια ἐκδηλώνεται στήν ταπεινή ψυχή, πού διψᾶ γιά τή συγχώρεση τῶν ἁμαρτιῶν της καί δέεται μέ δάκρυα γιά τή σωτηρία της. Ἡ ἐσωτερική μετάνοια τοῦ ἀνθρώπου ὁδηγεῖ στό νά προκαλέσει τήν εὐσπλαγχνία τοῦ Θεοῦ πρός βοήθειά του. Ἡ μετάνοια δέν ἀνορθώνει μόνο τήν πεσμένη ψυχή τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν ἁμαρτία ἀλλά καί τήν πεσμένη ζωή του ἀπό τά λάθη, τά δεινά καί τίς θλίψεις του.

Πότε δέν εἰσακούεται ἡ προσευχή μας;

 Ὅταν κάνουμε ἁμαρτωλή ζωή καί δέ μετανοοῦμε.

  Ὅταν ἔχουμε κακία καί δέ συγχωροῦμε.

 Ὅταν ἔχουμε ὑπερηφάνεια, κατάκριση καί ἐγωισμό.

 Ὅταν ὑπάρχει μέσα μας ὀλιγοπιστία (π.χ.ὁ φόβος γιά τόν κορωνοϊό, πού ὁδηγεῖ σέ προφυλάξεις ἐντός τῶν Ἱερῶν Ναῶν, ἀποστάσεις, μάσκες κ.λπ.)

 Ὅταν ξεχνοῦμε τίς εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ.

 Ὅταν δέν εἶναι γιά τό συμφέρον τῆς ψυχῆς μας.

Ἡ Παναγία μᾶς δείχνει τό δρόμο πρός τόν Οὐρανό, γιά νά τόν ἀκολουθήσουμε καί ἐμεῖς, ὥστε νά γίνουμε ἄξιοι τῆς ἀγάπης Της. Ὅπως ἐμεῖς παρακαλοῦμε τήν Παναγία γιά τή δική μας βοήθεια, τό ἴδιο παρακαλεῖ καί Αὐτή τόν Υἱό της γιά τή δική μας σωτηρία. Ἄς μή τή στενοχωροῦμε.

ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ MHNYMA

ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ MHNYMA

(Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας 2021)

Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑώρτασε πανευκλεῶς, τήν Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας, τόν θρίαμβόν της κατά τῆς αἱρέσεως τῆς Εἰκονομαχίας, ἡ ὁποία τήν κατετάραξε κυριολεκτικῶς ἐπί σειράν ἐτῶν, δύο περίπου αἰώνων, κατά τούς ὁποίους τό αἷμα χιλιάδων Ἁγίων Ὁμολογητῶν καί Μαρτύρων ἔρρευσε ποταμηδόν, αὐλάκωσε καί ἡγίασε τήν γῆν, μέ ἅγιον ἀποτέλεσμα νά ἔχωμεν εἰς τούς Οὐρανούς σήμερον μεσίτας καί πρεσβευτάς πρός Κύριον, μίαν ὁλόκληρον πληθύν Ἁγίων Ὁμολογητῶν, πού ἀγάλλονται καί εὐφραίνονται εἰς τόν αἰώνιον Παράδεισον, εἰς τήν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν!

Αἱ Ἅγιαι Εἰκόνες εἶναι δι’ ἡμᾶς ἕνας ἰδεώδης τρόπος ἐπικοινωνίας μετά τοῦ Ὑψίστου Θεοῦ, διότι πρός αὐτάς προσβλέποντες καί προσευχόμενοι, ὁ νοῦς μας καί ἡ Πίστις μας ἀναβαίνουν πρός τό πρωτότυπον, ὅπως ἀναγράφεται εἰς τόν ὅρον τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, «ἡ γὰρ τῆς εἰκόνος τιμὴ ἐπὶ τὸ πρωτότυπον διαβαίνει· καὶ ὁ προσκυνῶν τὴν εἰκόνα, προσκυνεῖ ἐν αὐτῇ τοῦ ἐγγραφομένου τὴν ὑπόστασιν», ἀπό τόν ὁποῖον ἐπιζητοῦμεν τό ἄπειρον τοῦ Θεοῦ ἔλεος καί τάς πρεσβείας τῆς Παναγίας καί τῶν Ἁγίων Του.

Ὡς γνωστόν ἡ παπική Ἐκκλησία ἔχει καταργήσει τάς Ἱεράς εἰκόνας καί ἀντί αὐτῶν ἔχει εἰς τούς ναούς ἀγάλματα τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας, τῶν Ἀγγέλων καί τῶν Ἁγίων. Ἡ προτεσταντική Ἐκκλησία οὐδόλως δέχεται ἀπεικόνισιν Ἱερῶν προσώπων. Οἱ δέ Χιλιασταί ἤ μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ ἔχουν κηρύξει λυσσώδη πόλεμον ἐναντίον τῶν ἱερῶν εἰκόνων. Τό μῖσός των κατά τῶν σεπτῶν εἰκόνων εἶναι μῖσος πρωτοφανές, ἄσπονδον καί ἀγριώτερον ἀπό τό μῖσος, τό ὁποῖον εἶχον ἄλλοτε οἱ εἰκονομάχοι. Εἰσέρχονται οὗτοι εἰς Ἐξωκκλήσια, βεβηλώνουν τόν ἱερόν χῶρον, ρυπαίνουν μέ ἀκαθαρσίας τάς ἁγίας εἰκόνας καί ρίπτουν αὐτάς εἰς βρομερούς τόπους…

Δέν θέλομεν νά φέρωμεν εἰς τήν μνήμην μας τάς προσφάτους βεβηλώσεις, αἰσχίστου εἴδους, ἱερῶν εἰκόνων ἀπό ἀσεβεστάτους, καί μάλιστα καί ἀπό νεαρούς, τάς ὁποίας ἴσως καί οἱ ζοφεροί δαίμονες θά ἐφοβοῦντο νά διαπράξουν. Μᾶς καταλαμβάνει φρικίασις ἐπί τῇ σκέψει καί μόνον αὐτῶν τῶν ἀνοσιουργημάτων!

Μᾶς κατηγοροῦν οἱ αἱρετικοί ὅτι ἔχομεν τάς ἁγίας εἰκόνας ὡς εἴδωλα καί ἡ λατρεία τῶν εἰδώλων ἀπαγορεύεται ἀπό τήν πρώτην ἐντολήν τοῦ δεκαλόγου, ἡ ὁποία λέγει: «οὐ ποιήσεις σεαυτῷ εἴδωλον» (Ἔξοδ. Κ΄,4).

Πλανῶνται ὅμως αὐτοί, διότι ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι δέν προσκυνοῦμεν καί δέν λατρεύομεν τάς ἁγίας εἰκόνας ὡς εἴδωλα, ὡς Θεούς. Δέν λέγομεν, δηλαδή, ὅτι αἱ εἰκόνες τῆς Παναγίας εἶναι ἡ ἴδια ἡ Παναγία, ἀλλά εἶναι εἰκών, ἡ ὁποία μᾶς ὑπενθυμίζει τό πάνσεπτον πρόσωπον τῆς Κυρίας Θεοτόκου.

Ἡ δέ τιμή, τήν ὁποίαν ἀποδίδομεν εἰς τάς ἁγίας Εἰκόνας, εἶναι τιμή ἀποδιδομένη εἰς τό πρόσωπον, τό ὁποῖον εἰκονίζει ἡ ἁγία εἰκών. Ἀλλά αὐτοί, οἱ ὁποῖοι μᾶς κατηγοροῦν, διότι ἀσπαζόμεθα τάς ἱεράς εἰκόνας, διατί αὐτοί ἀσπάζονται τάς φωτογραφίας τῶν προσφιλῶν των προσώπων; Ὁ ἀσπασμός κοσμικῶν φωτογραφιῶν κατ’ αὐτούς ἐπιτρέπεται, ἀλλά ὁ ἀσπασμός τῶν ἱερῶν εἰκόνων ὄχι; Ὤ τῆς ὑποκρισίας καί πλάνης αὐτῶν!

Δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι ὄπισθεν ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι μισοῦν καί πολεμοῦν τάς ἱεράς εἰκόνας, κρύπτεται ὁ διάβολος, ὁ ὁποῖος μισῶν τόν Χριστόν καί τούς Ἁγίους, μισεῖ καί τάς ἁγίας εἰκόνας αὐτῶν καί ἀγωνίζεται νά ἐξαλείψῃ πᾶν ὅ,τι ὑπενθυμίζει τήν ὕπαρξίν των.

Ὁ διάβολος εἶναι ὁ πρῶτος εἰκονομάχος. Μισεῖ τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ὡς αὐτή μέ λαμπρότητα φαίνεται εἰς τά πρόσωπα τῶν Ἁγίων. Οὕτω πράττουν καί οἱ εἰκονομάχοι αἱρετικοί. Ἄς λέγουν ὅτι ἀγαποῦν τόν Χριστόν καί τούς Ἁγίους. Ἡ ἀρετή των εἶναι ψευδής. Ἐάν τελικά τούς ἠγάπων πραγματικῶς, θά ἠγάπων καί τάς ἁγίας εἰκόνας των.

Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μέ τήν Ἁγίαν Ζ΄ Οἰκουμενικήν Σύνοδον κατεδίκασεν ὡς αἵρεσιν τήν ἄρνησιν καί τήν περιφρόνησιν τῶν Ἁγίων εἰκόνων, καί ὥρισεν ὅπως αἱ ἱεραί εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας καί τῶν Ἁγίων εὑρίσκονται ἀνηρτημέναι εἰς ὅλους τούς Ναούς πρός ἀσπασμόν ὑπό τῶν πιστῶν.

Αἱ ἅγιαι εἰκόνες δέν εἶναι μόνον στολισμός τῶν Ἱ. Ναῶν, ἀλλά εἶναι καί μία διαρκής ὑπενθύμησις τοῦ μεγίστου θαύματος τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Χριστός ἀόρατος ὡς Θεός, ἐγένετο ὁρατός ὡς ἄνθρωπος, γεννηθείς ἐκ τῆς Ἀειπαρθένου Κυρίας Θεοτόκου. Πρέπει τις νά ἀρνηθῇ τήν ἐνανθρώπησιν τοῦ Χριστοῦ, διά νά παύσῃ νά Τόν ζωγραφίζῃ, διότι ὁ λέγων ὅτι ὁ Χριστός ἐνηνθρώπισεν, ἀλλά δέν προσκυνεῖ τήν εἰκόνα Του, φάσκει καί ἀντιφάσκει. Ἰδού ἡ ἀντίφασις τῶν αἱρετικῶν ὡς πρός τάς ἱεράς εἰκόνας.

Αἱ εἰκόνες τῶν Ἁγίων εἶναι ὑπόμνησις τῶν ἀνθρώπων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἐβάδισαν ἐπί τά ἴχνη τοῦ Χριστοῦ, ἡγίασαν καί ἐμαρτύρησαν. Διά τοῦτο αἱ εἰκόνες ὀνομάζονται βιβλία τοῦ ἀγραμμάτου λαοῦ, ὁ ὁποῖος δέν γνωρίζει γράμματα, γιά νά μελετᾷ τούς βίους των, ἀλλά βλέπει τάς εἰκόνας των καί διδάσκεται ἐξ αὐτῶν.

Ὑπάρχουν παραδείγματα, παλαιότερα καί νεώτερα, κατά τά ὁποῖα ἄνθρωποι ἁμαρτωλοί καί ἄπιστοι μετενόησαν καί ἐπέστρεψαν ἀπό μίαν εὐλαβικήν ἐνατένισιν ἁγίων εἰκόνων, αἱ ὁποῖαι παρίστανον ζωηρῶς διάφορα γεγονότα ἀπό τήν ζωήν τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας καί τῶν Ἁγίων!

Ἡ Ἁγιογραφία, μάλιστα τῆς βυζαντινῆς τεχνοτροπίας, ὡσαύτως καί ἡ βυζαντινή ἐκκλησιαστική μουσική εἶναι λειτουργικαί τέχναι. Ἡ Ἁγιογραφία ὁμιλεῖ εἰς τήν ψυχήν μας ἀφώνως, ἡ δέ βυζαντινή μουσική μελωδικῶς! Ἀμφότεραι συνεργάζονται διά τήν ἀνύψωσιν τῆς ψυχῆς καί ἀπεργάζονται ἱερομυσταγωγικῶς μέσα εἰς τόν χῶρον τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τήν σωτηρίαν τῆς ψυχῆς μας!

Τοιουτρόπως, πάντοτε εὐλαβῶς ἐνατενίζοντες εἰς τάς σεπτάς εἰκόνας ἐξαιτούμεθα τάς πρεσβείας πρός Κύριον ἁπάντων τῶν Ἁγίων καί ἰδίως τῆς Παναχράντου Θεοτόκου διά τήν σωτηρίαν τῆς ἀγωνιζομένης ψυχῆς μας.

Ἡ Ἀποστολική καί Πατερική μας Παράδοσις, ἡ Ὀρθόδοξος Πίστις μας, ἐκφράζεται λατρευτικῶς καί λειτουργικῶς διά τῆς ἐπαφῆς. Δέν ἐννοεῖται Ὀρθόδοξος λατρεία καί ἐκκλησιασμός χωρίς προσκύνησιν καί ἀσπασμόν τῶν ἁγίων εἰκόνων, τῶν ἱερῶν λειψάνων, τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου καί τῆς χειρός τοῦ Ἱερέως.

Ἡ σταθερή Πίστις τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας διά τήν ἁγιαστικήν χάριν-ἐνέργειαν τῶν ἱερῶν Ναῶν εἶναι ἀναμφισβήτητος καί ἐπιβεβαιώνεται ἀπό πολλάς Πατερικάς μαρτυρίας καί λειτουργικά κείμενα. Ὡς τήν πλέον ἐπίσημον ἀναφέρομεν αὐτήν τῆς Ζ΄ Ἁγίας Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἡ ὁποία διακηρύττει τήν ἁγιαστικήν χάριν τῶν καθιερωμένων εἰς τόν Θεόν ἱερῶν εἰκόνων καί λοιπῶν ἱερῶν ἀναθημάτων τῶν ἱερῶν Ναῶν καί τήν διά αὐτῶν μετάδοσιν ἀκτίστων θείων ἐνεργειῶν-εὐλογιῶν εἰς τούς ἐκκλησιαζομένους πιστούς ἀπό τόν Τριαδικόν μας Θεόν. (MANSI 13, 269D-272A. καί 309CD).

Ὅ,τι λοιπόν ἔχει σχέσιν μέ τόν Θεόν καί ὑπηρετεῖ τό μυστήριον τῆς Θείας Οἰκονομίας, ὅπως εἶναι ὁ Ἱερός Ναός, ἀποτελεῖ φορέα ὄχι μολυσμοῦ ἀλλά ἁγιασμοῦ καί ζωῆς. Ἑπομένως, οἱ ἱεροί Ναοί πρέπει νά ἀξιοῦνται ἱεροῦ σεβασμοῦ καί δέν ἐπιτρέπεται νά ἀντιμετωπίζωνται ὡς κοινοί τόποι συγκεντρώσεων.

Σήμερον ὅμως ἐπικρατεῖ ἡ δυτικότροπος αἱρετική ἀντίληψις τῆς ἐκκλησιολογίας καί ἡ θεώρησις τῆς Ἐκκλησίας ὡς ἁπλῆς κοινωνίας ἀνθρώπων. Οἱ νέοι εἰκονομάχοι, οἱ πρόδρομοι τοῦ ἀντιχρίστου, μᾶς λέγουν νά μή ἀσπαζώμεθα τάς ἁγίας εἰκόνας, τό Ἅγιον Εὐαγγέλιον, τόν Τίμιον Σταυρόν, τήν χεῖρα τοῦ Λειτουργοῦ κ.λπ. ἤ νά φορῶμεν μάσκα ὅταν προσκυνῶμεν αὐτά, διά νά μή κολλήσωμεν ἰόν… Τόσους αἰῶνας χιλιάδες πιστῶν, κατά τάς πανηγύρεις, προσεκύνουν τάς ἁγίας εἰκόνας, τά ἅγια Λείψανα κ.λπ., χωρίς τοιοῦτον φόβον ὀλιγοπιστίας-ἀπιστίας, καί πάμπολλα θαύματα ἐγένοντο! Τώρα διατί νά ἀλλάξωμεν τήν Ὀρθόδοξον Παράδοσίν μας; Διά νά φανῶμεν ἀρεστοί εἰς τούς ἀθέους ἤ διά νά δείξωμεν ὅτι ἀπωλέσαμεν τήν Πίστιν μας, τήν εὐσέβειαν καί τήν εὐλάβειάν μας;

Ἐάν θέλωμεν νά εἴμεθα γνήσια πιστά τέκνα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καί τῆς ’Ορθοδόξου Ἐκκλησίας μας, πρέπει νά ἔχωμεν ἀταλάντευτον ἀφοσίωσιν εἰς τήν Ἁγιωτάτην Ὀρθοδοξίαν, τήν γνησίαν καί ἀνόθευτον, τήν κρυσταλλίνην καί ἀκίβδηλον, ὅπως τήν παρέδωσαν εἰς ἡμᾶς οἱ Θεῖοι πνευματέμφοροι Πατέρες μετά τοῦ αἰωνοβίου Ἑορτολογίου της, τήν ἁγίαν κληρονομίαν τῆς Μίας Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ὡς τεῖχος ἀπόρθητον μᾶς προφυλάσσει ἐκ τῶν βελῶν τῶν ποικιλωνύμων ἐχθρῶν της, παπικῶν, χιλιαστῶν, προτεσταντῶν, μασόνων, οἰκουμενιστῶν καί τῶν πάσης φύσεως ὀργάνων τῆς «Νέας ἐποχῆς» τοῦ ἐλευσομένου Ἀντιχρίστου, οἱ ὁποῖοι τώρα μέ τήν πρόφασιν μιᾶς ἀμφιλεγομένης ἀσθενείας ἔχουν ἐξαπολύσει διωγμόν ἐναντίον τῆς Ἐθνικῆς μας Παραδόσεως καί κυρίως ἐναντίον τῆς Χριστιανικῆς Πίστεως καί δή ἐναντίον τῆς Ὀρθοδοξίας μας διατάσσοντες δικτατορικῶς, ἀνθελληνικῶς, ἀσεβῶς καί ἀντιχρίστως τήν ἀκύρωσιν τῶν παρελάσεων τῶν Ἐθνικῶν Ἑορτῶν καί τό κλείσιμον τῶν Ἱερῶν Ναῶν τῆς Πατρίδος μας ἤ τήν μή συμμετοχήν τῶν πιστῶν εἰς τάς Ἱεράς ἀκολουθίας ἀκόμη καί κατά τήν μεγάλην Τεσσαρακοστήν καί κατά τάς μεγάλας Ἑορτάς τοῦ Πάσχα, τῶν Χριστουγέννων, τῶν Θεοφανείων, τῆς Παναγίας μας καί τῶν Ἁγίων μας.

Καί δυστυχῶς εἰς τό ἀντεθνικόν καί ἀνόσιον αὐτό ἔργον των ἔχουν συμπαραστάτας καί ἀρκετούς μισθωτούς ρασοφόρους, οἱ ὁποῖοι παραπλανοῦν τόν Ἑλληνικόν λαόν καί τόν συμπαρασύρουν εἰς τήν σημερινήν αὐτήν νέαν οἰκουμενιστικήν πλάνην-αἵρεσιν τῆς καταλύσεως τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεώς μας, ἐν ὀνόματι μιᾶς «ἀσθενείας», τήν ὁποίαν ἔχουν ἀναγάγει οἱ Νεοταξῖται ἀντίχριστοι εἰς θεότητα, ἐνώπιον τῆς ὁποίας ζητοῦν νά παραδώσωμεν τήν ἐλευθερίαν μας καί νά προδώσωμεν τήν Πίστιν μας καί τήν Ἐθνικοθρησκευτικήν μας Παράδοσιν.

Οἱ ἔνδοξοι Πρόγονοί μας ἐθυσιάσθησαν διά τήν ἐλευθερίαν μας καί διά τήν προσήλωσίν των εἰς τήν ἀκρίβειαν τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεώς μας, καί ἐμεῖς θά γίνωμεν, λόγῳ δειλίας, ἀγνώμονες καί προδότες ἐνώπιον τοῦ Τριαδικοῦ μας Θεοῦ καί ἐνώπιον τῶν Ἡρώων τῆς Πατρίδος μας, τῶν ἐνδόξων Προγόνων μας καί ἐνώπιον τῶν Ὁμολογητῶν καί Ἁγίων τῆς Πίστεώς μας;

Μή γένοιτο, Κύριε! Ἁμαρτωλοί εἴμαστε, ἀλλά ὄχι καί προδότες. Διά τοῦτο καταδικάζομεν καί ἀποκηρύττομεν ὅλα τά ἀντεθνικά, ἀντιχριστιανικά καί ἀντιορθόδοξα διατάγματα, σχέδια, μέτρα, ἔργα καί νομοθετήματα.

Καί διακηρύττομεν σθεναρῶς καί Ὀρθοδόξως ὅτι ἐντός τῶν Ὀρθοδόξων Ναῶν δέν χρειάζονται τά νέα ἄθεα βλάσφημα μέτρα προφυλάξεως, καθότι ἐντός τῶν Ἱερῶν Ναῶν μας ὑπάρχει ἡ εὐλογία τοῦ Τριαδικοῦ μας Θεοῦ, τῆς Θεοτόκου καί τῶν Ἁγίων, ἡ ὁποία δύναται νά θεραπεύῃ κάθε ψυχικήν καί σωματικήν ἀσθένειαν τῶν πιστῶν, οἱ ὁποῖοι προσέρχονται μέ εὐλάβειαν, μετάνοιαν, ταπείνωσιν, σεμνότητα, θερμήν προσευχήν καί δυνατήν πίστιν!

Τώρα, ἄν ἀσθενοῦν πολύ κάποιοι κληρικοί καί πιστοί, πάντοτε κάποιοι ἠσθένουν, παραχωρήσει Θεοῦ, διά λόγους πού ὁ Θεός γνωρίζει.

Δι’ αὐτό διαλαλοῦμεν στεντορείως ὅτι εἰς τό Μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας οὐδεμία ἐπιτρέπεται βλάσφημος καινοτομία ἀλλαγῆς τρόπου μεταλήψεως τῶν πιστῶν.

Καί προτρέπομεν ὡς λύσιν σωτηρίας ἀπό κάθε ἐπιδημίαν οὔτε τόν ἐπιζήμιον κοινωνικόν ἀποκλεισμόν, οὔτε τήν ἄχρηστον (κατά πολλούς ἐπιστήμονας) καί χριστιανικῶς προσβλητικήν μασκοφορίαν καί οὔτε τά πολύ ριψοκίνδυνα νέα γενετικά ἐμβόλια, ἀλλά συνιστῶμεν ταπεινῶς, ὁμοῦ μέ τήν ἠθικήν ἐγκρατῆ ζωήν καί τήν σωστήν ὑγιεινήν διατροφήν, αὐτά τά ὁποῖα πάντοτε ἐφήρμοζεν ἡ Ἱερά Παράδοσις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, ἤτοι τήν Θείαν Κοινωνίαν, τό Ἅγιον Εὐχέλαιον, τό ἀντίδωρον, τά ἁγιάσματα καί λαδάκια τῶν Θαυματουργῶν Ἁγίων μας, τό κήρυγμα καί βίωμα τῆς μετανοίας, τήν νηστείαν, τάς θερμάς καί τάς ταπεινάς παρακλήσεις, προσευχάς καί πανδήμους λιτανείας, διά τῶν ὁποίων οἱ εὐσεβεῖς πρόγονοί μας ἐλυτρώνοντο θαυματουργικῶς ἀπό φοβεράς ἐπιδημίας-πανώλεις καί ἀπό κάθε ψυχικόν, σωματικόν καί ἐθνικόν κακόν!

Ὅπως καί πολλοί σοβαροί ἐπιστήμονες ἀνά τόν κόσμον, οὕτως καί ἡμεῖς δέν ἔχομεν καμμίαν ἐμπιστοσύνην εἰς ἐμβόλια γενετικῆς τεχνολογίας, τά ὁποῖα ἐδημιουργήθησαν ἀπό κύτταρα ἐγκληματικῶν ἐκτρώσεων καί δύνανται νά ἀλλοιώσουν τόν γενετικόν μας κώδικα DNA, τόν ὁποῖον μᾶς ἔδωσεν ὁ Πάνσοφος Δημιουργός μας Θεός.

Δέ θέλομεν νά γίνωμεν πειραματόζωα τῶν σκοτεινῶν σχεδίων τῆς ἀντιχρίστου Παγκοσμιοποιήσεως, δέν δεχόμεθα καί ἀπορρίπτομεν τά ἐπιστημονικῶς ἀνασφαλῆ καί πολύ ἐπικίνδυνα (συμφώνως μέ γνωματεύσεις σοβαρῶν μεγάλων ἐπιστημόνων) καί χριστιανικῶς ἀντίθεα γενετικά ἐμβόλια, τά ὁποῖα ἤδη ἔχουν φονεύσει δεκάδας χιλιάδων ἐμβολιασθέντων καί ἔχουν δημιουργήσει προβλήματα ὑγείας εἰς ἑκατοντάδας χιλιάδων…(π.χ. 4000 άτομα περίπου πέθαναν, αφότου εμβολιάστηκαν κατά τη διάρκεια μιάς εβδομάδας, από 7/3/21 ως 13/3/21, στην Ευρωπαϊκή Ένωση…»dimpenews.com» 14/03/2021.

Καί σύμφωνα με Αγγλική έκθεση, από τις 9 Δεκεμβρίου 2020 έως τις 21 Φεβρουαρίου 2021, για τα δύο εμβόλια COVID που χρησιμοποιήθηκαν στην Αγγλία από την Pfizer και την AstraZeneca, αναφέρονται 460 θανάτοι και 243.612 παρενέργειες… «Ορθόδοξος τύπος» 17 Μαρτίου 2021)…

Δέν συμφωνοῦμεν μέ ὅλα τά δικτατορικά-ἀνελεύθερα μέτρα καί καταδικάζομεν ἰδίως τά ἀντιχριστιανικά μέτρα, τά ὁποῖα ὅλα αὐτά ἐπεβλήθησαν μᾶλλον καί πρός ἀποδοχήν τοῦ ἐπικινδύνου ἐμβολιασμοῦ, καί ἐπιβάλλονται μέ τακτικήν τρομοκρατίας καί ἐκβιασμοῦ (ἤτοι μέ ἀναγκαστικήν μασκοφορίαν, μέ πληρωμένην προπαγάνδα, μέ ἀποκλεισμόν καί δίωξιν τῶν ἀντιφρονούντων ἐπιστημόνων καί ἄλλων εἰδημόνων, μέ πρόστιμα, αὐτόφορα, μέ διακοπήν τῶν ἐργασίων, μέ κλείσιμον ἐντός τῶν οἰκιῶν κ.ἄ.), καί μέ ἀντίχριστον ἐπέμβασιν εἰς τήν Ὀρθόδοξον Λατρείαν (ἤτοι μέ κλείσιμον Ἱερῶν Ναῶν, μέ μέγαν περιορισμόν εἰς τόν ἀριθμόν τῶν ἐκκλησιαζομένων, μέ μασκοφορίαν ἐντός τῶν Ναῶν, μέ πρόστιμα καί αὐτόφορα εἰς κληρικούς καί πιστούς, κ.ἄ.).

Δέν δεχόμεθα καί καταδικάζομεν τήν τοιουτοτρόπως ἐπιδιωκομένην μετατροπήν τῆς κοινωνίας μας εἰς ἀντιορθόδοξον, ἄθεον καί πτωχήν, πεινασμένην, ἠλεκτρονικήν, ἀχρήματον, φασιστικήν, τύπου BIG BROTHER τοῦ Ὄργουελ, πού θά παρακολουθεῖ δικτατορικῶς ὅλας τάς δραστηριότητας τοῦ ἀνθρώπου μέ μίαν ἠλεκτρονικήν κάρταν-ταυτότητα ἤ μέ ἕν ἐμβόλιον νανοτεχνολογίας ἤ μέ ἕν ἐμφυτευμένον τσιπάκι, καθώς προφητεύει ἡ Ἱερά Ἀποκάλυψις…

Καταδικάζομεν τόν ἀνελεύθερον ναζιστικόν ὑποχρεωτικόν ἐμβολιασμόν, τά φασιστικά πιστοποιητικά ἐμβολιασμοῦ καθώς καί τόν ἐπιδιωκόμενον τοιοῦτον μέ ἀπειλάς, ἐξαναγκασμούς, ἀναστολές καί ἀπολύσεις ἐργαζομένων.

Καί ἐπίσης δέν δεχόμεθα τά ὑποχρεωτικά ριψοκίνδυνα ἀμφιλεγόμενα τέστ COVID 19, διά τά ὁποῖα ὑπάρχουν ἐνοχοποιητικά στοιχεῖα.

Καί προτρέπομεν εἰς τά πνευματικά μας τέκνα νά μήν ὑποκύψουν εἰς τοιούτους παρανόμους ἐκβιασμούς καί ἐξαναγκασμούς ἐμβολίων καί τέστ.

Προσφιλεῖς ἀδελφοί μας, στῶμεν καλῶς, στῶμεν εὐλαβῶς καί μετά φόβου Θεοῦ, ἐνώπιον τοῦ Ἐσταυρωμένου καί Ἀναστημένου Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος μᾶς ἠλευθέρωσεν ἀπό τήν τυραννίαν τῶν δαιμόνων.

Ἄς μήν παραδώσωμεν αὐτήν τήν θεόσδοτον ἐλευθερίαν μας εἰς τά σημερινά σκοτεινά ὄργανα τοῦ ἐπερχομένου ἀντιχρίστου καί ἄς μή ὑποταχθῶμεν εἰς τά ἀντίχριστα σχέδια των, διά νά μήν ἀπολέσωμεν τήν αἰώνιον ψυχήν μας.

Ἄς ὑμνῶμεν καί ἄς καθικετεύωμεν ταπεινά καί τήν Παναγίαν Παρθένον Θεοτόκον, ἡ ὁποία μεσιτεύει πρός τόν Υἱόν της, διά νά λαμβάνωμεν βοήθειαν καί σωτηρίαν ἀπό αὐτήν καί ἀπό τόν Λυτρωτήν Υἱόν της.

Ἄς ἀναλογισθῶμεν τόν ἀπύθμενον καί ἀτέρμονα ὠκεανόν τῆς ἀγάπης τοῦ σταυρωθέντος καί ἀναστάντος Θείου Λυτρωτοῦ ἡμῶν! Ὁποία ἀγάπη ἔδειξεν εἰς ἡμᾶς τούς οὐτιδανούς καί ἀχρείους δούλους Του! Δέν προσμετρεῖται τό μέγεθός της!

Ὅσον καί ἄν ζητήσωμεν νά καταλάβωμεν τό Μυστήριον αὐτό τῆς ἀγάπης Του, δέν θά δυνηθῇ ποτέ ὁ πεπερασμένος νοῦς μας νά ἐννοήσῃ τό μέγεθος τῆς εὐεργεσίας, ὅπου ἔγινεν εἰς ἡμᾶς τούς ἀχαρίστους !

Ἄς τό χωρέσῃ κατά τό δυνατόν ἡ καρδία μας καί ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μας ἄς ἀναβαίνῃ πάντοτε ὁλόθερμος ἡ εὐγνωμοσύνη μας πρός τόν Σωτῆρά μας, διότι δι’ ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν ἐσταυρώθη ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ!

Ἐκ τῶν μυχῶν τῆς καρδίας μας ἄς ἐκζητήσωμεν διαπύρως τό Θεῖον ἔλεος τοῦ σταυρωθέντος καί ἀναστάντος Θεανθρώπου Λυτρωτοῦ ἡμῶν, ὅπως, κατ’ αὐτάς τάς ζοφεράς ἡμέρας, πού διερχόμεθα μέ τήν μεγάλην ἔνδειάν μας, τήν ὑλικήν δηλαδή καί ἠθικοπνευματικήν, ἐπιβλέψῃ ἐπί τό μαρτυρικόν ἡμῶν Ἔθνος, τήν φιλτάτην Πατρίδα μας, ἡ ὁποία καταπροδίδεται παντοιοτρόπως καί δεινῶς χειμάζεται ὑπό τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων καί ποικίλων ἐχθρῶν καί προδοτῶν της διά τάς πολλάς ἡμῶν ἁμαρτίας καί ὅπως ἀποστείλῃ τήν Θείαν Αὐτοῦ ἀρωγήν καί τό ἄπειρον ἔλεός Του!

Ἄς κλείσωμεν «τά κουτιά τοῦ διαβόλου», καί ἄς ἀνοίξωμεν τά ὀρθόδοξα βιβλία μας καί ἄς τά μελετῶμεν καί ἄς προσευχώμεθα διακαῶς καί ταπεινῶς πρός φωτισμόν καί διόρθωσιν τῶν ψυχῶν μας καί διά τήν ψυχοσωματικήν ὑγείαν ὅλων ἡμῶν.

Εἴθε ὁ σταυρωθείς καί ἀναστάς Χριστός νά μᾶς φωτίσῃ, ἀναγεννήσῃ ψυχικά καί πνευματικά, καί νά κατευθύνῃ τά διαβήματά μας εἰς ὁδόν μετανοίας, εἰρήνης, ὁμολογίας καί ἀντιστάσεως εἰς κάθε τι ἀντεθνικόν καί ἀντιχριστιανικόν σχέδιον καί νά μᾶς ὁδηγήσῃ εἰς τόν εὔδιον λιμένα τῆς σωτηρίας μας.

Οἱ Μητροπολῖται Γ.Ο.Χ., Πειραιῶς Νήφων καί Κρήτης Ἀρέθας, καί ὁ Ἐπίσκοπος Κερνίτσης Ἀθανάσιος.

ΓΙΑΤΙ δεν θα εμβολιαστώ

ΓΙΑΤΙ δεν θα εμβολιαστώ

Οι λόγοι για τους οποίους δεν θα εµβολιαστώ

Είµαι  Έλλην Ορθόδοξος Χριστιανός. Αποφάσισα να ΜΗΝ εµβολιαστώ για τον κορωνοϊό, για τους εξής λόγους:  

1. Τα εµβόλια, που κυκλοφορούν (Pfizer, Moderna, AstraZeneca, Johnson and Johnson), χρησιµοποιούν για την παραγωγή τους ή και για τον δοκιµαστικό τους έλεγχο κυτταρικές σειρές, που προήλθαν από ιστούς εκτρωµένων εµβρύων,  σύµφωνα µε τα δεδοµένα των ιδίων των φαρµακοβιοµηχανιών…  Αυτό είναι ανήθικο και αντιχριστιανικό. Είναι συμμετοχή σε φόνο!…

2. Τα ανωτέρω εµβόλια είναι πειραµατικά και επικίνδυνα. Έχουν αδειοδοτηθεί με προσωρινή άδεια για πειραµατική χρήση και κυκλοφορούν, χωρίς να έχουν ολοκληρωθεί αναγκαίοι έλεγχοι. Χρησιµοποιούν µια γενετική τεχνολογία, που δεν ξαναχρησιµοποιήθηκε σε εµβόλια, καί η οποία μπορεί να αλλοιώσει τό DNA μας… Επιστήμονες λένε για µακροχρόνιες οδυνηρές επιπτώσεις στους εµβολιασµένους καί καταδεικνύουν ότι οι εµβολιασµένοι είναι περισσότερο ευάλωτοι στο να προσβληθούν από µεταλλάξεις του κορωνοϊού και από άλλες ασθένειες. Έχουν ήδη καταγγελθεί παγκοσμίως δεκάδες χιλιάδες θάνατοι καί εκατοντάδες χιλιάδες περιπτώσεις σοβαρών παρενεργειών (εγκεφαλικά καί καρδιακά επεισόδια, θροµβώσεις, παραλυσίες, τύφλωση κ.ά.) από τα ανωτέρω εµβόλια…

3. Οι Κυβερνήσεις και τα µεγάλα Μέσα Μαζικής Ενηµέρωσης προπαγανδίζουν µονόπλευρα υπέρ των εµβολίων. Υπάρχουν αξιόλογοι επιστήµονες διεθνούς κύρους, που έχουν αντίθετη άποψη, αλλά δεν τους αφήνουν να ακουστούν. Θα έπρεπε να γίνονταν καθηµερινά στις τηλεοράσεις διεξοδικές συζητήσεις µε ισότιµη εκπροσώπηση όσων υποστηρίζουν και όσων αντιτίθενται στα εµβόλια. Κάτι τέτοιο όµως δεν γίνεται.  Γιατί φοβούνται τον διάλογο;;;

4. Όταν κάποιος δηλώσει ότι προτίθεται να εµβολιαστεί, δεν τον ενηµερώνουν διεξοδικά για το τί περιέχει το εµβόλιο και ποιές είναι οι ενδεχόµενες παρενέργειές του. Αυτό αντίκειται στην ιατρική δεοντολογία και στις διεθνείς συνθήκες. Είναι παράνοµο και δόλιο. Γιατί αρνούνται τη σφαιρική ενηµέρωση; Μας θέλουν άβουλους και δουλικά υποταγµένους;

5. Τα εµβόλια επιβάλλονται κατά τρόπο δικτατορικό και ύπουλο.  Από τη µια λένε ότι ο εµβολιασµός είναι προαιρετικός και από την άλλη ότι, αν δεν εµβολιαστείς, θα έχεις επιπτώσεις καί πρόστιμα. Δεν θα µπορείς να µπεις στην Εκκλησία, να ταξιδέψεις, να εισέλθεις σε κατάστηµα, σε εστιατόριο, να δουλέψεις κ.τ.λ.  Η «εναλλακτική» λύση που προσφέρουν, είναι να κάνεις τέστ κάθε τρεις µέρες, για να σπάσουν οι αντοχές σου, και να υποκύψεις στον εµβολιασµό θέλοντας και µη…

6. Όπως παραδέχονται οι ίδιοι οι υποστηρικτές των εµβολίων, και οι εµβολιασµένοι προσβάλλονται από τον ιό και τον µεταδίδουν… Γι’ αυτό άλλωστε τους επιβάλλουν να φορούν µάσκα… Άλλωστε και εµβολιασµένοι πεθαίνουν από κορωνοϊό και από άλλες παρενέργειες των εμβολίων…

7. Υπάρχουν δύο πανδηµίες, που τα θύµατά τους είναι ασυγκρίτως περισσότερα από τα θύµατα του κορωνοϊού: Η πανδηµία των εκτρώσεων και η πανδηµία της πείνας.  Κάθε χρόνο εκατοµµύρια αθώα παιδιά σφαγιάζονται µε τις εκτρώσεις και εκατοµµύρια άλλα παιδιά πεθαίνουν από την πείνα…

Οι µεγάλοι παγκόσµιοι εγκέφαλοι, που υποτίθεται ότι νοιάζονται για την υγεία των ανθρώπων του πλανήτη, από τη µια προωθούν και υποστηρίζουν τη γενοκτονία των εκτρώσεων και από την άλλη αφήνουν άλυτη την πανδηµία της πείνας, για την οποία υπάρχει ασφαλέστατο και αποτελεσµατικότατο εµβόλιο, το οποίο λέγεται «φαγητό», που υπάρχει άφθονο στον πλανήτη µας, αλλά οι µεγάλοι παγκόσµιοι εγκέφαλοι φρόντισαν να καταλήγει στα σκουπίδια και όχι στα άδεια στοµάχια των πεινασµένων παιδιών…

Και τώρα, µε κυνική υποκρισία, σπεύδουν να εµβολιάσουν όλο τον πληθυσµό της γης.  Τα εµβόλια –που είναι τόσο δύσκολο και τόσο δαπανηρό να γίνουν– ξέρουν και µπορούν να τα φτιάχνουν και να τα διοχετεύουν τόσο γρήγορα στους ανθρώπους. Το φαγητό –που είναι κάτι τόσο απλό– πώς δεν τα καταφέρνουν να το προσφέρουν ;

8. Πληροφορούµαστε ότι µεγιστάνες του πλούτου και της τεχνοκρατίας, άτοµα που συµµετέχουν σε µυστικές, σκοτεινές οργανώσεις που ετοιμάζουν την απάνθρωπη και συνωμοτική παγκοσμιοποίηση, καθοδηγούν και χρηµατοδοτούν την παγκόσµια εµβολιαστική εκστρατεία…

9. Δεν τους εµπιστεύοµαι. Δεν θέλουν το καλό µας, αλλά την καταστροφή µας… Δεν νοιάζονται για την υγεία µας, αλλά για να περάσουν µε τα εµβόλια µέσα µας, στον οργανισµό µας, τις ουσίες που αυτοί θέλουν, και νανοτσιπάκια, για να µας διαχειρίζονται σαν άβουλα όντα, υποτεταγμένα στην αντίχριστη και φασιστική δικτατορία τους…

10. Το εμβόλιο είναι ιατρική πράξη. ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να σας το επιβάλλει χωρίς την συναίνεσή σας. 

Πλήθος Διεθνών συνθηκών και τό Σύνταγμά μας διασφαλίζουν αυτό το δικαίωμά σας.

11. Είναι φανερό : 

Οι Κυβερνήσεις ΔΕΝ ενδιαφέρονται για την υγεία των πολιτών. Ενδιαφέρονται να κάνουν δύσκολη τη ζωή για τους ανεµβολίαστους, έτσι ώστε να τους αναγκάσουν όλους να εµβολιαστούν, σύµφωνα µε τις οδηγίες που έχουν λάβει από τις αντιχριστιανικές δυνάµεις-µυστικά κέντρα ελέγχου, που κυβερνούν τον πλανήτη µας. Γιαυτό Οι κυβερνήσεις υπέγραψαν ότι οι φαρµακοβιοµηχανίες δεν θα φέρουν καµιά ευθύνη και δεν θα πληρώνουν καµιά αποζηµίωση για τις παρενέργειες των εµβολίων τους…

12. Υπάρχουν ασφαλείς τρόποι, για να προστατεύσω τον εαυτό µου και τους γύρω µου από τον κορωνοϊό: 

Να τηρώ τους κανόνες υγιεινής,  να έχω υγιεινή διατροφή και υγιεινές συνήθειες ζωής. Να κάνω Χριστιανική ηθική ζωή, με ενάρετη διαγωγή, νηστεία, εξομολόγηση, προσευχή και το πιο σημαντικό να μεταλαμβάνω Σώμα και Αίμα Χριστού.

Προτιµώ να ακολουθώ αυτούς τους τρόπους, που είναι µακροχρόνια δοκιµασµένοι, παρά να εισέλθω στον αβέβαιο και ριψοκίνδυνο δαίδαλο των δόλιων εµβολίων.

13. Ως πιστός Ορθόδοξος Χριστιανός ΔΕΝ θέλω να αμαρτήσω ενώπιον του Θεοῦ με έναν αντίθεο εμβολιασμό και να παίξω το παιχνίδι των αντίχριστων σκοτεινών δυνάµεων, οι οποίες, για να μας οδηγήσουν στα εμβόλια, χρησιμοποιούν και αντιχριστιανικά μέσα (κλείσιμο ιερών Ναῶν, απαγόρευση ιερών λιτανειῶν, εκκλησιασμό με αντιορθόδοξους τρόπους, κ.ά.)…

Και αρνούµαι να γίνω πειραματόζωο των σατανικών εγκεφάλων, οι οποίοι θέλουν με αυτά τα νέα εμβόλια να το παίξουν «θεοί» μέσα στην ψυχοσωματική μου ύπαρξη…

Ως Έλλην αρνούµαι να υποταχτώ σε αυτή την παγκόσµια συµπαιγνία, που ετοιμάζει τη συνωμοτική φασιστική «Μεγάλη επανεκκίνηση» της απάνθρωπης «Νέας Εποχής»…

Για αυτούς τους λόγους αποφάσισα να ΜΗΝ εµβολιαστώ, για να μη αποδειχθώ ολιγόπιστος-άπιστος και ασεβής ενώπιον του Θεού και ανάξιος Έλλην.

Δεν θέλω να αφήσω την ψυχή, τη ζωή και την υγεία µου στα χέρια αδίστακτων εκµεταλλευτών, που δεν σέβονται ούτε τον Τριαδικόν Θεόν, ούτε τους ανθρώπους. 

Προτιµώ να πάρω στα χέρια µου την ψυχή µου, τη ζωή µου και την υγεία µου και να τα εναποθέσω µε βαθιά πίστη και απέραντη εµπιστοσύνη στα χέρια του παντοδύναµου και πανάγαθου Τριαδικού Θεού.  Κι ακόµη να βοηθήσω όσους συνανθρώπους µου επιθυµούν να πράξουν το ίδιο.

Έλλην Χριστιανός Ορθόδοξος

(Επιμέλεια: Επ. Αθαν.)

ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ… ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ…

ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ!

Επίσημη ΠΑΡΑΔΟΧΗ Βαρθολομαίου στην Καθολική Εκκλησία!

ΣΙΩΠΗ από όλους….

ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ. ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ…

21 Φεβ 2022

Προχωράει η έλευση ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ μέσα στους χώρους που κάποτε θεωρούνταν καταφύγιο των… πιστών!

Με τον Ρωμαιοκαθολικό Αρχιεπίσκοπο του Σάλτσμπουργκ Φραντς Λάκνερ, συναντήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα, σύμφωνα με εκκλησιαστικά σάιτ, ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, και από αυτή την συνάντηση βγήκε μια τεράστα είδηση, η οποία δείχνει πως έπονται ραγδαίες εξελίξεις στην θρησκευτική χριστιανοσύνη, με την Εκκλησία της Ελλάδας να σιωπά, εγκρίνοντας προφανώς αυτό που θα ακολουθήσει.

Ο Πατριάρχης επισκέφθηκε τον Ρ/Καθολικό Αρχιεπίσκοπο στην έδρα του, συνοδευόμενος από τον Μητροπολίτη Αυστρίας κ. Αρσένιο, τον Διάκονο κ. Οικουμένιο, Κωδικογράφο της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, τον Διάκονο κ. Μιχαήλ Γιαβρή και τον κ. Θεμιστοκλή Καρανικόλα, υπάλληλο των Πατριαρχείων.

Στο σημείωμά του στο βιβλίο επισκεπτών ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναφέρει τόσο το θέμα των εκεί συνομιλιών όσο και την συνεργασία που έχει με τον Πάπα κ. Φραγκίσκο, προαναγγέλλοντας «ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ»!

Το σημείωμα του Οικουμενικού Πατριάρχου το οποίο συνυπογράφουν οι συνοδοί του έχει ως εξής:

“Μέσα εις ατμόσφαιραν αδελφικής αγάπης και αμοιβαίας εκτιμήσεως συνηντήθημεν σήμερον με τον αδελφόν Franz, Αρχιεπίσκοπον του Salzburg,εις την έδραν αυτού και παρόντων και των εκατέρωθεν συνοδών μας, συνομιλήσαμεν δια θέματα που αφορούν εις τας αδελφάς Εκκλησίας μας και την μαρτυρίαν των εν τω κόσμω και ηυχήθημεν να μη βραδύνη επί πολύ ακόμη να ανατείλη η μεγάλη και επιφανής ημέρα της των πάντων ενώσεως. Ο αδελφός Πάπας Φραγκίσκος και η ημετέρα μετριότης εργαζόμεθα και εντόνως προσευχόμεθα δια την ταχείαν έλευσιν αυτής της ημέρας Κυρίου.

16.2.2022

Ο Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος,

Metropolitan Arsenios of Austria,

Diakon Oecumenius Kodikograph,

Dr. Michael Giavris, Themistoklis Karanikolas

ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΕΤΑΙ
πως, σύμφωνα με τον Carlo Maria Viganò αρχιεπίσκοπο της Καθολικής Εκκλησίας,
προωθείται «το σχέδιο καταστροφής της Εκκλησίας, προκειμένου να την
αντικαταστήσουν με μία φιλανθρωπική οργάνωση μασωνικής έμπνευσης» –

Παράλληλα,
όπως έχει μεταδώσει προσφάτως το βρετανικό BBC, οι θρησκείες θα αλλάξουν μορφή, έτσι ώστε να αφομοιωθούν από την Μεγάλη Επανεκκίνηση!!!

Θυμηθείτε τα βίντεο, καθώς φαίνεται πως η Ένωση των εκκλησιών δεν θα γίνει για την ειρήνη και την Αλήθεια!

triklopodia